Κώστας Σαμαράς
Κυριακή μεσημέρι, έχω κατέβει στην Αθήνα για δουλειές. Η πρώτη συνάντηση γίνεται με ένα παλικάρι 28 χρονών, μαζί έχει έρθει και η γιαγιά του. Μια γυναίκα κοκέτα, κοτσωνάτη, νπου παρά τα 70+ χρόνια της, ήταν καλοντυμένη, καλοχτενισμένη και και προσεγμένα βαμμένη. Έφερνε λίγο στην Τίνα Τάρνετ! Λίγο πριν ξεκινήσει η κουβέντα μας για συνεργασία, και εξηγώντας στον ενδιαφερόμενο, τί κάνουμε στο Singleparent.gr, τί θεματολογία πραγματευόμαστε κλπ. πετάγεται η γιαγιά του και μου λέει “Κι εσύ χωρισμένη; Κι εγώ! Αλλά μετά το διαζύγιο κορίτσι μου γλέντησα! Γνώρισα έναν άντρα που 27 ολόκληρα χρόνια μου τα πλήρωνε όλα!”. Είναι μετά να μην βάζεις το κασετοφωνάκι να δουλεύει;
-Γιαγιά θα μου πεις την ιστορία σου να τη δημοσιεύσουμε;
-Γιαγιά στα μούτρα σου μαρή! μου απαντά χαριτωμένα, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο πίσω απ’ το άλλο. Ρέα θα με λες.
-Να σου πω, επειδή μοιάζεις στην Τίνα Τάρνερ, να σε λέω Τίνα;
-Είναι όμορφη αυτή;
-Γυναίκαρος!
-Εντάξει πες με Τίνα, μόνο γιαγιά μη με λες θα φύγω!
Συνέντευξη στην Κυριακή Χαριτάκη για το Singleparent.gr
*Η κεντρική φωτό του άρθρου είναι τυχαία και δεν απεικονίζει τα πραγματικά πρόσωπα της ιστορίας
-Για πες μου τώρα γιαγ…ε, συγγνώμη κυρία Τίνα, πώς γνώρισες αυτόν τον άντρα μετά το διαζύγιο; Πώς ήταν σαν άνθρωπος;
-Ο μπέμπης μου. Έτσι τον φώναζα μπέμπη. Είχαμε 23 χρόνια διαφορά εγώ 35 αυτός 58 όταν τον πρωτοσυνάντησα. Μπιμπελό με είχε, κάθε βδομάδα θα μας έβρισκες σε κουτούκια σε ταβέρνες, σε μπουζούκια, όλα τα γλεντήσαμε, όλα μου τα πρόσφερε. Έτυχε να γνωριστούμε σε μια παρέα, είχα πολύ λίγους μήνες χωρισμένη τα τρία παιδιά μου ήταν μικρά και με μια διατροφή δεν βγαίναμε.
-Δούλευες;
-Δούλευα και διατροφή έδινε ο πρώην άντρας μου αλλά με 3 παιδιά πού να φτάσουν;
-Δηλαδή τον είχες για τα λεφτά;
-Κοίτα, στην αρχή γλυκάθηκα. Είχε πολλά χρήματα και όλη αυτή η άνεση, το πόσο ανοιχτοχέρης ήταν, με κέρδισε μετά από έναν πολύ βασανιστικό γάμο που πέρασες μεγάλες στερήσεις. Είναι σαν να τρως κάθε μέρα φακές και ξαφνικά έρχεται ένας και σε ταίζει κάθε μέρα καβουροπόδαρα 600 ευρω στη Μύκονο. Δεν δελεάζεσαι;
-Ναι έχεις ένα point (γέλια). Δηλαδή τον αγάπησες;
-Ναι πολύ. Ήταν σαν δεύτερος άντρας μου. Αγκάλιασε τα παιδιά μου, τους παρήχε τα πάντα, τα σπούδασε, τα ανάστησε μέχρι και που τις κόρες μου τις προίκισε. Μου έλεγε τί να πάρω στην Μαρία που έχει γενέθλια; “Πάρε της ένα πλυντήριο πιάτων μπέμπη μου”, του έλεγα και την άλλη μέρα ξεφόρτωνε ο Κορασίδης το πλύντήριο έξω απ’ το σπίτι του παιδιού μου. Ήταν πάρα πολύ…πώς το λέτε εσείς σήμερα…ναι ΛΑΡΤΖ αυτό! Πολύ λαρτζ, γαλαντόμος, δεν έλεγε όχι αρκεί να με έβλεπε χωρίς σκοτούρες. Μέχρι και την κομμώτριά μου περνούσε κάθε εβδομάδα και την πλήρωνε αυτός. Τον αγάπησα αλλά όχι δεν τον ερωτεύτηκα ούτε πρόλαβα να γνωρίσω άλλον να ερωτευτώ δηλαδή. 27 χρόνια μαζί, μια ζωή. Τί μία ζωή, δύο ζωές! Και τί δεν έκανα μαζί του και πού δεν ταξίδεψα!
