Κώστας Σαμαράς
Το «πωλητήριο» στην οικία του Παλιού Ψυχικού θα πρέπει να στοίχισε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον Μπάμπη Βωβό. Θα πρέπει να ήταν το ισχυρότερο πλήγμα απ’ όσα έχει δεχθεί τα τελευταία χρόνια, τα οποία δεν ήταν και λίγα.
Ο άλλοτε πανίσχυρος επιχειρηματίας, ο επονομαζόμενος και βασιλιάς του real estate στην εποχή της παντοδυναμίας του θα χάσει για χρέη 205 χιλ. ευρώ, ένα σπίτι που αξίζει τουλάχιστον 2,65 εκατ. ευρώ (όσα η πρώτη προσφορά που όρισε η FXCM Securities Limited που βγάζει το ακίνητο στο σφυρί).
Ένα σπίτι που έζησε έντονες συγκινήσεις και δεν εγκατέλειψε ποτέ… ούτε στα καλά, αλλά ούτε στα δύσκολα. Ούτε όταν όλα κρέμονταν σε μια λεπτή κλωστή και η αγωνία χτυπούσε κόκκινο.
Για πολλούς πάντως ήταν μια φυσική εξέλιξη. Κάτι σαν «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Και αυτό γιατί η προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρείας του έχει μείνει… στα μισά (όπως και τόσων άλλων εταιρειών) ενώ δεν φαίνεται από πουθενά επενδυτικό ενδιαφέρον για τα ακίνητα που εξακολουθεί να έχει στο χαρτοφυλάκιό της, όπως το ημιτελές εμπορικό κέντρο στο Βοτανικό, το μεγάλο ακίνητο στο Σούνιο, κλπ.
Ειδικά για το εμπορικό κέντρο οι τράπεζες έχουν δεχθεί τα τελευταία χρόνια κάποιες επισκέψεις, χωρίς να αποδώσουν οι διαπραγματεύσεις.
Ο δρόμος προς την κορυφή
Οι business του Μπάμπη Βωβού ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Ήταν η χρυσή εποχή της οικοδομής για την Ελλάδα.
Το ένατο παιδί μιας φτωχής οικογένειας από τα Φιλιατρά προτίμησε να μην γίνει αγροφύλακας, όπως του υπέδειξε ο πατέρας του, αλλά να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο καθώς είχε τα προσόντα (ήταν άριστος μαθητής).
Στο δεύτερο έτος των σπουδών του και ενώ εργάζεται παράλληλα στο τεχνικό γραφείο «Καλφόπουλος-Ιωαννίδης», γνωρίζει δύο ανθρώπους που θα του αλλάξουν τη ζωή.
Τους μελλοντικούς συνεργάτες του Γιάννη Ζουγανέλη και Παναγιώτη Φαμέλη, δυο Μυκονιάτες εργολάβους μπετόν που ήδη έβλεπαν πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους. Οι τρεις τους δημιουργούν μια εταιρία που έμελλε να δημιουργήσει πάνω από 150 κτίρια και να στεγάσει υπουργεία και εταιρίες.
Στις αρχές της Μεταπολίτευσης έστησε τη δική του εταιρεία, την Μπάμπης Βωβός- Διεθνής Τεχνική. Σε μια περίοδο όπου κεντρικός πυρήνας όλων των διοικητικών υπηρεσιών ήταν το Σύνταγμα αρχίζει να κτίζει στη λεωφόρο Κηφισιάς. Πολύ τολμηρός ως επιχειρηματίας, πήρε μεγάλα δάνεια και έκανε πρωτόγνωρες κατασκευές στην Αθήνα, βασισμένες στα αμερικανικά πρότυπα.
Βέβαια δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις για τα κτίρια που έφτιαξε στην Λ. Κηφίας, ανοίγοντας έναν κύκλο προσφυγών στον ΣτΕ για την αλλοίωση της φυσιογνωμίας της πόλης.
Ουσιαστικά, το άστρο του έγινε πιο λαμπερό στη δεκαετία του ’80 και του ‘90, με τα γυάλινα μεγαθήρια που κατασκεύαζε. Ανάμεσά τους το εμβληματικό «Atrina Center» (1980), τον πρώτο «ουρανοξύστη» των βορείων προαστίων, τα εμπορικά συγκροτήματα του «Agora» (1987) και του «Polis» (1995) και το «Monumental Plaza» (1999).
Η αρχή του τέλους
Τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να πυκνώνουν μαζί με την κρίση και την κατάρρευση της ελληνικής αγοράς ακινήτων. Πολλές επιχειρήσεις τότε αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τα γραφεία που τους νοίκιαζε, όπως η WIND από το Μαρούσι, με αποτέλεσμα να κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα προβλήματα ρευστότητας.
Το project του Βοτανικού έμελλε να δώσει τη χαριστική βολή. Οι μεγάλες καθυστερήσεις που σημειώθηκαν από την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας (ακύρωσε μετά από προσφυγή κατοίκων το mall και χρειάστηκε να τροποποιηθεί το θεσμικό πλαίσιο) αλλά και η αναπροσαρμογή των σχεδίων της ΠΑΕ Παναθηναϊκός δυσκόλεψαν πολύ τα πράγματα για την εταιρεία, η οποία είχε επενδύσει πολλά στην κατασκευή του συγκεκριμένου εμπορικού κέντρου
Η κατάσταση ήταν πλέον μη αναστρέψιμη και η υπαγωγή στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα έμοιαζε σχεδόν αναπόφευκτη. Όσο και αν το πάλεψε μαζί με τον γιο του Άρη που είχε ενεργό συμμετοχή στα δρώμενα της επιχείρησης, δεν κατάφερε να αλλάξει την πορεία και να αποφύγει την υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα.
Τα οικονομικά προβλήματα έπνιγαν την επιχείρηση και δεν υπήρχε επιστροφή.
Μάλιστα, στα τέλη του 2013, ο Μπάμπης Βωβός συνελήφθη για χρέη προς το Δημόσιο, με την είδηση να σκάει σαν βόμβα στην αγορά. Ο άνθρωπος που άφησε όσο λίγοι το αποτύπωμά τους στην οικονομική ζωή του τόπου δεν μπορούσε να ανταποκριθεί πλέον στις υποχρεώσεις του.
Σήμερα, η εταιρεία του υπολειτουργεί με ελάχιστους υπαλλήλους και τα πιο σημαντικά περιουσιακά της στοιχεία όπως η μεγάλη έκταση στο Σούνιο, το οικιστικό project της Ερυθραίας και το εμπορικό κέντρο του Βοτανικού έχουν περάσει στα «χέρια» των τραπεζών…
Όσο για τον ίδιο, λέγεται πως πλέον αντιμετωπίζει τη ζωή με στωικότητα, κλονισμένος από προβλήματα υγείας.
