Κώστας Σαμαράς
Όταν η Έλενα εκδιώχθηκε στα 17 της επειδή ήταν έγκυος, η εμπειρία ήταν συντριπτική. Ωστόσο, το σοκ έγινε πιο έντονο χρόνια αργότερα, όταν η αποξενωμένη μητέρα της εμφανίστηκε στην πόρτα της μετά από 12 χρόνια, κλαίγοντας απεγνωσμένα.
Παρά το πικρό παρελθόν, η Έλενα την υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες—μια απόφαση που σύντομα θα αμφισβητούσε.
Η Έλενα θυμόταν έντονα τη μέρα που είπε στη μητέρα της για την εγκυμοσύνη της. Η σύγκρουση έγινε στο πολυτελές σαλόνι τους, όπου η αντίδραση της μητέρας της ήταν τίποτα λιγότερο από οργή.
Κριτίκαρε έντονα την απόφαση της Έλενας να κρατήσει το παιδί με τον Μιχάλη, τον φίλο της, τον οποίο αποδοκίμαζε ως ακατάλληλο λόγω της εργατικής του καταγωγής.
«Καταστρέφεις τη ζωή σου με τον γιο του μηχανικού!» είχε φωνάξει η μητέρα της, διώχνοντας τελικά την Έλενα από το σπίτι επειδή έφερε ντροπή στην οικογένεια. Αυτά τα σκληρά λόγια ήταν τα τελευταία που άκουσε από εκείνη, καθώς μάζευε τα πράγματά της και έφυγε εκείνο το βράδυ.
Τα επόμενα 12 χρόνια, ο Μιχάλης αντιστάθηκε σε όλες τις αυστηρές προβλέψεις της μητέρας της. Δούλεψε σκληρά και τελικά απέκτησε μία από τις πιο επιτυχημένες κατασκευαστικές εταιρείες στην περιοχή.
Παντρεύτηκαν, αγόρασαν το σπίτι των ονείρων τους και μεγάλωσαν δύο υπέροχα παιδιά, τον Ίθαν και την Λίλι, δημιουργώντας μία αγαπημένη και σταθερή οικογένεια.
Ένα δροσερό φθινοπωρινό απόγευμα, ενώ απολάμβαναν μία παιχνιδιάρικη μέρα στην αυλή με τα παιδιά της, έφτασε μία αναπάντεχη επισκέπτης. Ήταν η μητέρα της, φαινόταν εξαντλημένη και ηττημένη, πολύ διαφορετική από την καλοσιδωμένη και κομψή γυναίκα που ήταν κάποτε.
Διστακτική αλλά γεμάτη συμπόνοια, η Έλενα την άφησε να μπει στο σπίτι τους, ελπίζοντας σε συμφιλίωση.
Η μητέρα της κατέρρευσε, εξηγώντας ότι μετά την ήττα του άντρα της, που έχασε την οικογενειακή περιουσία στα τυχερά παιχνίδια και την εγκατέλειψε, έμεινε άπορη, ζώντας στο αυτοκίνητό της.
Μετακινημένη από την ιστορία της, η Έλενα και ο Μιχάλης αποφάσισαν να τη βοηθήσουν. Ο Μιχάλης της πρόσφερε γενναιόδωρα χρήματα και ένα μέρος να μείνει για να ξανασταθεί στα πόδια της, πιστεύοντας ότι ήταν μία ευκαιρία για εκείνη να αποκαταστήσει τη σχέση τους.
Ωστόσο, η ιστορία πήρε μια σκοτεινή τροπή μια νύχτα, όταν η Έλενα ξύπνησε από τα επιθετικά γαυγίσματα του σκύλου τους, του Ντουκ. Ανακάλυψε την πόρτα ανοιχτή και τη μητέρα της να προσπαθεί να φύγει με ένα σακίδιο γεμάτο τιμαλφή από την κρύπτη τους.
Η ελπίδα της για συμφιλίωση καταστράφηκε, καθώς συνειδητοποίησε ότι η επιστροφή της μητέρας της δεν ήταν αποτέλεσμα μετάνοιας, αλλά απελπισίας και εξαπάτησης.
Η φυγή της μητέρας της μέσα στη νύχτα ήταν ένας οδυνηρός αντίλαλος της μέρας που η Έλενα είχε φύγει από το σπίτι της ως έφηβη. Ο Μιχάλης παραδέχτηκε ότι υποψιαζόταν ότι η μητέρα της δεν είχε αλλάξει και είχε πάρει προφυλάξεις για να ελέγξει την εμπιστοσύνη της.
Καθώς στέκονταν στην αυλή τους, παρακολουθώντας την να εξαφανίζεται, η Έλενα ένιωσε τον πόνο της προδοσίας ξανά.
Ωστόσο, η παρουσία του συζύγου και των παιδιών της την καθησύχασε, καθώς συνειδητοποίησε ότι, παρά τα όσα είχαν συμβεί εκείνη τη νύχτα, είχε χτίσει μια νέα ζωή γεμάτη αγάπη και εμπιστοσύνη—μακριά από τις αναταραχές του παρελθόντος της.
Η Έλενα έμαθε ένα δύσκολο μάθημα για τη συγχώρεση και τα όρια της εμπιστοσύνης, αλλά και για την ανθεκτικότητα της οικογένειας που εκείνη και ο Μιχάλης είχαν δημιουργήσει μαζί.
