Κώστας Σαμαράς
Ο πατέρας Αθανάσιος Παπαδόπουλος είναι ένας άνθρωπος που υπηρετεί με αφοσίωση δύο διαφορετικά αλλά ουσιαστικά συμπληρωματικά καθήκοντα: το πρωί φορά τη στολή του αστυνομικού και το απόγευμα το ράσο του ιερέα, διακονώντας την Εκκλησία.
Δύο διακονίες που συμπληρώνουν η μία την άλλη
«Ίσως ν’ ακουστεί παράδοξο αλλά τα καθήκοντά μου ως αστυνομικού και ως ιερέα δεν αλληλοσυγκρούονται αλλά αλληλοσυμπληρώνονται», δηλώνει ο ίδιος στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια». Ο π. Αθανάσιος καταφέρνει εδώ και χρόνια να ισορροπεί ανάμεσα στις δύο αυτές αποστολές, παραμένοντας πιστός και στις δύο διακονίες του.
Παιδικά χρόνια και πνευματικά πρότυπα
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Τούμπα του Κιλκίς, ο π. Αθανάσιος θυμάται έντονα τις στιγμές που ο πατέρας και ο παππούς του έψαλαν στο αναλόγιο, ιδίως στις μεγάλες γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα.
«Καταλυτικό γεγονός υπήρξε το ότι πληροφορήθηκα πως η καταγωγή της οικογένειάς μου είναι από τη Σηλύβρια της Ανατολικής Θράκης. Γι’ αυτό ο Άγιος Νεκτάριος έγινε ο προστάτης άγιός μου. Αξίζει να προσθέσω πως τόσο ο Άγιος Αθανάσιος όσο και οι σύγχρονοι άγιοι, όπως ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος, η Αγία Σοφία της Κλεισούρας και η γερόντισσα Γαβριηλία, υπήρξαν για εμένα δυνατά πνευματικά πρότυπα», εξομολογείται.
Από τη σχολή αστυφυλάκων στη διακονία του Έβρου
Μετά το λύκειο, ο π. Αθανάσιος πέτυχε στη Σχολή Αστυφυλάκων στην Αθήνα. Εκεί είχε την ευλογία να γνωρίσει σημαντικούς δασκάλους της βυζαντινής μουσικής στον ναό της Αγίας Σοφίας στο Νέο Ψυχικό.
«Είχα έντονη επιθυμία να συνεχίσω τις σπουδές μου, γι’ αυτό έδωσα ξανά εξετάσεις και μπήκα στη σχολή Δασολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου στη Θράκη, συνεχίζοντας παράλληλα να εργάζομαι. Η παραμονή μου επί πέντε χρόνια στον ακριτικό Έβρο με δίδαξε τη χαρά της προσφοράς, υπό την καθοδήγηση του μακαριστού μητροπολίτη Διδυμοτείχου Νικηφόρου. Με τη βοήθεια του π. Βαρθολομαίου, που σήμερα είναι ηγούμενος στην Ιερά Μονή Αγίας Σκέπης, μυηθήκαμε μαζί με συμφοιτητές μου στη δράση των κατηχητικών και των εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων».
Η κλήση στην ιερωσύνη
Όταν τελείωσε τις σπουδές του και επέστρεψε στην Τούμπα, συνέχισε να εργάζεται ως αστυνομικός, διακονώντας παράλληλα ως ψάλτης στον ναό του χωριού.
«Μετά την αιφνίδια εκδημία του εφημέριου, ο επίσκοπος της περιοχής μού έκανε την τιμητική και συγκινητική πρόταση να χειροτονηθώ ιερέας», αναφέρει συγκινημένος.
«Έτσι, ο πόθος που είχα αναγκαστεί να αναβάλω για λόγους βιοπορισμού εκπληρώθηκε με τη χάρη του Θεού. Χειροτονήθηκα διάκονος στην Ιερά Μονή Παναγίας Γουμένισσας και ιερέας τον Αύγουστο του 2012, στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Τούμπα. Ο επόμενος σταθμός μου ήταν ο ναός της Αγίας Τριάδος στο Πολύκαστρο, όπου και υπηρετώ μέχρι σήμερα».
Η ζωή ενός αστυνομικού και ιερέα
Η απόφασή του να ενδυθεί το ράσο έγινε δεκτή με χαρά από όλους. «Οι δικοί μου άνθρωποι με προέτρεψαν να είμαι πάντα κοντά στην Εκκλησία και να ακούω τις υποδείξεις του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη και της Ιεράς Συνόδου», λέει ο π. Αθανάσιος.
Η καθημερινότητα ανάμεσα σε δύο κόσμους
«Πολλές φορές όσοι απευθύνονται στην αστυνομία αναζητούν ταυτόχρονα και έναν πνευματικό λόγο, μια παρηγοριά που θα τους βοηθήσει να ξεπεράσουν το βάρος που κουβαλούν. Η ιδιότητά μου ως αστυνομικού με βοηθά να δίνω πρακτικές λύσεις σε δύσκολες καταστάσεις που έρχονται σε γνώση μου μέσα στην ενορία. Η αστυνομία και η ιερωσύνη υπηρετούν τον άνθρωπο. Βλέπω και εξετάζω τα προβλήματα τόσο από τη σκοπιά της αστυνομίας όσο και της Εκκλησίας», εξηγεί.
Και προσθέτει: «Σε καθημερινή βάση εκτελώ την υπηρεσία μου στην αστυνομία και το απόγευμα πηγαίνω στον ναό για να τελέσω τον εσπερινό και να βοηθήσω στις υπόλοιπες εργασίες μαζί με τον προϊστάμενο ιερέα, τον π. Εμμανουήλ Λεβαντή».
