Κώστας Σαμαράς
Τέσσερα χρόνια μετά την αποφοίτηση του ο αριστούχος μαθητής έδωσε Πανελλήνιες, σε ηλικία 22 ετών και πέρασε Ιατρική.
Η περίπτωση του Κώστα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, καθώς δεν είναι ο κλασσικός μαθητής της τρίτης λυκείου που έδωσε Πανελλήνιες και κατάφερε να περάσει στη σχολή που στόχευε, την Ιατρική. Ο ίδιος είχε αποφοιτήσει πριν τέσσερα χρόνια από το Λύκειο και πριν δύο χρόνια αποφάσισε πολύ συνειδητά να κυνηγήσει το όνειρο του να γίνει γιατρός. Συγκεντρώνοντας 19,875 μόρια κατάφερε να είναι από τους πρώτους των πρώτων.
Ας πιάσουμε την ιστορία του από την αρχή. Ο Κώστας τελειώνοντας πριν τέσσερα χρόνια το λύκειο έδωσε εξετάσεις για να μπει στα ΤΕΦΑΑ, όμως ποτέ δεν πήρε το διάβασμα στα σοβαρά ώστε να διεκδικήσει μια θέση στο πανεπιστήμιο.
Πήγε σε μια ιδιωτική σχολή, ταυτόχρονα εργαζόταν σε μαγαζί εστίασης, και λίγο καιρό αργότερα έκανε την στρατιωτική του θητεία. Επιστρέφοντας από τον στρατό πήρε την απόφαση να καθίσει κι πάλι στα θρανία διεκδικώντας ένα καλύτερο αύριο για τη ζωή του. «Η ιατρική δεν με ενδιέφερε πάντα, αλλά προέκυψε στη πορεία κι αφού είχα ήδη αποφοιτήσει από το σχολείο.
Όταν έδωσα πρώτη φορά Πανελλήνιες εξετάσεις για να περάσω στα ΤΕΦΑΑ δεν τα είχα καταφέρει και ο λόγος ήταν πως δεν το είχα πάρει σοβαρά. Την επόμενη χρονιά πήγα σε ΙΕΚ για βοηθός φαρμακοποιού και ταυτόχρονα εργαζόμουν τα βράδια σε μια κρεπερί στο Βόλο για να έχω τα δικά μου χρήματα.
Επιστρέφοντας από το στρατό, που είχα ωριμάσει, σκεφτόμουν περισσότερο τι θα κάνω από εδώ κι πέρα στη ζωή μου. Τα έβαλα κάτω και διαπίστωσα πως αυτό που ακολούθησα δεν με γέμιζε πραγματικά και μου είχε μείνει απωθημένο να δώσω σοβαρά πανελλήνιες.
Έτσι αποφάσισα να πάω στο ΕΠΑΛ με στόχο να περάσω Φαρμακευτική ή Ιατρική γιατί ο τομέας της υγείας με ενδιέφερε πάρα πολύ. Όσο διάβαζα για τα μαθήματα, πάνω στον τομέα της υγείας, μου κέντριζαν το ενδιαφέρον και άρχισα να ψάχνομαι περαιτέρω από μόνος μου» απαντάει ο αριστούχος μαθητής από το Βόλο.
Η απόφαση του να επιστρέψει πίσω στο σχολείο δεν ήταν εύκολη. «Ξεκίνησα να πηγαίνω στη δευτέρα λυκείου, έκανα δηλαδή ξανά τις δύο τελευταίες τάξεις, όχι τα μαθήματα γενικής παιδείας, προκειμένου να μπορέσω να δώσω Πανελλήνιες. Εκείνη την περίοδο σταμάτησα να εργάζομαι γιατί δεν ήταν εφικτό να τα συνδυάσω μεταξύ τους.
Όταν θέλεις να πετύχεις κάτι είναι δύσκολο, δεν λέω ακατόρθωτο, αλλά εγώ ήθελα να ήμουν σίγουρος για τη προσπάθεια μου και να μη πω πως κάτι μου στερούσε χρόνο από το διάβασμα. Δεν ήταν εύκολο να γυρίσω πάλι στο σχολείο, στην αρχή μου κακοφαινόταν που θα ήμουν με μικρότερα παιδιά, αλλά ήταν μια θυσία που έπρεπε να κάνω ώστε να πετύχω τον στόχο μου.
Στην πορεία τελικά μου άρεσε και η ειδικότητα, οι καθηγητές μου με βοήθησαν πάρα πολύ γιατί ήταν μεταδοτικοί, και εμβάθυνα σε πολλά πράγματα γιατί ήμουν βοηθός ιατρικών εργαστηρίων, μια απίστευτη εμπειρία. Τελικά πήρα πολλά από το σχολείο μου και κατάφερα να κάνω νέες παρέες χωρίς να με πειράζει που ήταν όλα μικρότερα παιδιά σε ηλικία».
Ο αριστούχος μαθητής είχε φτιάξει τη δική του ρουτίνα με πολύ διάβασμα, σωστό προγραμματισμό και τον απαραίτητο ελεύθερο χρόνια για να ανασυντάξει τις δυνάμεις του. «Ουσιαστικά ξεκίνησα το διάβασμα από πέρυσι που πήγα πάλι στη δευτέρα λυκείου. Ήμουν πιο αγχωμένος γιατί έλεγα δεν υπάρχει περιθώριο λάθους οπότε διάβαζα πάρα πολύ.
Υπήρχαν μέρες που διάβαζα επί 8 ώρες καθημερινά. Ξυπνούσα το πρωί, πήγαινα σχολείο, ερχόμουν στο σπίτι για φαγητό και κατευθείαν μετά άνοιγα τα βιβλία. Στη δευτέρα λυκείου δεν έκανα φροντιστήριο, το ξεκίνησα τη φετινή χρονιά που θα έδινα Πανελλήνιες. Στον ελεύθερο χρόνο μου δεν έβγαινα πάρα πολύ έξω, προτιμούσα να αποφορτίζομαι βλέποντας ταινίες και διαβάζοντας βιβλία» μου εξηγεί.
