Στο σπίτι του φίλου μου υπάρχουν δύο παιδιά, και κάθε φορά που πηγαίνουμε στο εστιατόριο, «ξεχνάει» το πορτοφόλι του, οπότε πρέπει να πληρώνω εγώ για όλους.

Ναι, Άννα, είμαι 32 ετών και είμαι σε σχέση με τον φίλο μου, τον Τόμεκ, εδώ και εννέα μήνες. Εκείνος είναι 39 ετών και έχει δύο μικρά παιδιά – τον Μαξιμιλιανό και τη Ζόφια. Πρόσφατα, είχαμε έναν μεγάλο καβγά και αποφάσισα να μοιραστώ την ιστορία μου για να μάθω αν αντέδρασα σωστά.

Ο Τόμεκ ξεχνάει πάντα το πορτοφόλι του όταν πηγαίνουμε στο εστιατόριο, και κάθε φορά, καταλήγω εγώ να πληρώνω για όλους. Στην αρχή, δεν έδινα μεγάλη σημασία, αλλά με τον καιρό, αυτό άρχισε να με ενοχλεί. Ιδιαίτερα, ανησυχούσα για το πώς μπορεί να το αντιλαμβάνονται τα παιδιά. Ο Μαξιμιλιανός και η Ζόφια λατρεύουν να τρώνε έξω, και μαζί με τον Τόμεκ, είχαμε τη συνήθεια να πηγαίνουμε συχνά για δείπνο. Όμως, κάθε φορά που τα παιδιά παρήγγελναν ακριβά φαγητά, ο Τόμεκ «ξεχνούσε» το πορτοφόλι του.

 

Στην αρχή, δεν με πείραζε τόσο, αλλά μετά από έναν μήνα, αφού πλήρωσα πολλές φορές για ακριβά γεύματα, τα οικονομικά μου άρχισαν να επηρεάζονται. Το έβρισκα άδικο. Όταν πήρα τον μισθό από τη δεύτερη δουλειά μου, είχαμε προγραμματίσει ξανά να πάμε σε εστιατόριο με τα παιδιά του. Του υπενθύμισα να πάρει το πορτοφόλι του, αλλά εκείνος γέλασε και δεν το πήρε στα σοβαρά.

Όταν φτάσαμε στο εστιατόριο, ο Μαξιμιλιανός και η Ζόφια παρήγγειλαν ακριβά φαγητά. Όπως πάντα, έλεγξα αν ο Τόμεκ είχε το πορτοφόλι του, και εκείνος, φανερά έκπληκτος, έψαξε στις τσέπες του και είπε: «Νομίζω ότι το ξέχασα σε ένα άλλο τζιν». Αυτό ήταν το τελευταίο στάδιο της υπομονής μου. Αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να το ανεχτώ άλλο. Πήρα τα πράγματά μου και άρχισα να φεύγω, χωρίς να θέλω να παραγγείλω φαγητό.

 

Ο Τόμεκ έμεινε άναυδος και με ρώτησε τι κάνω. Του είπα ξεκάθαρα ότι δεν θα πλήρωνα άλλο για εκείνον και τα παιδιά του. Έδειξε έξαλλος και άρχισε να με κατηγορεί, λέγοντας ότι τους είχα αφήσει σε δύσκολη θέση. Βγήκα από το εστιατόριο, μη θέλοντας να συνεχίσω τη βραδιά.

Αργότερα, με αποκάλεσε εγωίστρια και με κατηγόρησε ότι δεν έχω κατανόηση, επειδή τα παιδιά έμειναν νηστικά και έπρεπε να γυρίσουν σπίτι πεινασμένα. Μου είπε ακόμα ότι ίσως θα έπρεπε να ξανασκεφτεί τη σχέση μας, γιατί θεωρούσε ότι η συμπεριφορά μου ήταν εγωιστική και άδικη απέναντι στα παιδιά του.

Τώρα αρχίζω να αμφιβάλλω αν έπραξα σωστά. Μήπως ήμουν πολύ αυστηρή και εκείνος έχει δίκιο που λέει ότι ήμουν εγωίστρια; Ή μήπως οι πράξεις μου ήταν δικαιολογημένες, αφού ένιωθα ότι με εκμεταλλεύονταν και είχα κουραστεί από αυτή την κατάσταση;

 

Αλλά ένα πράγμα είναι σίγουρο: δεν νιώθω άνετα σε αυτή τη σχέση με τον Τόμεκ κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν μπορώ να συνεχίσω να σηκώνω αυτό το οικονομικό βάρος και να αισθάνομαι ότι οι προσπάθειές μου δεν εκτιμώνται. Αξίζω σεβασμό και αμοιβαία υποστήριξη σε μια σχέση. Θα ήθελα να του μιλήσω και να του εξηγήσω πώς αισθάνομαι, αλλά αν η κατάσταση δεν αλλάξει, ίσως χρειαστεί να σκεφτώ αν αξίζει να συνεχίσω αυτή τη σχέση.