Κώστας Σαμαράς
😢 😢 Τα τελευταία 10 χρόνια εργάζομαι στο εξωτερικό για να εξασφαλίσω τη ζωή των παιδιών μου, αλλά τώρα νιώθω την ανάγκη να επιστρέψω στην πατρίδα μου. 😢 Ωστόσο, η αντίδραση των γιων μου, όταν έμαθαν την απόφασή μου, με συγκλόνισε εντελώς. 😢
Αυτά τα χρόνια, άφησα το σπίτι μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου για να δουλέψω στο εξωτερικό, στέλνοντας όλα τα χρήματα που κέρδιζα στα παιδιά μου. 😢 Περιοριζόμουν στα απαραίτητα: μόνο ό,τι χρειαζόμουν για φαγητό και στέγαση. 😢 Σήμερα, είμαι εξαντλημένη από τη ζωή μακριά από το σπίτι μου και ονειρεύομαι να επιστρέψω στη χώρα μου. Δεν είμαι πια η γυναίκα γεμάτη ενέργεια που ήμουν κάποτε.
Πρόσφατα, ανακοίνωσα στους γιους μου ότι θέλω να επιστρέψω. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι η αντίδρασή τους θα ήταν τόσο σοκαριστική.
Τι να κάνω τώρα; Χρειάζομαι συμβουλές. 👇👇
Μετά το θάνατο του συζύγου μου, ανέθρεψα μόνη μου τα δύο παιδιά μου σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η φτώχεια και η μοναξιά ήταν καθημερινότητα για μας. Δούλευα σε παιδικό σταθμό και, παρόλο που ο μισθός ήταν πολύ χαμηλός, ήταν αρκετός για να καλύψουμε το φαγητό και τις καθημερινές ανάγκες.
Τα παιδιά μου μεγάλωσαν, αλλά η απουσία του πατέρα τους ήταν πάντα παρούσα. Όταν αργότερα δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες, τα πράγματα για μένα έγιναν ακόμα πιο περίπλοκα. Τότε μου πρότειναν να πάω στο εξωτερικό για να βγάζω χρήματα και να τους βοηθήσω. Μου είπαν ότι θα ήταν προσωρινό, για 2-3 χρόνια.
Άφησα τα πάντα πίσω – το σπίτι μου, τους φίλους μου, τις αναμνήσεις – και έφυγα με την ελπίδα να προσφέρω μια καλύτερη ζωή στην οικογένειά μου και σε μένα.
Τα 10 αυτά χρόνια έκανα τις πιο δύσκολες δουλειές – καθαρίστρια και φροντίδα ηλικιωμένων.
Όλα τα χρήματα που κέρδιζα τα έστελνα στα παιδιά μου, και κρατούσα μόνο όσα χρειαζόμουν για να ζήσω με μέτρο.
Πρόσφατα, την ημέρα των γενεθλίων μου, τους αποκάλυψα την επιθυμία μου να επιστρέψω στο σπίτι. Η απάντησή τους με σοκάρισε. Ο μεγαλύτερος γιος μου είπε ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ότι έχει χρέη και δεν ξέρει πώς θα τα βγάλει πέρα αν φύγω.
Δυσκολεύομαι να το δεχτώ. Είμαι 60 ετών και δεν είμαι πια η γυναίκα που ήμουν κάποτε. Ήθελα να αφήσω τα πάντα πίσω και να επιστρέψω όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Αλλά η σκέψη ότι δεν με περιμένει κανείς στο σπίτι με βύθισε σε μεγάλη θλίψη.
Τι να κάνω τώρα;
