Κώστας Σαμαράς
Στο σπίτι της πεθεράς μου υπήρχε αυτή η παλιά πολυθρόνα 🤔 Αν και η πολυθρόνα ήταν παλιά, η πεθερά μου την αγαπούσε και καθόταν σε αυτή 🥰 Έτσι αποφασίσαμε να την ευχαριστήσουμε και να ανανεώσουμε την αγαπημένη της πολυθρόνα 🤗 Έμεινε πολύ ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα 🥰 Σας δείχνω τι καταφέραμε 👇👇
Η μητέρα του άντρα μου είχε δύο παλιές πολυθρόνες. Μία την ανανέωσα ήδη, αλλά η πεθερά μου την αγαπάει τόσο πολύ που την έβαλε στο σαλόνι – για να την θαυμάζει, όχι για να την χρησιμοποιεί.
Συνεχώς καθόταν, από συνήθεια, στην παλιά, φθαρμένη αλλά ακόμα άνετη πολυθρόνα.
Αποφασίσαμε να ανακαινίσουμε τη δεύτερη πολυθρόνα. Αντί για αυτή, αφήσαμε μια νέα, για να μην χάσει την άνεση.
Μόλις αρχίσαμε να αφαιρούμε την ταπετσαρία, έγινε σαφές – η πολυθρόνα ήταν ακόμα ανθεκτική. Το ύφασμα δεν ήταν απλά στερεωμένο με καρφιά, αλλά με ατσαλόβιδες και είχε κολληθεί κιόλας. Πρέπει να τη διαλύσουμε με προσπάθεια.
Η καθιστική επιφάνεια ήταν στερεωμένη στο ξύλινο πλαίσιο με έξι μεγάλες βίδες, και τα μαλακά μέρη ήταν συνδεδεμένα μεταξύ τους με τρία μεγάλα καρφιά.
Όταν τα διαλύσαμε όλα, είδαμε ότι το αφρώδες υλικό, παρά τα χρόνια, είχε διατηρηθεί εκπληκτικά καλά – δεν είχε θρυμματιστεί, μόνο είχε κιτρινίσει και είχε λιγάκι επίπεδη.
Αποφασίσαμε να μην το αφαιρέσουμε τελείως, αλλά να προσθέσουμε ένα νέο στρώμα αφρώδους υλικού 4 cm για να γίνει η πολυθρόνα ακόμα πιο μαλακή.
Για τη νέα εμφάνιση της πολυθρόνας επιλέξαμε ένα όμορφο ύφασμα με διάφορα χρώματα.
Τα μπράτσα ήταν αρχικά βαμμένα μαύρα, αλλά ακατάστατα – με λεκέδες και ανωμαλίες. Πήρα την ξυλόκολλα, τα έτριψα προσεκτικά και αποφάσισα να αλλάξω τη σκιά σε λευκό.
Έκοψα το ύφασμα με τα παλιά σχέδια, το τέντωσα και το στερέωσα με συνδετήρα επίπλων. Δεν ήταν εύκολο: το ξύλο δεν ήταν μαλακό όπως το πεύκο, αλλά πιο ανθεκτικό – πιθανότατα σφενδάμι.
Μένει μόνο να συναρμολογήσουμε την πολυθρόνα. Αντί για τα παλιά καρφιά, χρησιμοποιήσαμε τρεις μεγάλες βίδες – τώρα η κατασκευή είναι πιο αξιόπιστη.
Στερεώσαμε προσεκτικά το κάθισμα στο πλαίσιο, ελέγξαμε ότι το ύφασμα ήταν καλά τεντωμένο, και η πολυθρόνα απέκτησε επιτέλους την ανανεωμένη της εμφάνιση.
Όταν τη φέραμε στην πεθερά μου, κοίταξε και είπε:
– Ω, πόσο όμορφη! Αλλά πού είναι η παλιά μου;
Ο άντρας μου και εγώ κοιταχτήκαμε και γελάσαμε. Γιατί αυτή ήταν η πολυθρόνα της – απλά τώρα έμοιαζε να έχει βγει κατευθείαν από ένα κατάστημα επίπλων.
