Κώστας Σαμαράς
Μια γυναίκα που πέρασε 10 χρόνια προσπαθώντας να συλλάβει έγινε τελικά μητέρα – έχοντας ξοδέψει 70.000 λίρες για εξωσωματική γονιμοποίηση.
Η 46χρονη Teresa Greenhalgh και ο 53χρονος σύζυγός της Tony από το Wrexham της βόρειας Ουαλίας παράτησαν τις διακοπές στο εξωτερικό και δούλευαν 70 ώρες τη βδομάδα για να πληρώσουν την ακριβή θεραπεία.
Τώρα είναι οι περήφανοι γονείς της 20 μηνών Adelaide Louise.Μιλώντας για το λεπτό που γεννήθηκε, η Teresa λέει: «Ήταν σαν να κρατάμε ένα θαύμα στα χέρια μας. Όλα αυτά τα χρόνια προσπαθειών και όλα τα χρήματα που ξοδέψαμε άξιζαν αυτή τη στιγμή.»
Η Teresa πάντα επιθυμούσε να γίνει μητέρα και προσπάθησε να κάνει παιδί με τον πρώτο της άντρα στα 26.
Ωστόσο, παρά τις αποτυχημένες προσπάθειες, δεν αναζήτησε ποτέ ιατρική βοήθεια και το ζευγάρι χώρισε όταν η Teresa ήταν 31.
Μετά γνώρισε τον τωρινό της σύζυγο Tony και το ζευγάρι άρχισε να προσπαθεί να κάνει μωρό στους 6 μήνες της σχέσης.
Μέχρι τότε, η Teresa είχε ανακαλύψει ότι είχε πολυκυστικές οωθήκες. Γνωρίζοντας ότι μπορεί να επηρεάσει τη γονιμότητά της αργότερα, δεν ήθελαν να χάσουν χρόνο.
«Αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο και ξέραμε ότι δεν είχε νόημα να καθόμαστε» εξήγησε η Teresa.
Μετά από δύο χρόνια που δεν είχαν καταφέρει να συλλάβουν με φυσιολογικό τρόπο, η Teresa έκανε την πρώτη εξωσωματική γονιμοποίηση σε μια κλινική με κόστος 8.500 λίρες.
«Μιλήσαμε με το γιατρό μας για εξωσωματική γονιμοποίηση σε δημόσιο νοσοκομείο αλλά οι λίστες αναμονής ήταν μεγάλες», είπε.
«Δε θέλαμε να χάσουμε χρόνο και πήγαμε σε ιδιωτική κλινική.»
Αν και η θεραπεία ήταν αρχικά επιτυχημένη, η εγκυμοσύνη ήταν εξωμήτρια.
Μετά από ένα δεύτερο γύρο ανεπιτυχούς ιδιωτικής θεραπείας, τη συμβούλευσαν να σκεφτεί την υιοθεσία ή την παρένθετη μητρότητα.
«Δεν ήθελα να το ακούω», θυμάται. «Ήμουν σίγουρη ότι θα μείνω έγκυος τελικά. Απλά ένιωθα μέσα μου ότι μπορούσα να κάνω τα δικό μου μωρό.»
«Ήταν απαίσιο να πεις σε μια γυναίκα που ήταν μόλις 33 ότι ποτέ δε θα γινόταν μητέρα. Με κάθε ειλικρίνεια, ήταν σαν το κόκκινο πανί για τον ταύρο.»
«Θέλαμε ένα παιδί που θα ήταν γενετικά δικό μας, και αφού μας είπαν ότι ποτέ δε θα γίνω μαμά, αποφάσισα να βγάλω το γιατρό ψεύτη.»
Στα επόμενα 5 χρόνια η Teresa υποβλήθηκε σε άλλους 3 γύρους θεραπείας με κόστος 8.500 λίρες.
Εκείνη και ο Tony σταμάτησαν να πηγαίνουν διακοπές στο εξωτερικό και δούλευαν 70 ώρες τη βδομάδα στη δουλειά τους σαν ανάδοχοι σύμβασης στο τμήμα πληροφορικής για να βγάλουν παραπάνω χρήματα.
