Κώστας Σαμαράς
😲 Ο πατέρας μου είναι υδραυλικός, ένας άνθρωπος παλιάς σχολής, που πάντα κάνει τη δουλειά του σαν να είναι για τον ίδιο. Συχνά μιλά με περηφάνια για το πώς οι άνθρωποι του εμπιστεύονται τα πιο σημαντικά μέρη του σπιτιού τους. Και παρόλο που η δουλειά του συχνά δεν αναγνωριζόταν, πάντα την έκανε με πλήρη αφοσίωση και ειλικρίνεια. Αλλά μια μέρα, ήρθε αντιμέτωπος με μια ασυνήθιστη κατάσταση.
Ο πατέρας μου ανέλαβε μια δουλειά για την πλήρη ανακαίνιση του μπάνιου σε ένα πολυτελές σπίτι. Οι ιδιοκτήτες ήταν ενθουσιασμένοι, συζητώντας κάθε λεπτομέρεια. Περνούσαν ώρες διαλέγοντας πλακάκια, διαφωνώντας για το χρώμα του αρμόστοκου και απαιτώντας ιδιαίτερη τοποθέτηση του νιπτήρα. Ο πατέρας μου ήταν υπομονετικός. Προσαρμόστηκε στις ιδιοτροπίες τους και προσπάθησε να ικανοποιήσει κάθε τους επιθυμία.
Για δύο εβδομάδες δούλευε ασταμάτητα: άλλαζε σωλήνες, τοποθετούσε είδη υγιεινής και έβαζε πλακάκια. Την τελευταία μέρα της δουλειάς, όταν όλα ήταν σχεδόν έτοιμα, ολοκλήρωνε με αγάπη τις τελευταίες λεπτομέρειες. Όμως, ξαφνικά, οι ιδιοκτήτες άλλαξαν ύφος.
— Δεν είναι ακριβώς αυτό που θέλαμε, — είπε η ιδιοκτήτρια με δυσαρεστημένο ύφος.
Ο πατέρας μου έμεινε έκπληκτος: οι ίδιοι είχαν διαλέξει κάθε λεπτομέρεια, κάθε πλακάκι! Αλλά τα πράγματα έγιναν χειρότερα: δήλωσαν ότι θα του πλήρωναν μόνο το μισό από το συμφωνημένο ποσό.
Ο πατέρας μου, που είχε συνηθίσει να λύνει τις διαφορές ειρηνικά, προσπάθησε να τους εξηγήσει. Αλλά ήταν μάταιο. Σε εκείνο το σημείο, οι περισσότεροι άνθρωποι ίσως τα παρατούσαν. Αλλά ο πατέρας μου ήταν διαφορετικός. Δέχτηκε το μισό ποσό, αλλά αποφάσισε να δώσει στους “έξυπνους” αυτούς ανθρώπους ένα μικρό μάθημα. Πριν φύγει από το σπίτι, ο πατέρας μου…👇👇👇
Μέσα σε μία ώρα, ολοκλήρωσε το τελευταίο στάδιο: την αρμολόγηση. Αλλά αντί για τη συνηθισμένη ένωση, χρησιμοποίησε ένα μυστικό συστατικό — ένα γλυκό διάλυμα από ζάχαρη και μέλι. Εξωτερικά, έμοιαζε τέλειο, και κανείς δεν θα υποψιαζόταν τίποτα.
Όταν η δουλειά τελείωσε, μάζεψε τα εργαλεία του, πήρε το μισό ποσό και έφυγε με ένα μεγάλο χαμόγελο. Οι ιδιοκτήτες, ικανοποιημένοι από τη “νίκη” τους, δεν φαντάζονταν τι τους περίμενε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ξεκίνησαν τα παράξενα. Στο μπάνιο άρχισαν να εμφανίζονται μυρμήγκια, αρχικά σε μικρές ομάδες, και μετά σε ολόκληρες στρατιές.
Οι ιδιοκτήτες κάλεσαν απεντομωτές, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. Μετά τα μυρμήγκια, εμφανίστηκαν κατσαρίδες, που εγκαταστάθηκαν άνετα στους γλυκούς αρμούς ανάμεσα στα πλακάκια.
Οι ιδιοκτήτες ξόδεψαν μια περιουσία για να καταπολεμήσουν τα έντομα, αλλά τίποτα δεν έπιασε. Χρειάστηκε να αλλάξουν όλα τα πλακάκια και μαζί όλη τη δουλειά του πατέρα μου.
Η ειρωνεία ήταν ότι έχασαν πολύ περισσότερα χρήματα από όσα αν είχαν πληρώσει εξ αρχής το πλήρες ποσό.
Όταν ο πατέρας μου το έμαθε, απλά χαμογέλασε:
— Μερικές φορές, η ζωή διδάσκει τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς.
