Κώστας Σαμαράς
Ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ.κ. Κύριλλος,
μίλησε σε δημοσιογράφο του RT, για την Αποκάλυψη και τη συντέλεια του κόσμου.
Ακολουθεί η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του:
– Πρόσφατα μιλήσατε για την Αποκάλυψη.
Οι αντιδράσεις ήταν διαφορετικές. Ξέρετε ότι έχουμε μεγάλη δυνατή ποικιλία ερμηνειών.
Οπότε τι συμβαίνει και γιατί;
– Η Αποκάλυψη είναι το τέλος της ιστορίας.
Και δεν την δημιούργησε ο Πατριάρχης Κύριλλος.
Αν ανοίξετε τη Βίβλο θα δείτε ότι γράφεται ξεκάθαρα ότι θα υπάρξει το τέλος της ιστορίας.
Και γενικά είναι ένα λογικό αφήγημα.
Κάθε άνθρωπος κάποια στιγμή πεθαίνει.
Πολλοί από εμάς ανησυχούν με το θέμα του τέλους του κόσμου, αλλά δεν δίνουμε μια απάντηση στους εαυτούς μας ότι αυτό το δικό μας τέλος του κόσμου μας διαχωρίζει από αυτό το οριστικό τέλος.
Και δεν είναι πολύ μακρύς, αλλά πολύ συγκεκριμένος και ορισμένος χρόνος όπως λέει η Βίβλος.
70 χρόνια, και για τους πιο δυνατούς 80, και για τους περισσότερο δυνατούς 90 χρόνια.
Τι είναι αυτό;
Είναι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου σε σχέση με την αιωνιότητα.
Παρεμπίπτοντος, υπάρχει ένα μη κατανοητό, αλλά όχι τυχαίο σχέδιο,
τα άτομα με φιλελεύθερες αξίες μισούν, να μιλά η εκκλησία για δυο θέματα:
όταν η εκκλησία μιλά για τον διάβολο και για το τέλος του κόσμου.
Επομένως περίμενα τέτοια αντίδραση.
Ωστόσο εγείρεται ένα ερώτημα. Γιατί τέτοια αντίδραση.
Είναι ο ίδιος λόγος, όπως με το μοντέρνο πολιτισμό. Ο οποίος προσπαθεί να κρύψει το θέμα του θανάτου.
Το θέμα του θανάτου γίνεται κοινότυπο με την παρουσία του σε κάθε ταινία, αλλά η σοβαρή σκέψη πάνω στο ανθρώπινο τέλος δεν είναι πολύ δημοφιλής.
Και δεν τους αρέσει να μιλούν για τον θάνατο.
Κι όχι μόνο στη Ρωσία, στη Δύση είναι ακόμα μεγαλύτερο φαινόμενο.
Εκεί το φέρετρο δεν είναι ανοικτό καθόλου κατά τη διάρκεια της κηδείας. Ούτε στην εκκλησία ή σε κάποια άλλα μέρη.
Κι όσο λιγότερο μιλάμε γι’ αυτό τόσο πιο ανακουφιστικό είναι για εμάς.
Αλλά γιατί;
Γιατί το θέμα του θανάτου απαιτεί φιλοσοφική ενατένιση.
Κι όταν ο άνθρωπος αρχίσει να σκέφτεται το τέλος του ή το τέλος της ιστορίας, έρχεται πιο κοντά στο συμπέρασμα ότι σχετίζεται με το θρησκευτικό νόημα.
Και τώρα σε ποια περίπτωση θα έρθει το τέλος του κόσμου;
Στην περίπτωση που η ανθρώπινη κοινωνία σταματήσει να είναι βιώσιμη, όταν οι πηγές ύπαρξης θα εξαντληθούν.
Σε ποια περίπτωση αυτό μπορεί να συμβεί;
Στην περίπτωση που θα έχουμε απόλυτη κυριαρχία του κακού.
Και γιατί πάμε προς τα εκεί;
Το κακό δεν είναι βιώσιμο.
Συστήματα στα οποία κυριαρχεί το κακό δεν μπορούν να επιβιώσουν.
Εάν το κακό διώξει το καλό από την ανθρώπινη κοινωνία, τότε το τέλος θα έρθει.
Γιατί πρέπει να μιλάμε γι’ αυτό σήμερα;
Γιατί τώρα περνάμε μια συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας.
Ποτέ πριν η ανθρώπινη κοινωνία δεν είχε βάλει το κακό και το καλό στο ίδιο επίπεδο.
Υπήρχαν προσπάθειες να δικαιολογηθεί το κακό, αλλά ποτέ να πούμε, ότι το καλό και το κακό είναι σχετικές και όχι απόλυτες αλήθειες.
Η αντίληψη των ανθρώπων για το καλό και το κακό ήταν ότι αποτελούσαν απόλυτες αλήθειες.
Και σήμερα είναι σχετικές.
Πότε μπορεί το κακό να αυξηθεί ανεξέλεγκτα στην ανθρώπινη κοινωνία;
Ακριβώς όταν η άποψη, ότι το καλό και το κακό είναι το ίδιο, θριαμβεύσει παγκόσμια.
Κι επί του παρόντος δεν βρισκόμαστε στην αρχή αυτής της διαδικασίας, αλλά έχει περάσει ορισμένο χρονικό διάστημα.
Η ιστορία όπως τη γνωρίζουμε έχει εξαντληθεί, οπότε πως μπορεί η Εκκλησία να μη μιλά;
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πως μπορεί η Εκκλησία να αποφύγει να στείλει ένα μήνυμα συναγερμού;
Πως μπορεί να αποφύγει να προειδοποιήσει, ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ επικίνδυνο μονοπάτι αυτοκαταστροφής;
Αν δεν το πει αυτό η Εκκλησία, τότε ποιός θα το πει;
