Κώστας Σαμαράς
Καρυστιανού: «Πόσο χαζούς μας θεωρείτε κ. Γεωργιάδη;» – Η ανάρτηση για τον «πολλαπλά επικίνδυνο» υπουργό
Η ανάρτηση του Άδωνι Γεωργιάδη, με την οποία συγκρίνει το ατύχημα με τον γερανό στο Περιστέρι με την τραγωδία των Τεμπών, προκάλεσε την αντίδραση της Μαρίας Καρυστιανού.
«Άλμα λογικής» από το υπουργό Υγείας μετά το περιστατικό του γερανού που υποχώρησε το Σάββατο (26 Ιουλίου) στο Περιστέρι. Το συνέκρινε με το «μπάζωμα» στα Τέμπη προκειμένου να υπερασπιστεί την επιζήμια για την έρευνα απόφαση για «εκκαθάριση» του σημείου του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
«Όσοι ακόμη δεν έχετε καταλάβει γιατί έπρεπε να μπαζωθεί ο χώρος στα Τέμπη, έτσι ώστε να μπορούν να πατήσουν γερά οι γερανοί για να σηκώσουν τα πολλών τόνων βαγόνια και συντρίμμια, μετά το τραγικό δυστύχημα, διαβάστε αυτή την είδηση από το Περιστέρι και δείτε τις φωτό για να το κατανοήσετε», έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο «X» ο Άδωνις Γεωργιάδης σε μια σύγκριση… «άνω ποταμών».
Οργή Καρυστιανού
Αντιδρώντας στην ανάρτηση του υπουργού η Μαρία Καρυστιανού ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απάντηση με το ερώτημα: «Πόσο χαζούς μας θεωρείτε κ. Γεωργιάδη;».
Η πρόεδρος του συλλόγου «Τέμπη 2023» και μητέρα της αδικοχαμένης Μάρθης σημειώνει πως «η δόλια υποτίμηση της νοημοσύνης μας σας καθιστά πολλαπλά επικίνδυνο για την ελληνική κοινωνία. Σε εκδήλωση χαμηλότατου επιπέδου, προσπαθείτε σκόπιμα και ευκαιριακά να συγκρίνετε με την καθίζηση οδοστρώματος στο Περιστέρι, την εγκληματική αλλοίωση του τόπου του εγκλήματος των Τεμπών, το μπάζωμα των οστών των παιδιών μας και το θάψιμο των αποδεικτικών στοιχείων κάτω από τα ένοχα μπάζα σας».
Παραπέμπει στο μπάζωμα, για το οποίο έχουν αντιδράσει ακόμη και Μέλη του Ευρωκοινοβουλίου και τονίζει: «Το ποτήρι πλέον έχει ξεχειλίσει. Είστε αδίστακτος. Καταπατάτε όχι μόνο βασικές αρχές που αφορούν στο καθήκον διαφύλαξης του τόπου του εγκλήματος, ακόμη και σε απλά δυστυχήματα, πολύ δε περισσότερο σε μια εγκληματική τραγωδία ανθρωποκτονίας 57 ανθρώπων, και τραυματισμού εκατοντάδων, αλλά επιπλέον βεβηλώνετε τη μνήμη των παιδιών μας και εμπαίζετε τη νοημοσύνη μας».
Καταλήγει: «Τεράστια η λύπη και η απόγνωση για το ότι άνθρωποι σαν εσάς ορίζουν την τύχη μας. Ας ελπίσουμε όχι για πολύ».
