Κώστας Σαμαράς
Είχα γάμο με το αγαπημένο μου άτομο. Όταν άρχισε η μουσική και ήρθε η ώρα να πάω στον βωμό, γεμάτη με άγνοια και ευτυχία, κοίταξα γύρω μου ψάχνοντας τη μητέρα μου. Αλλά… δεν ήταν πουθενά. Ο πανικός με κατέλαβε. Μαζί με τους συγγενείς και τις φίλες μου, αρχίσαμε να την ψάχνουμε σε όλη την αίθουσα, βγήκαμε έξω, κοιτάξαμε σε κάθε γωνιά. Αλλά δεν βρήκαμε κανένα σημάδι της.
Περνώντας από ένα δωμάτιο, άκουσα χαμηλούς ήχους.
Άνοιξα την πόρτα και, ακούγοντας προσεκτικά, συνειδητοποίησα ότι οι ήχοι προέρχονταν από μια μεγάλη ντουλάπα στην γωνία. Τρέχοντας προς αυτή, άνοιξα τις πόρτες απότομα… Εκεί ήταν η μητέρα μου.
Κάποιος την είχε κλείσει σκόπιμα στην ντουλάπα. Όταν μάθαμε ποιος το έκανε και γιατί, ήμασταν σε σοκ 😢
Αυτή η μέρα ήταν η πιο σημαντική στη ζωή μου. Παντρευόμουν το άτομο που αγαπούσα και όλοι όσοι αγαπούσα ήταν δίπλα μου. Ιδιαίτερα πολύτιμο ήταν για μένα το γεγονός ότι η μητέρα μου ήταν εκεί — ο μοναδικός γονιός που με στήριξε πάντα.
Όταν άρχισε η μουσική και ήρθε η ώρα να πάω στον βωμό, γεμάτη άγνοια και ευτυχία, κοίταξα γύρω μου ψάχνοντας το βλέμμα της. Αλλά… η μητέρα μου δεν ήταν εκεί.
Ο πανικός με κατέλαβε. Μαζί με συγγενείς και φίλες, αρχίσαμε να την ψάχνουμε σε όλη την αίθουσα, βγήκαμε έξω, κοιτάξαμε σε κάθε γωνιά. Αλλά δεν βρήκαμε κανένα σημάδι της.
Περνώντας από ένα δωμάτιο, άκουσα χαμηλούς ήχους. Σαν να καλούσε κάποιος βοήθεια. Η καρδιά μου σφιχτεί.
Άνοιξα την πόρτα και, ακούγοντας, κατάλαβα ότι οι ήχοι προέρχονταν από μια μεγάλη ντουλάπα στην γωνία. Τρέχοντας προς αυτή, άνοιξα τις πόρτες γρήγορα…
Εκεί ήταν η μητέρα μου. Στα μάτια της υπήρχε φόβος και ανακούφιση ταυτόχρονα.
— Κορίτσι μου! — αναστέναξε, βγαίνοντας από το σκοτάδι.
Δυσκολευόμουν να καταλάβω τι συνέβαινε. Ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο;
Η απάντηση ήρθε πολύ γρήγορα. Στην πόρτα στεκόταν η μητέρα του αρραβωνιαστικού μου.
— Το έκανες εσύ; — αναφώνησα, χωρίς να πιστεύω στα μάτια μου.
Η γυναίκα δεν φαινόταν ένοχη. Έστριψε τα χέρια της πάνω στο στήθος και μόνο σφιγμένα τα χείλη.
— Δεν έπρεπε να παντρευτείς τον γιο μου, — είπε ήρεμα, αλλά αποφασιστικά. — Δεν του κάνεις.
Δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου. Αυτή η γυναίκα πάντα μου φαινόταν ψυχρή, αλλά πίστευα ότι με τον χρόνο θα με αποδεχόταν. Αλλά έκανε κάτι τέτοιο!
— Κατέστρεψες τον γάμο μου, αλλά δεν με ξεκινάς, — είπα, σφίγγοντας το χέρι της μητέρας μου. — Αγαπώ τον γιο σου και με αγαπά.
Βγήκα από το δωμάτιο, αφήνοντάς την εκεί.
Παρά το σοκ, ο γάμος πραγματοποιήθηκε. Αλλά με τη μητέρα του συζύγου μου δεν επικοινωνούμε πια. Αυτή αποσύρθηκε μόνη της από τη ζωή μας. Και ξέρεις τι; Χωρίς αυτήν ήταν ακόμη πιο εύκολο.
Γιατί τώρα δίπλα μας ήταν μόνο εκείνοι που πραγματικά μας ήθελαν ευτυχισμένους.
