Κώστας Σαμαράς
Τα σημάδια ήταν εκεί από νωρίς αλλά εγώ δεν έδωσα σημασία γιατί ήμουν πάνω στο συννεφάκι. Παντρευτήκαμε μια Κυριακή του Μάη πριν από πολλά χρόνια.Στην αρχή ήταν μόνο σαν αστείο αλλά μετά κατάλαβα ότι το έκανε σοβαρά. Ο άνδρας μου δεν έχανε ποτέ στιγμή ή ευκαιρία που να μην μου έκανε κριτική ή που να έδινε σημασία σε κάτι που αφορούσε εμένα.
Θυμάμαι πριν ακόμη παντρευτούμε,μόλις είχα βγει από το κομμωτήριο, είχα κάνει περμανάντ και μετά ισιωμα. Ήρθε να με πάρει με τα πόδια αλλά έβρεχε και δεν είχαμε ομπρέλα. Γελώντας μου είπε ότι δεν πειράζει γιατί ωραία είναι τα μαλλιά μου και σγουρά!Όταν διαμαρτυρήθηκα γιατί μόλις τα είχα ισιώσει, μου είπε ότι ήμουν δύσκολη και παράξενη και ότι κάνω θέμα για το τίποτα!
Κάπως έτσι συνεχίζει όλα τα χρόνια που είμαστε μαζί. Φταίω πάντα για ό,τι και να κάνω!
Είμαι άνθρωπος που του αρέσει να κάνει παρέες αλλά να έχει νόημα. Το να βγαίνω με ανθρώπους που δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να συνεννοηθώ ή με ανθρώπους που απλά θέλουν κάποιον για να ξεσπάσουν πάνω του ή απλά να τους δανείζω τα αυτιά μου για να λένε, δεν το μπορώ. Ο άνδρας μου με λέει αντικοινωνική. Μου λέει πως πρέπει να βγω από το καβούκι μου και να γίνω άνθρωπος! Παρεμπιπτόντως, έχω τελειώσει πανεπιστήμιο, Ανθρωπιστικές επιστήμες και με μεταπτυχιακό!
Ο ίδιος δεν είναι επιλεκτικός στις παρέες του και βασικά μονοπωλεί την συζήτηση όσο μεγάλη και να είναι η παρέα που θα βρεθεί.
Παλαιότερα μου έλεγε χαριτωμένα ότι αργώ να ετοιμαστώ για να βγούμε. Εντάξει. Μπορεί να έκανα και μισή ώρα γιατί ήθελα να είμαι ευπαρουσίαστη όταν έβγαινα μαζι του. Τώρα όμως που ετοιμάζομαι σε πέντε λεπτά, μου λεει πως δεν ντύνομαι καλά και ότι όλο μαύρα φοράω. Μα κουράστηκα να ακούω πως θέλω να επιδεικνύομαι και ότι είμαι κοκέτα. Πράγμα που δεν ισχύει γιατί ποτέ δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στην εμφάνισή μου.
Ήμουν και είμαι πιστεύω καλή στην μαγειρική γιατί από μικρή έβλεπα και μάθαινα από την μητέρα μου και από την γιαγιά μου. Άνοιγα φύλλο για πίτα και έκανα όλα τα παραδοσιακά φαγητά από φοιτήτρια ακόμα. Στην αρχή μου έλεγε απλά ότι ‘τρώω ότι μου δίνει η γυναίκα μου’. Δεν είπε ποτέ μπράβο για κανένα φαγητό που έκανα. Τώρα μου λέει…τι δεν θα φάμε πάλι σήμερα; Η κριτική προηγείται του πιάτου. Αν τυχόν και είναι στα κέφια του μπορεί να μην πει τίποτα. Ίσως να ρωτήσει τι έχουμε για επιδόρπιο. Όταν είναι κακοδιάθετος θα μου πει: Άσε, την άλλη φορά θα φάμε καλύτερα’.Όσο για το νουά που το φτιάχνω μια ζωή, τώρα μου έφερε θερμόμετρο γιατί λέει δεν το κάνω σωστά.Τα μακαρόνια; έχουν προβιβαστεί σε ‘κορδόνια’!Οι πατάτες είναι άσπρες ‘σαν άρρωστες’.
Βέβαια τα λέει με τάχα χιουμοριστικό τρόπο. Το χιούμορ και την ειρωνεία τα ισορροπεί ώστε να φαίνεται ότι δεν κάνει κάτι κακό.Εμένα όμως αυτή η συμπεριφορά του με καταρρακώνει ψυχικά.
Όταν είναι κάτι που αναμφισβήτητα δεν μπορεί να το επικρίνει απλά δεν λέει τίποτα, όταν όμως βρει κάτι ‘λάθος’ τότε το μεγαλοποιεί όσο δεν παίρνει άλλο.
Η ειρωνεία μερικές φορές γίνεται σαρκασμός:‘Ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις οικονομία είναι να αυξήσεις τα έσοδά σου’ υπονοώντας ότι κάνω σπατάλες ή ‘ να σου πω πως μετατρέπεις την θερμοκρασία από φαρενάιτ σε κελσίου.. είναι πολύ απλό’..υπονοώντας ότι δεν είμαι αρκετά έξυπνη!
Αν πρόκειται για την ανατροφή των παιδιών: ‘Τα κακομαθαίνω’, αν πρόκειται για την δίαιτα που ακολουθώ : ‘είναι επικίνδυνη’.Τα καλλυντικά που χρησιμοποιώ είναι ‘απάτες’ και η σειρά που βλέπω μόνη μου έχει ‘μόνο κοντινά πλάνα’ και δεν είναι όπως οι ταινίες που επικροτεί αυτός. ‘Απορώ πως βλέπεις τέτοια’ μου λέει γελώντας. Φυσικά τα λέει όλα …για το καλό μου.
Η αμφισβήτηση και η ‘αθώα’ κριτική έχει γίνει πια καθημερινή πρακτική.Αρχίζω και αναρωτιέμαι αν πράγματι αξίζω αυτή τη συμπεριφορά.Τι μπορώ να κάνω όμως τώρα πια;
Αγγελική
