Κώστας Σαμαράς
Ο Σεμπάστιαν, ένας 71χρονος αγρότης, αφιέρωσε τη ζωή του στην καλλιέργεια της οικογενειακής γης. Ένα απογευματινό απόγευμα, ήταν απασχολημένος με τη συγκομιδή καλαμποκιού, βάζοντας κάθε στάχυ στο φθαρμένο καλάθι του με την ελπίδα να κερδίσει κάποια χρήματα στην αγορά. Η φάρμα ήταν ανέκαθεν το καταφύγιό του, όπου μεγάλωσε τους τρεις γιους του—τον Τζέιμς, τον Φρεντ και τον Κάιλ— μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο.
Ωστόσο, η απροσδόκητη απώλεια της συζύγου του άφησε τον Σεμπάστιαν συντετριμμένο. Από εκείνο το σημείο και μετά, η μόνη εστίασή του ήταν στην ανατροφή των παιδιών του.
Καθώς περνούσε ο καιρός και οι γιοι του μεγάλωναν, τολμούσαν να φτιάξουν τις δικές τους ζωές. Αν και ο Σεμπάστιαν έβρισκε παρηγοριά στη μοναξιά του, η καθημερινότητά του τον κρατούσε απασχολημένο: γυμναζόταν τα πρωινά, έτρωγε ένα γρήγορο πρωινό και περνούσε πολλές, εξαντλητικές ώρες δουλεύοντας στη φάρμα. Μέχρι το βράδυ, ήταν πολύ κουρασμένος για να κάνει οτιδήποτε άλλο παρά να φάει και να κοιμηθεί.
Μια μέρα, ενώ δούλευε κάτω από τον δριμύ ήλιο, ο Σεμπάστιαν ένιωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Η όρασή του έγινε θολή και ξαφνικά, όλα έγιναν μαύρα. Κατέρρευσε στο χωράφι, αλλά η τύχη του χαμογέλασε καθώς ένας γείτονας ήταν κοντά και έσπευσε να τον βοηθήσει.
«Σεμπάστιαν, με ακούς; είσαι καλά;» ρώτησε ο γείτονας με τη φωνή του να τρέμει από ανησυχία.
Όταν ο Σεμπάστιαν ανέκτησε τις αισθήσεις του, βρέθηκε στο σπίτι του γείτονά του, σαστισμένος από αυτό που είχε συμβεί.
«Λιποθύμησες, Σεμπάστιαν. Πρέπει πραγματικά να δεις έναν γιατρό», προέτρεψε ο γείτονας.
Μετά από κάποιο δισταγμό, ο Σεμπάστιαν συμφώνησε να επισκεφτεί τον γιατρό, ο οποίος έκανε αρκετές εξετάσεις. Η πρόγνωση ήταν αποκαρδιωτική.
«Λυπάμαι πραγματικά, κύριε Σεμπάστιαν», είπε απαλά ο γιατρός. «Ο καρκίνος σας έχει προχωρήσει πολύ. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο. Σας προτείνω να περάσετε τις τελευταίες σας μέρες με την οικογένειά σας».
Αν και ο Σεμπάστιαν δεν φοβόταν τον θάνατο, οι σκέψεις του κατακλύζονταν από ανησυχίες για το αγρόκτημα. «Ποιος θα το φροντίσει όταν φύγω;» συλλογίστηκε.
Εκείνο το βράδυ, ο Σεμπάστιαν αντιμετώπισε το θλιβερό έργο να ενημερώσει τους γιους του για την κατάστασή του, ελπίζοντας ότι θα επέστρεφαν για να φροντίσουν τη γη που είχε αγαπήσει τόσο βαθιά. Ωστόσο, κανένας δεν προσφέρθηκε να βοηθήσει ή ακόμη και να έρθει να επισκεφθεί. ήταν πολύ τυλιγμένοι στη ζωή τους.
Καθώς περνούσαν οι εβδομάδες, η υγεία του Σεμπάστιαν επιδεινώθηκε, καθιστώντας τον πολύ αδύναμο για να σηκωθεί από το κρεβάτι, πόσο μάλλον να διαχειριστεί τη φάρμα. Οι γιοι του προσέλαβαν μια νοσοκόμα για να τον φροντίσει, αλλά παρόλα αυτά έμειναν μακριά.
«Μπαμπά, έχουμε μια νοσοκόμα να σε φροντίζει», είπε ο Τζέιμς κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας. «Είμαστε πολύ απασχολημένοι για να έρθουμε να σας δούμε αυτή τη στιγμή».
