Κώστας Σαμαράς
Όταν ο Δανιήλ είδε τη γειτόνισσά του, μια ηλικιωμένη γυναίκα, σε μια έντονη διαμάχη με τον γιο της σχετικά με τον κήπο της, δεν μπορούσε παρά να ακούσει.
Ο γιος παρα τα παράπονα από τη βοήθεια με τα φυτά της, απαιτώντας το σπίτι της ως αντάλλαγμα.
«Αν έιχα αυτό το μέρος, ίσως να ασχολούμουν!» φώναξε καθώς έφευγε, αγνοώντας την αγωνία της μητέρας του.
Ο Δανιήλ, που ζούσε κοντά, πλησίασε τη γυναίκα και συστήθηκε, προσφέροντας να ποτίσει τον κήπο της.
Αυτή δίστασε στην αρχή, λέγοντας ότι δεν μπορούσε να τον πληρώσει, αλλά ο Δανιήλ επέμεινε: «Θα χαρώ να βοηθήσω.»
Η γυναίκα χαμογέλασε, αποδεχόμενη την καλοσύνη του, και μέσα σε λίγες μέρες μετακόμισε σε ένα γηροκομείο κοντά, αφήνοντας τα φυτά υπό τη φροντίδα του.
Με την πάροδο του χρόνου, ο Δανιήλ ανέπτυξε μια βαθιά αγάπη για τον κήπο, και αυτός έγινε μια ήρεμη απόδραση από τις οικονομικές δυσκολίες της οικογένειάς του.
Η μητέρα του, που ήταν μόνη της, εργαζόταν σε πολλές δουλειές, και ο Δανιήλ ελπίδε ότι μια μέρα θα ξεκινούσε μια επιχείρηση κηπουρικής για να υποστηρίξει εκείνη και τα αδέλφια του.
Μια απογευματινή ώρα, ενώ φύτευε αζαλέες, η τσάπα του χτύπησε κάτι σκληρό στο έδαφος.
Περίεργος, άρχισε να σκάβει γύρω και ανακάλυψε ένα βάζο με μια σημείωση μέσα.
Η σημείωση έλεγε: «Αγαπητέ Δανιήλ, ευχαριστώ για την καλοσύνη σου. Αυτό το σπίτι είναι τώρα δικό σου. Εσύ και η οικογένειά σου είστε ευπρόσδεκτοι να μετακομίσετε όποτε θέλετε.» Απίστευτος, ο Δανιήλ βιάστηκε να μπει μέσα, βρίσκοντας το τίτλο στο πάγκο της κουζίνας με το όνομά του.
Κατακλυσμένος από ευγνωμοσύνη, κάλεσε τη γειτόνισσά του, η οποία επιβεβαίωσε ότι το σπίτι ήταν δικό του, μια ανταμοιβή για τη γενναιοδωρία του.
Όταν ο Δανιήλ και η οικογένειά του μετακόμισαν, βρήκαν μια άλλη σημείωση κρυμμένη στο παλιό δωμάτιο της γυναίκας, αυτή τη φορά με το όνομα του γιου της.
Ήταν ταυτόσημη με αυτήν που είχε αφήσει για τον Δανιήλ. Είχε σχεδιάσει να δώσει το σπίτι στον γιο της αν έδειχνε πραγματική φροντίδα, αλλά μετά από τις εγωιστικές απαιτήσεις του, αποφάσισε να ανταμείψει την καλοσύνη του Δανιήλ.
Μέσα από αυτή την εμπειρία, ο Δανιήλ έμαθε ένα αξέχαστο μάθημα: η καλοσύνη ανοίγει πόρτες που η εγωιστική συμπεριφορά δεν μπορεί.
Η δωρεά ενός σπιτιού άλλαξε για πάντα τη ζωή της οικογένειάς του και τους δίδαξε όλους να εκτιμούν τη γνήσια γενναιοδωρία πάνω από την απαίτηση.
**Μαθήματα από αυτή την Ιστορία:**
• Η γνήσια καλοσύνη έχει τις δικές της ανταμοιβές, συχνά αναπάντεχες και ζωής.
• Η απαίτηση δεν εγγυάται τίποτα. Ενώ κάποιοι μπορεί να αναμένουν μια κληρονομιά, δεν οφείλεται, και η εκτίμηση έχει μεγάλη αξία.
