Κώστας Σαμαράς
Ο αφηγητής θυμάται με κάθε λεπτομέρεια την ανατριχιαστική στιγμή όταν ανακάλυψε το αυτοκίνητο του πεθερού του ακριβώς μπροστά στην πόρτα, ενώ ο ίδιος βρισκόταν σε ένα απομακρυσμένο μοτέλ με την ερωμένη του.
Ένας κόμπος σχηματίστηκε στο λαιμό του όταν είδε το αυτοκίνητο, και αμέσως πλημμύρισε από πανικό, οργή και απίστευτη αμφιβολία.
Η σκέψη ότι ο πεθερός του ίσως τον έπιανε εκείνη τη στιγμή με την ερωμένη του προκάλεσε έναν εσωτερικό καταιγισμό. Χωρίς να σκεφτεί, ακύρωσε τη συνάντησή του, προσπάθησε να καλύψει τα πάντα με έναν αόριστο τρόπο,
πιέζοντας τον φίλο του να καταλάβει πως δεν ήταν η κατάλληλη μέρα για τη συνάντηση τους. Η ερωμένη απογοητευμένη αποχώρησε από το μοτέλ, αλλά ο αφηγητής, γεμάτος ταραχή,
όταν πήγε προς το αυτοκίνητό του, κατευθύνθηκε με οργή και απογοήτευση. Με μια βίαιη κίνηση, έσπασε τους δύο εξωτερικούς καθρέφτες του αυτοκινήτου του πεθερού του,
σαν να ήθελε να εκτονωθεί σε αυτή τη στιγμή καταστροφής, απελευθερώνοντας όλη την ένταση και την απελπισία που είχε συγκεντρώσει.
Την επόμενη μέρα, γεμάτος με μια αίσθηση νίκης και ανάμεικτα συναισθήματα υπερηφάνειας και νευρικότητας, πήγε στον πεθερό του για να του διηγηθεί την «ηρωική» του πράξη.
Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή ήρθε μια αναπάντεχη ανατροπή. Αντί να κατακρίνει την καταστροφή με την ίδια οργή που περίμενε, ο πεθερός του αντέδρασε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο
– ήταν θυμωμένος, αλλά για λόγους που δεν είχε φανταστεί ποτέ. Ο αφηγητής έμεινε έκπληκτος, καθώς ο πεθερός του του εξήγησε ότι είχε δανειστεί το αυτοκίνητο της γυναίκας του, και ότι εκείνη το είχε επιστρέψει χωρίς καθρέφτες.
Η στιγμή ήταν σαν χαστούκι στο πρόσωπο. Ο αφηγητής είχε χάσει τόσο πολύ τον εαυτό του στην οργή και την αναστάτωση που είχε δημιουργήσει, που δεν είχε εκτιμήσει σωστά την κατάσταση.
Στο μυαλό του είχε πλάσει την ιδέα ότι είχε εξυπηρετήσει με έξυπνο τρόπο μια δύσκολη κατάσταση, μόνο για να ανακαλύψει τώρα τη σκληρή αλήθεια – ήταν ο μόνος που είχε παγιδευτεί σε αυτή την περίεργη κατάσταση.
Η ειρωνεία της ιστορίας τον άφησε άφωνο για μια στιγμή. Ό,τι είχε θεωρήσει ως ευφυές σχέδιο, στην πραγματικότητα ήταν ένα μοιραίο λάθος. Αλλά αυτή ακριβώς η ανατροπή,
το μείγμα παρανοήσεων και απρόβλεπτων εξελίξεων, έδωσε στην ιστορία μια ξεχωριστή, χιουμοριστική αίσθηση. Ο αφηγητής είχε μπερδευτεί τόσο πολύ μέσα στο δράμα του, που χωρίς να το καταλάβει,
δημιουργούσε ένα νέο πρόβλημα με τον πεθερό του, που δεν είχε καν ιδέα για την πραγματική αιτία πίσω από τους σπασμένους καθρέφτες.
Αυτή η αναπάντεχη και γεμάτη χιούμορ ανατροπή αποδεικνύει περίτρανα πώς η ζωή μας εκπλήσσει με τις απρόβλεπτες και συχνά ειρωνικές της στροφές. Μέσα στην αμηχανία και τα έντονα συναισθήματα,
το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή μας δείχνει, με το χαρακτηριστικό της κλείσιμο του ματιού, πώς καταφέρνουμε να βρεθούμε στις πιο παράλογες καταστάσεις.