Ο Σεμπάστιαν λαχταρούσε την παρουσία της οικογένειάς του, όχι έναν φροντιστή. Λαχταρούσε να δει τα αγόρια του για μια τελευταία φορά, αλλά αυτή η επανένωση δεν ήρθε ποτέ.
Πριν περάσει, ο Σεμπάστιαν έκανε μια τελευταία κλήση στους γιους του. Η φωνή του ήταν αχνή, αλλά το μήνυμά του ήταν επείγον. «Σε παρακαλώ, φρόντισε το αγρόκτημα όταν φύγω. Είναι στην οικογένειά μας για γενιές και αν καταβάλεις προσπάθεια, θα σου φέρει ευημερία».
Την επόμενη μέρα, ο Σεμπάστιαν πέθανε μόνος στο σπίτι του. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν οι γιοι του, αλλά μετά τη λειτουργία το ενδιαφέρον τους για τη φάρμα ήταν ανύπαρκτο. Καθώς περνούσαν οι μήνες, το ακίνητο ερήμωσε, παραμελημένο από όλους.
Μια μέρα, ο Τζέιμς έλαβε μια κλήση από έναν δικηγόρο με ανησυχητικά νέα. «Ο πατέρας σου πήρε δάνειο για να αγοράσει προμήθειες για το αγρόκτημα. Τώρα, εσείς και τα αδέρφια σας είστε υπεύθυνοι για το χρέος».
«Ο μπαμπάς δεν ανέφερε ποτέ κανένα δάνειο!» Ο Τζέιμς διαμαρτυρήθηκε στον Φρεντ και στον Κάιλ. Μη μπορώντας να το ξεπληρώσουν, τα αδέρφια αποφάσισαν να πουλήσουν το αγρόκτημα.
Όταν έφτασαν στο ακίνητο, ξαφνιάστηκαν από την κατάσταση της αταξίας. Το σπίτι ήταν ερειπωμένο, τα χωράφια κατάφυτα και όλα ήταν ερειπωμένα.
«Ποιος θα αγοράσει αυτό το μέρος έτσι;» ρώτησε ο Φρεντ κουνώντας το κεφάλι του. «Δεν θα έχουμε ποτέ μια αξιοπρεπή τιμή».
Παρά τις αμφιβολίες τους, τα αδέρφια διέθεσαν το αγρόκτημα στην αγορά, χρησιμοποιώντας επεξεργασμένες φωτογραφίες για να το κάνουν να φαίνεται πιο ελκυστικό. Χαμήλωσαν την τιμή, ελπίζοντας να προσελκύσουν το ενδιαφέρον. Αμέσως μετά, ένας άνδρας ονόματι Χάρι επικοινώνησε με το ακίνητο.
Όταν ο Χάρι ρώτησε για τη χαμηλή τιμή, ο Τζέιμς κατασκεύασε μια ιστορία. «Πρέπει να μετακομίσω για δουλειά, γι’ αυτό το πουλάω τόσο φτηνά», είπε, πιέζοντας τον Χάρι να αγοράσει το αγρόκτημα χωρίς να το δει πρώτα. Μόνο για 1.000 δολάρια, ο Χάρι συμφώνησε.
Τα αδέρφια γέλασαν, πιστεύοντας ότι είχαν ξεφορτώσει με επιτυχία ένα άχρηστο κομμάτι γης. Ωστόσο, για τον Χάρι, ο οποίος είχε πρόσφατα εξαπατηθεί από την κληρονομιά του από την αδερφή του, αυτή η φάρμα αντιπροσώπευε μια νέα αρχή.
Όταν μετακόμισε με τη γυναίκα και τα παιδιά του, ο Χάρι αντιμετώπισε την πραγματική κατάσταση του ακινήτου. «Πώς θα τα διορθώσουμε όλα αυτά;» ρώτησε η γυναίκα του, κοιτάζοντας τη ζημιά με δυσπιστία.
«Μην ανησυχείς», απάντησε ο Χάρι με αποφασιστικότητα. «Θα καταβάλουμε προσπάθεια, θα το επισκευάσουμε και θα γυρίσουμε αυτό το μέρος».
Ο Χάρι και η οικογένειά του σήκωσαν τα μανίκια και έπιασαν δουλειά. Φύτεψαν καλλιέργειες, αγόρασαν ζώα και άρχισαν να ανακαινίζουν το σπίτι. Σταδιακά, η φάρμα μεταμορφώθηκε και άρχισε να ανθίζει, δημιουργώντας τελικά εισόδημα.
