Κώστας Σαμαράς
Εγώ και ο άντρας μου είμαστε απλοί άνθρωποι, έχουμε περάσει όλη μας τη ζωή στο χωριό. Ο γιος μας, όμως, μετακόμισε στην πόλη, εκεί γνώρισε μια κοπέλα και παντρεύτηκαν.
Πρόσφατα, η νύφη μας έγινε 30 ετών. Ο γιος μας μάς ενημέρωσε ότι η γιορτή θα γινόταν σε ένα ακριβό εστιατόριο και διακριτικά ανέφερε ότι όλοι οι καλεσμένοι θα έφερναν χρήματα ως δώρο. Εγώ και ο άντρας μου χρειάστηκε να δανειστούμε χρήματα από τους γείτονες και να προσθέσουμε και τις οικονομίες μας.
Έφτασε λοιπόν η μέρα της γιορτής. Δώσαμε στους νεόνυμφους έναν φάκελο με χρήματα και καθίσαμε στο τραπέζι. Αλλά στο τραπέζι δεν υπήρχε κανονικό φαγητό, μόνο σούσι με θαλασσινά και κάποια άλλα παράξενα φαγητά που έμοιαζαν να επιπλέουν στο νερό. Περάσαμε όλο το βράδυ πεινασμένοι και, στο τέλος, τα νεύρα μου δεν άντεξαν. Χρειάστηκε να κάνω κάτι για το οποίο δεν μετανιώνω καθόλου…
Να τι έκανα 👇👇
Εγώ και ο άντρας μου είμαστε απλοί άνθρωποι, συνηθισμένοι σε μια ήρεμη ζωή στο χωριό, με τις μυρωδιές του φρέσκου σανού και το κελάηδισμα των πουλιών. Η ζωή μας είναι στενά συνδεδεμένη με τη γη, με την καλλιέργεια του κήπου και τα μακριά βράδια δίπλα στη σόμπα.
Μεγαλώσαμε έναν υπέροχο γιο, έναν έξυπνο και καλόκαρδο νέο. Στο σχολείο είχε πάντα άριστους βαθμούς, και εμείς ποτέ δεν φειδωθήκαμε κόπους για να του προσφέρουμε μια καλή μόρφωση.
Όταν μετακόμισε στην πόλη για να σπουδάσει, ανησυχούσαμε, αλλά και ήμασταν περήφανοι για αυτόν. Σύντομα βρήκε δουλειά, γνώρισε τον έρωτα της ζωής του – τη νύφη μας – και μαζί ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη ζωή τους.
Απέκτησαν ένα παιδάκι, που τώρα είναι δύο ετών. Ο χρόνος περνά γρήγορα και πλέον δεν τους βλέπουμε όσο συχνά θα θέλαμε.
Πρόσφατα, στα 30ά γενέθλια της νύφης μας, ο γιος μας μας κάλεσε στη γιορτή και ανέφερε ότι τα δώρα θα είναι σε χρήματα.
Δεν μπορούσαμε να πάμε με άδεια χέρια, οπότε χρειάστηκε να δανειστούμε χρήματα από τους γείτονες και να προσθέσουμε τις οικονομίες μας, που είχαμε κρατήσει για την επισκευή της σκεπής.
Συγκεντρώσαμε ένα αρκετά μεγάλο ποσό και δεν το μετανιώσαμε, γιατί ήταν μια ιδιαίτερη περίσταση.
Τα γενέθλια έγιναν σε ένα πολυτελές εστιατόριο, που δεν είχα ξαναδεί. Όλα ήταν νέα και εντυπωσιακά για εμάς: η κομψή διακόσμηση, οι σερβιτόροι με τα λευκά γάντια, η δυνατή μουσική.
Στο κέντρο της αίθουσας υπήρχε ένα τραπέζι για τα δώρα, και έβαλα εκεί τον φάκελό μας.
Αλλά αυτό που με ξάφνιασε ήταν ότι δεν υπήρχε το συνηθισμένο, ζεστό φαγητό. Αντί για παραδοσιακά πιάτα, υπήρχε σούσι με θαλασσινά και κάποια άλλα παράξενα πιάτα που έμοιαζαν να επιπλέουν στο νερό.
Εγώ και ο άντρας μου μείναμε σιωπηλοί, προσπαθώντας να κρύψουμε τη δυσφορία μας. Το φαγητό ήταν λίγο και νιώσαμε ξένοι ανάμεσα σε όλα αυτά τα «μοντέρνα» πιάτα.
Περάσαμε όλο το βράδυ περιμένοντας, χωρίς να πούμε τίποτα για την πείνα μας, γιατί δεν έμοιαζε σωστό να παραπονεθούμε σε έναν τέτοιο χώρο.
Όταν η γιορτή πλησίαζε στο τέλος, πλησίασα διακριτικά το τραπέζι με τα δώρα, κοίταξα γύρω μου και πήρα πίσω τα μισά χρήματα από τον φάκελό μας. Δεν με νοιάζει αν κάποιος προσβληθεί.
Ούτε που μας τάισαν σωστά, και αυτά τα χρήματα τα είχαμε μαζέψει για τη σκεπή του σπιτιού μας.
Ελπίζω να έκανα το σωστό.
