Κώστας Σαμαράς
Μέχρι πρότινος, άνηκα στην κατηγορία των γυναικών που δεν αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα με τα κιλά τους. Τις σπάνιες φορές που πάχαινα, κατάφερνα να χάσω τα λίγα παραπανίσια μου γραμμάρια στο άψε σβήσε!
Ακόμα και μετά την εγκυμοσύνη μου, όταν η ζυγαριά με έδειχνε 10 κιλά βαρύτερη, δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια ειδική δίαιτα. Σταδιακά, χωρίς κόπο, έφτασα και πάλι στα κιλά μου μέσα σε λίγους μήνες.
Επειδή, όμως, ο καιρός έχει γυρίσματα, κι επειδή ο μεταβολισμός είναι άτιμο πράγμα, χρειάστηκαν δύο καραντίνες και μπόλικη τηλεργασία για να γίνω κι εγώ μια ζουμερή (για να μην πω παχουλή) γυναίκα.
Στην αρχή νόμιζα πως μόλις επιστρέψω στη δουλειά θα γίνουν όλα όπως πρώτα, αλλά γελάστηκα. Μου πήρε πάνω από 10 μήνες για να επανέλθω ψυχολογικά μετά από την τρέλα της πανδημίας, ενώ τα παραπανίσια μου κιλά βρήκαν μόνιμη κατοικία στο τροφαντό κορμί μου παρά τις προσπάθειες που έκανα για να τα χάσω.
Και αναφέρομαι στις προσπάθειες που «έκανα», γιατί πλέον σταμάτησα να προσπαθώ!
Πήρα απόφαση ότι το σώμα μου έχει αλλάξει και το μόνο που μπορεί να το επαναφέρει στην κατάσταση των 20 ή των 30 μου χρόνων είναι η ασταμάτητη γυμναστική και οι εξαντλητικές δίαιτες που δεν είμαι σε καμία περίπτωση διατεθειμένη να κάνω.
Αυτό που δεν έχω συνηθίσει ακόμα, όμως, είναι η ερώτηση που μου κάνουν φίλοι και γνωστοί που έχουν να με δουν καιρό. Κάθε φορά που με ρωτάνε «Γιατί πάχυνες», πραγματικά βγαίνω απ’ τα ρούχα μου!
Αν με ρωτούσαν «Γιατί άργησες στο ραντεβού μας», θα απαντούσα «Επειδή χάλασε το αυτοκίνητο».
Αν με ρωτούσαν «Γιατί αγόρασες μπλε φουστάνι;», θα απαντούσα «Επειδή είναι το αγαπημένο μου χρώμα».
Αν με ρωτούσαν «Γιατί πήγες στο γιατρό;», θα απαντούσα «Επειδή πονάει το στομάχι μου».
Στην ερώτηση «Γιατί πάχυνες;», όμως, τι να απαντήσω; Επειδή έφαγα πολλές σοκολάτες; Επειδή δεν γυμνάζομαι; Επειδή κλείστηκα μέσα στο σπίτι για δύο συνεχόμενα χρόνια; Επειδή μεγαλώνουμε και το σώμα μας αλλάζει;
Αλήθεια, τι περιμένει ν’ ακούσει αυτός που κάνει αυτή την άθλια ερώτηση; Και το κυριότερο, γιατί καθώς ρωτάει παίρνει την γκριμάτσα «πόσο σε λυπάμαι θλιβερό, χοντρό σκουλήκι»;
Με αφορμή αυτό το κείμενο, λοιπόν, θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Επειδή πάχυνα, δεν σημαίνει πως δεν είμαι πια ο άνθρωπος που ήμουν. Τα παραπάνω κιλά δεν έχουν επηρεάσει ούτε το μυαλό, ούτε το χιούμορ, ούτε την προσωπικότητά μου. Διατηρώ τα ίδια προτερήματα και τα ίδια ελαττώματα με πριν.
Επειδή πάχυνα, δεν σημαίνει πως καθένας που με βλέπει πρέπει να με ρωτάει «γιατί το έκανες αυτό στον εαυτό σου;» λες και μια μέρα ξύπνησα και μου είπα «Αγαπητέ μου εαυτέ, σήμερα θα πάρεις τουλάχιστον 5 κιλά – ξεκίνα να τρως!».
Τέλος, επειδή πάχυνα δεν σημαίνει πως δεν μου αρέσω ή πως δεν αρέσω στους άλλους. Αν κάποιοι έχετε πρόβλημα με τα παραπανίσια κιλά, κι αν θεωρείτε πως μόνο οι άνθρωποι που δεν παχαίνουν ποτέ έχουν αισθήματα και δικαιώματα στην ευτυχία και στη ζωή, κάνετε λάθος.
Με λίγα λόγια, η ερώτηση «Γιατί πάχυνες» δεν είναι ούτε δόκιμη ούτε εύστοχη και καλό είναι να σταματήσετε να την κάνετε στους άλλους. Στο κάτω κάτω της γραφής, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να παχύνει, να αδυνατίσει, να κάνει αισθητικές επεμβάσεις στο σώμα του ή να αλλάξει τα μαλλιά του χωρίς να δώσει λογαριασμό σε κανέναν.