«Μετακινούμασταν ακόμη και σε πιο μακρινές αποστάσεις προκειμένου να βρούμε τις καλύτερες θέσεις», είπε η Teresa.
Αλλά μετά από τις αποτυχημένες τους προσπάθειες, η Teresa άρχισε να παλεύει.
«Μέχρι τότε, ο αδερφός και οι δύο αδερφές μου είχαν όλοι παιδία. Όσο κι αγαπούσα τις ανιψιές και τον ανιψιό μου, ήταν επίσης μια υπενθύμιση από κάτι που εγώ δεν είχα», είπε.
«Δεν μπορούσα να είμαι με φίλους που είχαν παιδιά, ήταν οδυνηρό.»
Τα χρόνια που υπέμενε τις εξουθενωτικές θεραπείες της εξωσωματικής γονιμοποίησης είχαν επιπτώσεις στη Teresa η οποία αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα.
Στα 43 της αποφάσισε να κάνει άλλη μια προσπάθεια, αφού ανακάλυψε μια νέα θεραπεία στην κλινική γονιμότητας Zita West στο Marleybone του Λονδίνου.
«Θέλω να μπορώ να πω στον εαυτό μου ότι δοκίμασα τα πάντα» εξηγεί. «Δεν ήθελα να ζω με τύψεις και σκέψεις ‘μακάρι να είχα προσπαθήσει άλλη μια φορά’.»
Τώρα, η τεχνολογία εξετάσεων της κλινικής αποκάλυψε ένα πρόβλημα στο ανοσοποιητικό της σύστημα, το οποίο σήμαινε ότι το σώμα της απέρριπτε τα έμβρυα σαν ξένα σώματα.
Υπό τη φροντίδα του παγκοσμίου φήμης Dr George Nduwke, η Teresa έκανε μια θεραπεία αξίας 15.000 λιρών.
Αυτή περιελάμβανε πρωτεΐνες αβγού και λάδι σόγιας – μια θεραπεία γνωστή ως θεραπεία έγχυσης ενδολιπίδιου, η οποία χρησιμοποιείται για να θεραπεύσει τις γυναίκες από ανωμαλίες του ανοσοποιητικού.
Έκανε επίσης ενδομήτρια βιοψία, μια διαδικασία που χρησιμοποιείται για να ενισχύσει τις πιθανότητες εμφύτευσης.
«Πριν ένιωθα ότι ότι βρισκόμουν στο ίστό μεταφοράς.»
«Αλλά αυτή τη φορά είδα και έναν διατροφολόγο και έκανα σημαντικές αλλαγές στη διατροφή μου, σταμάτησα το αλκοόλ και τα επεξεργασμένα τρόφιμα», εξηγεί.
«Έκανα βελονισμό και σταμάτησα ακόμα και να χρησιμοποιώ ταμπόν, όπως με συμβούλευσε η Zita.»
Το ζευγάρι ξόδεψε επίσης άλλες 3.500 λίρες για εξετάσεις των εμβρύων για γενετικές παθήσεις.
Το Ιούνιο του 2013, τα έμβρυα εμφυτεύτηκαν στην Teresa και δυο εβδομάδες αργότερα, ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος.
Θυμάται: «Οι άνθρωποι υπέθεταν ότι θα είμαι ενθουσιασμένη που είμαι έγκυος, αλλά φοβόμουν ότι κάτι πάει στραβά. Ήθελα απλά να γεννηθεί το μωρό μας, και ήμουν στην τσίτα σε όλη την εγκυμοσύνη.»
Τελικά, τον Μάρτιο το 2014, η κόρη τους Adelaide Louise Greenhalgh ήρθε στο κόσμο.
«Ήταν σαν να κρατάμε ένα θαύμα στα χέρια μας», είπε η Teresa.
«Όλες αυτές οι φρικτές στιγμές, οι οποίες ήταν τόσες πολλές, απλά εξαφανίστηκαν σε μια στιγμή. Κάναμε θυσίες για να φτάσουμε εκεί, αλλά άξιζε. Είμαστε τόσο ευλογημένοι που έχουμε επιτέλους παιδί.»
