Κώστας Σαμαράς
Οι κουμπάροι μου χώρισαν επεισοδιακά πριν 5 χρόνια με απιστία της συζύγου. Έχουν ένα κοριτσάκι 11 ετών τώρα και την επιμέλεια την έχει η μαμά. Η μαμά λοιπόν, θέλει να ζήσει την ζωή της, και καλά κάνει, αλλά υπάρχουν καθημερινοί τσακωμοί στο σπίτι με τη μικρή με αποτέλεσμα να παίρνει τηλ τον μπαμπά για να ηρεμεί την μικρή. Η μικρή θέλει τον μπαμπά. Μόνο, πάντα και παντού. Ο μπαμπάς, κάνει υπομονή να μεγαλώσει το παιδί για να ζήσει μαζί του.
H μικρή είπε εμπιστευτικά στην δασκάλα της, ότι θέλει να φύγει από το σπίτι γιατί η μαμά της την χτυπάει και φέρνει τον γκόμενο στο σπίτι ενώ της έχει πει ότι δεν θέλει κανέναν. Της είπε ότι την πέταξε κάτω, την φιμωσε, της έριχνε χαστούκια και την κλωτσαγε στην κοιλιά κάτι το οποίο αποδέχτηκε και η μαμά ότι έγινε. Όταν μετέπειτα είχαν ραντεβού με την δασκάλα και την ψυχολόγο του σχολείου (ιδιωτικό επιλογή της μαμάς) είπαν τη μαμά μπροστά στον μπαμπά και τη μικρή, ΥΠΕΡΗΡΩΑ!!! Ότι κουράζεται και γι αυτό αντιδρά έτσι κλπ κλπ κλπ…
Το ερωτημα μας λοιπόν είναι: Από τη στιγμή που ένα παιδί ζητάει βοήθεια από τη δασκάλα του και μπροστά σε όλους το βγάζουν υπερβολικό πού θα μπορούσε να απευθυνθεί ο πατέρας για περαιτέρω εξέταση του θέματος γιατί ανησυχεί πέρα από τη ψυχική υγεία του παιδιού πλέον και για τη σωματική..
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων
Απαντάει η δικηγόρος κυρία Κωνσταντίνα Αθανασίου
Το άρθρο 1511 ΑΚ ορίζει: «Κάθε απόφαση των γονέων σχετικά με την άσκηση της γονικής μέριμνας πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον του τέκνου».
Ως κατευθυντήρια γραμμή και βασικό κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου στον έναν από τους γονείς του, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων αυτού και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της ασκήσεως αυτής είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα.
Υπό αυτό το πρίσμα, στα πλαίσια ενδεχόμενης άσκησης αγωγής επιμέλειας εκ μέρους του πατέρα, θα μπορούσε να ζητηθεί και η γνώμη του τέκνου, όπου ο δικαστής θα είχε άμεση αντίληψη της προτίμησης του τέκνου στο πρόσωπο του πατέρα, αλλά και των εμπειριών αυτού από την διαβίωση με τη μητέρα του.
Εξάλλου, η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου, αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στον έναν ή τον άλλο από τους γονείς του, γιατί η άποψη ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους, λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές, παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα, ενώ για το μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου, όπως έχει νομολογιακά κριθεί.
Περαιτέρω, κρίσιμα στοιχεία για την ανάθεση της επιμέλειας από το δικαστήριο σε κάποιο πρόσωπο είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα τού ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγωγήσεως και της περιθάλψεως του ανηλίκου τέκνου, και οι, έως τότε, δεσμοί του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης των τέκνων χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, εκτός αν συντρέχει ειδικός λόγος.
Στη δικαστική συνεπώς κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο ώστε, αφού ληφθούν υπόψη, όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου.
Συνεπώς, θα ήταν φρόνιμο, εφόσον διαπιστώνονται τέτοια φαινόμενα, ήτοι η μητέρα δεν ασκεί με τον δέοντα τρόπο τα γονεϊκά της καθήκοντα, να προσφύγει ο πατέρας στο δικαστήριο, που θα ακούσει απευθείας την γνώμη του τέκνου και να διεκδικήσει την άσκηση της επιμέλειας αυτού.
Κωνσταντίνα Αθανασίου
Από singleparent.gr
