Κώστας Σαμαράς
Σαράντα χρόνια κάθειρξη ήταν η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης για τον, υπέργηρο σήμερα, πρώην πρόεδρο του Οικοτροφείου Παιδικό Σπίτι στον Πειραιά, που ασελγούσε πάνω σε ανυπεράσπιστα ανήλικα αγοράκια.
“Φυλακή και χούντα” χαρακτήρισαν τα θύματα του το Οικοτροφείο, το οποίο είχε λάβει και …βραβεία για το έργο που προσέφερε στους ανήλικους τρόφιμους.
«Ήρωα της ανθρωπιάς, της κατανόησης, της αγάπης για τα παιδιά», παρουσίαζαν κάποτε τα ΜΜΕ τον κατηγορούμενο, που υπήρξε …επιφανές μέλος της κοινωνίας του Πειραιά.
Ειδικότερα, η ποινή των 40 ετών κάθειρξης χωρίς αναστολή επιβλήθηκε από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας (Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο) στον 86χρονο Κωνσταντίνο Λαλαούνη, που διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος του οικοτροφείου Παιδικό Σπίτι στον Πειραιά, και κρίθηκε ένοχος για τα κακουργήματα της κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση αποπλάνησης ανηλίκων και κατάχρησης ανηλίκων σε ασέλγεια, της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης από εργαζόμενο σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας (τα δύο πρώτα αδικήματα με πλειοψηφία 6-1, το τελευταίο ομόφωνα).
Του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.
Ορισμένα μόνο από τα θύματα , βρήκαν το κουράγιο, με τη στήριξη κοινωνικών λειτουργών και ψυχολόγων, να μαρτυρήσουν τόσο στο στάδιο της ανάκρισης όσο και στο δικαστήριο για τα όσα τρομερά βίωσαν στο Οικοτροφείο , κατά το χρονικό διάστημα 2001 – 2012, κάποια ακόμα και σε ηλικία των 5 και 7 ετών.
Τραγικό είναι το γεγονός ότι αν και κάποια από τα θύματα είχαν επιχειρήσει να μιλήσουν στους γονείς τους , αυτοί αδιαφόρησαν , ενώ όταν ένα από τα κακοποιημένα παιδιά είχε εξομολογηθεί σε ιερέα όσα του είχαν συμβεί, εκείνος είχε σπεύσει να …ενημερώσει τον δράστη!
Έπρεπε να κινηθεί η ανακριτική διαδικασία, πριν από μόλις τέσσερα χρόνια, για να αποκαλυφθούν τα “σημεία και τέρατα” που γίνονταν μέσα στο Οικοτροφείο με “πρωταγωνιστή” τον τότε πρόεδρο του ,Κων/νο Λαλαούνη.
Τότε μόνον διαπίστωσαν οι κοινωνικοί λειτουργοί του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης ότι το Οικοτροφείο παρουσίαζε μεγάλα προβλήματα, όπως “κοινωνικού αποκλεισμού των φιλοξενούμενων ανηλίκων αγοριών, […] μη ουσιαστική ανάληψη ευθυνών των υπόλοιπων μελών του Δ.Σ. κατά τη διάρκεια της θητείας τους, απουσία κοινωνικού λειτουργού, ανομοιογένεια του πληθυσμού, αναχρονιστικό-αντιπαιδαγωγικό περιβάλλον, που […] μπορεί να χαρακτηριστεί έως και κακοποιητικό […]»
Καταπέλτης υπήρξε στην αγόρευση της η εισαγγελέας της έδρας , η οποία εισηγήθηκε την ενοχή του κατηγορούμενου, επικαλούμενη μάλιστα προς επίρρωσιν της πρότασης της και τις μελέτες της καθηγήτριας εγκληματολογικής ψυχολογίας , Ολγας Θέμελη, που δείχνουν ότι αρκετά από τα βασικά επιχειρήματα τα οποία ανέπτυξε η υπεράσπιση για να αμφισβητήσει τις καταθέσεις των θυμάτων παραπέμπουν στην πραγματικότητα σε τυπική περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης.
.«Τα παιδιά δεν κατέθεσαν νωρίτερα λόγω του φόβου της τιμωρίας και γιατί είχαν εκπαιδευτεί από τον κατηγορούμενο να θεωρούν σωστά όσα τους συνέβαιναν. Ηταν εξαιρετικά δύσκολο να φτάσουν όλα αυτά στην ακροαματική διαδικασία. Είναι δείγμα εξαιρετικού ψυχικού σθένους ότι μπόρεσαν να ξεπεράσουν την τοξική ντροπή και την τεράστια σύγκρουση και αμφιθυμία κάθε ανήλικου η ζωή του οποίου εξαρτάται από τους ενήλικους. Οι μαρτυρίες είναι αξιόπιστες και αληθείς. Δεν υπήρχε περίπτωση σε ίδρυμα τόσο αδιαφανές και κλειστό, που διοικούνταν από ένα άτομο τόσο συγκεντρωτικό, να πέσει το παραμικρό στην αντίληψη οποιουδήποτε τρίτου πλην των ανηλίκων», τόνισε η εισαγγελική λειτουργός επισημαίνοντας παράλληλα ότι “η αποκάλυψη των περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα, ενώ κοινός τόπος στις περισσότερες υποθέσεις είναι η μεγάλη καθυστέρηση της αποκάλυψης αυτής”.
Απ΄την πλευρά της η υπεράσπιση του κατηγορούμενου μεταξύ άλλων επιχειρημάτων προέβαλλε και τον ισχυρισμό ότι κίνητρο των όσων κατήγγειλαν τα παιδιά ήταν είτε η εκδίκηση για την αυστηρότητα του δράστη και η περιορισμένη πρόσβασή τους σε πολυτελή αγαθά, όπως ρούχα, παπούτσια, κινητά και υπολογιστές, είτε ο στόχος να διεκδικήσουν οικονομική αποζημίωση από τον κατηγορούμενο σε περίπτωση ποινικής καταδίκης του.
