Κώστας Σαμαράς
Εδώ και λίγες ώρες, κάνει το γύρο του διαδικτύου η ανάρτηση της Μαρίας. Η Μαρία είναι η μαμά του Δημήτρη, ενός παιδιού ΑΜΕΑ.
Με αφορμή ένα περιστατικό που συνέβη στην παιδική χαρά πριν λίγες μέρες, όπου μία άλλη μαμά πήρε το παιδί της να φύγουν μόλις είδε τον Δημήτρη, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους μας: είναι καθήκον μας να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι υπάρχουν και διαφορετικά παιδάκια, που γεννήθηκαν με ξεχωριστές ανάγκες αλλά έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες επιθυμίες με εμάς και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περιθωριοποιούνται.
Το post της Μαρίας:
«Υπάρχει παιδί πάνω στη γη που δεν χαίρεται την παιδική χαρά;
Μμμμ… δεν νομίζω, όχι σίγουρα δεν υπάρχει!
Και τώρα θέτω μια ερώτηση:
Ποιος μπορεί να στερήσει απο τα παιδιά που έχουν αναπηρία, ορατή ή αόρατη, την είσοδο τους στην παιδική χαρά;
Η πρώτη σου σκέψη θα είναι να μου πεις, κανεις.
Λοιπόν, άσε με να σε βοηθήσω με την δεύτερη σκέψη …
Έχεις σκεφτεί όμως ότι με το να κοιτάς με λύπηση ή επίμονα το παιδί και τους γονείς τους αυτόματα στερείς το δικαίωμα τους να χαρουν στην παιδική χαρά;
Έχεις σκεφτεί ότι αν δεν έχεις μιλήσει στο παιδί σου για την αναπηρία δεν θα παίξει με ένα παιδί που έχει όποιας μορφής αναπηρία;
Ίσως το κάνει πέρα,σίγουρα δηλαδή, ίσως φύγει μακριά του φοβούμενος ότι κάτι πάει στραβά, ίσως το κοροϊδέψει κιόλας (το χειρότερο όλων ), ίσως του κάνει άσεμνη ερώτηση…. κτλ.
Βλέπεις πως πάλι έχεις στερήσει την είσοδο ενός παιδιού με αναπηρία στην παιδική χαρά;
Με βλέπεις με τον Δημήτρη και τραβάς το παιδάκι σου απο το χέρι να φύγεις; 
Εμετικό το λιγότερο. Ντροπιαστικό, όχι για εμένα, για εσένα.
Έτσι όπως βλέπεις τον Δημήτρη στην φωτογραφία σε κάνει να θες να τρέξεις μακριά του;
Ναι, τρέξε. Κινδυνεύεις να πάθεις κακό από υπερβολική δόση χαράς.
Σε ρωτάει το παιδί σου “Γιατί αυτό το παιδάκι είναι έτσι;” Και του απαντάς “είναι μικρό και νυστάζει”.
Γέλασα απίστευτα, γιατί είμαι η Μαρία και δεν δίνω σημασία.
Κάποια άλλη μαμά όμως ίσως κατεβάσει το κεφάλι και δεν ξαναβγει στην παιδική χαρά. (Ίσως και εγώ… σε κάποια χρόνια αν έχω κουραστεί, δεν ξέρω).
Βλέπεις πως πάλι στερείς την παιδική χαρά από ένα παιδί και το χειρότερο το μεταδίδεις και στο παιδί σου, δηλαδή το διαιωνίζεις κιόλας.
Παραπάνω σου εξήγησα πως αυτόματα χωρίς ίσως να το καταλάβεις στερείς το δικαίωμα ενός παιδιού με αναπηρία, ορατή ή αόρατη, απο το να είναι στην παιδική χαρά.
Γιατί; Ποιος σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις αυτό;
Δικαίωμα στην παιδική χαρά έχουν όλα τα ΠΑΙΔΙΑ
αλλιώς δεν θα λεγόταν παιδική χαρά αλλά κάπως διαφορετικά υποθέτω 
».
