Κώστας Σαμαράς
Όταν ανοίγει ο φάκελος «Τι όνομα να δώσουμε στο παιδί;» δεν υπάρχει λύση που να τους ενώνει όλους. Το ένα όνομα είναι πολύ «βαρύ», το άλλο πολύ συνηθισμένο, το τρίτο «χάλια-χάλια, μου θυμίζει μια θεία μου κουτσοδόντα» και το τέταρτο «σιγά μην το πούμε έτσι το παιδί να το κοροϊδεύουν στο σχολείο».
Πάρτε το απόφαση: δεν θα συμφωνήσουν όλοι με όλους για το ποιο όνομα είναι το καλύτερο για το παιδί. Αν όμως βρίσκεστε στη διαδικασία ψαξίματος και είστε λάτρεις της παράδοσης, τότε μπορείτε να δείτε τη λίστα με ονόματα που μπορεί να θεωρούνται παλιομοδίτικα, αλλά εμείς τα αγαπάμε.
Συγκεντρώσαμε δέκα τέτοια «παλιακά» αλλά όμορφα ονόματα για κορίτσια –διαλέξτε και πάρτε (ή διαφωνήστε)!
Συμέλα: Αν έχετε οποιαδήποτε σχέση με Πόντιους, τότε λογικά το όνομα αυτό το έχετε ακούσει. Προέρχεται απ’ την Παναγιά της Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου και γιορτάζεται τον Δεκαπενταύγουστο.
Ασημίνα: Ενώ αρνούμαστε να συμπαθήσουμε το αρσενικό «Ασημάκης», το Ασημίνα αποπνέει μια κομψότητα –μπορεί κι επειδή ο νους μας πάει στο ασήμι.
Μαργαρίτα: Η Μαργαρίτα η Μαργαρώ σίγουρα δεν είναι η τελευταία λέξη της μόδας στην ονοματοδοσία, αλλά είναι ένα όνομα μυρωδάτο και εντελώς κοριστίστικο -ιδανικό για κοριτσάκια με πλεξουδάκια, κοτσιδάκια, κοκαλάκια κ.λπ.
Φανή: Μοιάζει βγαλμένο από παλιά ελληνική ταινία και έχει πολλούς εχθρούς. Εμείς το βρίσκουμε εύηχο, «ζεστό» και πολύ χαριτωμένο και δεν διστάζουμε καθόλου να το συμπεριλάβουμε στη λίστα με τα παλιομοδίτικα ονόματα που αγαπάμε.
Βιολέτα: Ακόμα ένα όνομα λουλουδιού με προέλευση απ’ τα λατινικά. Το όνομα Βιολέτα είναι παράδοξα συχνό στην Άνδρο σε μεγάλες και μικρές γυναίκες, αλλά κατά τα άλλα είναι αρκετά σπάνιο. Εμείς το συμπαθούμε πολύ, πρώτον για τον αυτονόητο και μυρωδάτο συνειρμό στο υπέροχο λουλούδι και δεύτερον γιατί ακούγεται πολύ… αριστοκρατικό.
Μάρω: Παραδεχόμαστε ότι παραπέμπει στη θεία Μάρω του Σαββόπουλου αλλά ή σε κάποια αυστηρή κι άτεγκτη δασκάλα των παιδικών μας χρόνων, αλλά το υποκοριστικό αυτό του «Μαρία» είναι πολύ χαριτωμένο και κοριτσίστικο. Δεν είναι;
Καλλιόπη: Αν το σκεφτείς ως «Πίτσα» θυμίζει εκείνη τη μακρινή θεία που έφτιαχνε ένα απαίσιο κέικ το οποίο σε υποχρέωναν να φας κι επί τόπου να πεις κι «ευχαριστώ». Αν το σκεφτείς ως «Πόπη» τα ίδια. Κανείς δεν αφήνει το «Καλλιόπη» στην ησυχία του, κι όλοι σπεύδουν να κάνουν «Κέλλυ». Κι όμως: Καλλιόπη είναι αυτή που έχει όψη καλλίστη –είναι η όμορφη, η-χάρμα-οφθαλμών.
Ξανθή: Σχετικά συνηθισμένο στην επαρχία και ξεχασμένο στην Αθήνα, το «Ξανθή» είναι από εκείνα τα ονόματα που είναι μικρά, λιτά, εύηχα και πολύ «ζεστά». Η Ξανθίππη, η Ξανθή και η Ξανθούλα γιορτάζουν στις 23 Σεπτεμβρίου.
Σωζία: Αν δεν έχετε καταγωγή από την Αίγινα, δύσκολα θα έχετε ακούσει το συγκεκριμένο όνομα. Ωστόσο, η σημασία του είναι συμβολική, εκπέμπει ελπίδα και ζωή και γι’ αυτό αγνοούμε τις κακές γλώσσες που το βρίσκουν «παλιακό» και το προτείνουμε.
Δροσιά/ Δροσούλα: Η Οσία Δροσίς, παραδειγματίστηκε απ’ την προσφορά των Πέντε Παρθένων, των μοναχών που ενταφίαζαν κρυφά τους χριστιανούς που οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες βασάνιζαν κι άφηναν άταφους, και τις συντρόφευσε στο έργο τους. Η μνήμη της γιορτάζεται στις 22 Μαρτίου αλλά και τις 28 Ιουλίου. Τι πιο αέρινο και κελαριστό μπορείτε να σκεφτείτε απ’ το όνομα «Δροσιά»;