-Χωρισμένος κι αυτός;
-Τί λες καλέ; Παντρεμένος με τρία παιδιά ήταν! Ζούσε συμβατικά με τη γυναίκα του, το ήξερε για’ μένα εκείνη απλά δεν με γνώρισε ποτέ. Ούτε τα παιδιά του. Πηγαίναμε ταξίδια μαζί, κοιμόταν σπίτι μου όταν έλειπαν τα παιδιά μου, δεν είχαμε πρόβλημα να κυκλοφορούμε. Αλλά δεν σκεφτήκαμε ποτέ να συζήσουμε, δεν ήθελα να βάλω στα παιδιά μου άλλον άντρα.
-Καλά και η γυναίκα του το δεχόταν;
-Τρελλή είναι να χάσει τα λεφτά; Αφού στο τέλος αυτή τον κληρονόμησε!
-Τί, πέθανε;
-Ναι ο μπέμπης μου, πέθανε πριν 3 χρόνια. Στην κηδεία του δεν τόλμησα να πάω καταλαβαίνεις. Κλείστηκα στον εαυτό μου, μου λείπει ακόμα. Δεν με νοιάζουν τα λεφτά του, αρκεί να τον είχα παρέα μου. Μπαινω και σε αυτόν τον διάολο το φεισμπουκ πώς το λέτε, δεν βρίσκω κανέναν, όλοι μου στέλνουν το πουλί τους, τί να το κάνω; Εγώ συντροφιά ψάχνω…
-Πες μου τώρα μια ωραία στιγμή που θυμάσαι με τον…”μπέμπη”
-Ααα πολλές! Έχουμε πάει ένα βράδυ στην Ρίτα Σακελλαρίου και σηκώνεται να χορέψει το “Αυτός ο άνθρωπος αυτός”. Καποια στιγμή φωνάζω τον σερβιτόρο να του πάει μια σαμπάνια. Ήιαμε γλεντήσαμε και στο τέλος βγάζει να πληρώσει. Κοιτάζει την απόδειξη και μου λέει τραυλίζοντας “Τί είναι αυτη η σαμπάνια ρε αγάπη μου;” “Εγώ στην κέρασα την ώρα που χόρευες”. Μέχρι και αυτά που τον κέρναγα, αυτός τα πλήρωνε και ούτε ένα παράπονο δεν άκουσα, χατίρι δεν μου χάλαγε.
-Μια συμβουλή που θες να δώσεις στις χωρισμένες μαμάδες και όχι μόνο;
-Κυριακή άκουσέ με και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Φιλενάδα θα κερνάς, ΑΝΤΡΑ ΠΟΤΕ! Ούτε εσύ ούτε οι αναγνώστριές σου, άκου με που σου λέω.
-Μα τι λες τώρα, τί είμαστε, βίζιτες να μας πληρώνουν;
-Δεν είπα να κοιμάσαι για τα λεφτά. Με την καρδιά θα κοιμάσαι αλλά όποιος θέλει να σε έχει θα το πληρώνει. Να είσαι ακριβή, να μην μπορεί να σε έχει ο καθένας. Για τον άντρα, το πορτοφόλι είναι το πουλί του. Αν σε βρει βολικιά και αρχίζεις και κερνάς κι εσύ, πάει το’ χασες, έφυγε για άλλη. Άκου με και δε θα χάσεις!
Ομολογώ ήταν η πιο αλέγκρα γυναίκα που έχω γνωρίσει στη μέχρι τώρα καριέρα μου αλλά και η πιο περίεργη ιστορία που μου έχουν διηγηθεί.
Κυρία Τίνα σ’ ευχαριστώ, είσαι υπέροχη. Τελικά με τον εγγονό σου δεν συνεργαστήκαμε, κέρδισα όμως μια καλή σύμβουλο!
