Κώστας Σαμαράς
Η Γεωργία είναι η ακούραστη κυρία που είναι υπεύθυνη για το κυλικείο του 15ου Δημοτικού Σχολείου Ηλιούπολης.
Η ομιλία για το ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ (το πρόγραμμα αυτογνωσίας για παιδιά 6-12 ετών) χθες ήταν προγραμματισμένη για τις 6.30 το απόγευμα.
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν που το κυλικείο ήταν τέτοια ώρα ανοιχτό.
Το επόμενο ήταν το μενού της ημέρας αναρτημένο δίπλα στο κυλικείο: «Σήμερα έχουμε κρέπες 1) με σοκολάτα και μπισκότα 2) με τυρί ή γαλοπούλα 3) με μέλι και ταχίνι».
Είναι ο τρίτος χρόνος της Γεωργίας στο κυλικείο κι η ίδια αποτελεί παράδειγμα για τους συναδέλφους της. Η Γεωργία τα φτιάχνει όλα μόνη της. Τελάρα με φρέσκα φρούτα πηγαινοέρχονται, πρωτότυπα smoothies παρασκευάζονται, καθώς κι υγιεινά γλυκά με βάση το γιαούρτι. Το Πάσχα η Γεωργία ετοιμάζει και λαζαράκια. (κάτι σαν τσουρεκάκια) Μαθαίνω ότι μαθητές του σχολείου έχουν γράψει και στις εκθέσεις τους για την Γεωργία με αφορμή το «μυρωδάτο κυλικείο» της.
Η Γεωργία λοιπόν δεν έχει καμία υποχρέωση να κάνει όλα αυτά που κάνει. Είναι επιλογή της να κάνει όμως το κάτι παραπάνω. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους το κάτι παραπάνω είναι τρόπος ζωής. Αντλούν έμπνευση, χαρά, κι ευτυχία κάνοντας αυτό που κανείς δεν απαίτησε, αλλά ούτε καν τους ζήτησε. Δεν είναι τυχαίο που στη χώρα μας έχουμε λέξεις που δεν μεταφράζονται σε άλλες γλώσσες, όπως φιλότιμο και μεράκι. Δεν τις χρησιμοποιούμε όλοι όμως.
Μιλώντας για το extra mile (το κάτι παραπάνω) σε μια ομιλία μου κάποιος άκουσε κατά λάθος «extra smile» (έξτρα χαμόγελο). Λοιπόν ο τύπος τελικά είχε δίκιο. Αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν το κάτι παραπάνω, συνήθως χαμογελούν. Είναι ευτυχισμένοι. Και το κάτι παραπάνω το κάνουν πρώτα για τον εαυτό τους, και μετά για τους άλλους. Γι’ αυτούς είναι τρόπος ζωής. Αν τους το κόψεις, τους πέθανες.
Και κάτι τελευταίο: αυτοί οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι θα πει ανεργία.
Πηγή: singleparent.gr