Καθώς καθάριζε τη σοφίτα μια μέρα, ο Χάρι έπεσε πάνω σε ένα κρυφό συρτάρι σε ένα παλιό ντουλάπι. Μέσα ήταν μια μαύρη πλαστική σακούλα. Καθώς το άνοιξε, χύθηκαν δέσμες μετρητών μαζί με ένα γράμμα.
Ο Χάρι ξεδίπλωσε το γράμμα και το διάβασε δυνατά:
«Αν το διαβάζετε αυτό, σημαίνει ότι οι γιοι μου πούλησαν τη φάρμα, αγνοώντας το τελευταίο μου αίτημα. Είμαι ο Sebastian, ο πρώην ιδιοκτήτης. Ήλπιζα ότι οι γιοι μου θα φρόντιζαν αυτή τη γη μετά το θάνατό μου, αλλά δεν το έκαναν. Αυτά τα χρήματα τα αφήνω σε όποιον αγοράσει τη φάρμα. Χρησιμοποιήστε το για να αποκαταστήσετε τη γη και να την κάνετε να ευδοκιμήσει ξανά. Το όνειρό μου ήταν να δω αυτό το αγρόκτημα να ευημερεί. Παρακαλώ τιμήστε την κληρονομιά μου.”
Ο Χάρι έμεινε έκπληκτος. Μέτρησε τα χρήματα και συνειδητοποίησε ότι ήταν υπεραρκετά για να διευθετήσει το χρέος της φάρμας και να χρηματοδοτήσει όλες τις απαραίτητες επισκευές. Σύμφωνα με τις επιθυμίες του Σεμπάστιαν, ο Χάρι χρησιμοποίησε τα κεφάλαια για να ανοικοδομήσει το αγρόκτημα, ενισχύοντάς το ακόμη περισσότερο.
Ως φόρο τιμής στον άνθρωπο που μόχθησε τόσο επιμελώς σε όλη του τη ζωή, ο Χάρι μετονόμασε το ακίνητο σε «William and Sebastian’s Farm», τιμώντας τόσο τον Sebastian όσο και τον παππού του. Το αγρόκτημα κέρδισε γρήγορα δημοτικότητα στην κοινότητα, προσελκύοντας πελάτες από κοντινές πόλεις που αναζητούσαν φρέσκα προϊόντα, αυγά και γάλα. Άνθισε σε μια τεράστια επιτυχία.
Ένα χρόνο αργότερα, η αφοσίωση του Χάρι είχε αποδώσει καρπούς. Το αγρόκτημα ευημερούσε, το ταμείο των παιδιών του στο κολέγιο ήταν ασφαλές και κέρδιζαν μια άνετη διαβίωση. Αλλά η πληροφορία για την επιτυχία της φάρμας έφτασε τελικά στους Τζέιμς, Φρεντ και Κάιλ. Όταν επισκέφτηκαν και είδαν το αγρόκτημα στην αναζωογονημένη του κατάσταση, γέμισαν τύψεις.
«Θα έπρεπε να είχαμε ακούσει τον μπαμπά», είπε ο Τζέιμς με τη φωνή του βαριά από λύπη.
Απελπισμένοι για χρήματα, τα αδέρφια προσπάθησαν να πείσουν τον Χάρι να μοιραστεί τα κέρδη. Αλλά ο Χάρι έμεινε σταθερός.
«Αγόρασα αυτό το αγρόκτημα, δούλεψα ακούραστα και ξεκαθάρισα το χρέος. Είχες την ευκαιρία σου», απάντησε αποφασιστικά ο Χάρι.
Συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούσαν να τον ξεπεράσουν, τα αδέρφια συμφώνησαν απρόθυμα να δουλέψουν στο αγρόκτημα για έναν μισθό. Μέσα από σκληρή δουλειά, τελικά άρχισαν να εκτιμούν την αξία της γης και την προσπάθεια που είχε αφιερώσει ο πατέρας τους σε αυτήν.
Εν τω μεταξύ, ο Χάρι αφιέρωσε χρόνο για να διδάξει τα δικά του παιδιά πώς να φροντίζουν τη γη, διασφαλίζοντας ότι η κληρονομιά του Σεμπάστιαν θα διαρκέσει για τις επόμενες γενιές.
