Δεν του άξιζε τέτοιο τέλος: Αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός πέθανε φτωχός σε γηροκομείο

Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε μία από τις πλέον εμβληματικές μορφές του ελληνικού θεάτρου, με μια πορεία που διήρκεσε πάνω από μισό αιώνα και άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην πολιτιστική ιστορία του τόπου. Με καταγωγή από βαυαρική οικογένεια που είχε έρθει στην Ελλάδα με τον Όθωνα, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 και αγάπησε από νωρίς το θέατρο, ακολουθώντας τα βήματα του πατέρα του, επίσης ηθοποιού. Αν και αυτοδίδακτος, ενσάρκωσε με μοναδική αυθεντικότητα τους ήρωες του Αριστοφάνη και του Μολιέρου, με τις ερμηνείες του να θεωρούνται ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς.

Από τα πρώτα του βήματα έως τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

Σε ηλικία 20 ετών, ο Νέζερ ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή και γρήγορα ξεχώρισε, συνεργαζόμενος με τους μεγαλύτερους θιάσους και ηθοποιούς της εποχής.

Από το 1910 έως το 1918 συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης, ενώ το 1921 συνέπραξε με τον Αιμίλιο Βεάκη για τη δημιουργία της Καλλιτεχνικής Θεατρικής Εταιρείας, μέσα από την οποία ενσάρκωσε σπουδαίους ρόλους, όπως τον Αρπαγκόν στον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου – έναν ρόλο που τον καθόρισε θεατρικά. Το 1931 εντάχθηκε στο νεοσύστατο Εθνικό Θέατρο, πρωταγωνιστώντας στη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου ως Ανατολίτης.

Παράλληλα, δημιούργησε αξιομνημόνευτες ερμηνείες και με άλλους σημαντικούς θιάσους, όπως εκείνον της Αλίκης – Μουσούρη, όπου ερμήνευσε τον «Σεζάρ» του Πανιόλ και τον «μπαμπά» στο έργο του Σπύρου Μελά.