Κώστας Σαμαράς
Η “συνταγή” για την ευτυχία βρίσκεται μέσα μας και είναι πολύ πιο απλή από όσο νομίζουμε, τονίζει η γυναίκα που υποστηρίζει ότι βρήκε το μυστικό ύστερα από μία πολύ δύσκολη εμπειρία που της άλλαξε για πάντα τη ζωή.
H Emma Slade ήταν μία υψηλόβαθμη, ακριβοπληρωμένη και άκρως επιτυχημένη τραπεζίτης. Μέχρι την ημέρα που έπεσε θύμα ληστείας και παραλίγο να χάσει τη ζωή της. Από την στιγμή αυτή αποφάσισε να αλλάξει τα πάντα και να κάνει επανεκκίνηση σε όλους τους τομείς της ζωής της.
Ως τραπεζίτης διαχειριζόταν λογαριασμούς της τάξεως του 1 δισ. δολαρίων και άνω. Και ως γυναίκα απολάμβανε όπως παραδέχεται να φορά τα καλοραμμένα “σινιέ” κοστούμια και τις ψηλοτάκουνες γόβες της. ‘Ολα αυτά άλλαξαν για πάντα το 1997, στην Τζακάρτα της Ινδονησίας.
Όταν ένας ληστής εισέβαλε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου της, την πέταξε στο πάτωμα, της έκλεισε το στόμα με το χέρι του και σημάδευε με το όπλο του την καρδιά της. “Ήξερα με βεβαιότητα ότι δεν θέλω να πεθάνω. Ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι τη ζωή που θα έχανα”, παραδέχεται δύο δεκαετίες μετά η Slade, που πλέον ακούει και στο όνομα Ani Pema Deki.
Γιατί αφού κατάφερε παρά τρίχα να επιβιώσει από αυτή την εμπειρία και συνειδητοποίησε ότι θα μπορούσαν όλα να έχουν τελειώσει, αποφάσισε να αναζητήσει το βαθύτερο νόημα της ύπαρξής της. Και αυτό το απίστευτο ταξίδι περιγράφει πλέον σήμερα στο νέο της βιβλίο με τίτλο: “Απελευθέρωση: Το καθοριστικό ταξίδι από την τραπεζική στο Βουδισμό”.
Η αναζήτησή της την οδήγησε μέχρι τα Ιμαλάια και ήταν η καθοριστικής σημασίας συνάντησή της με ένα δάσκαλο Λάμα που την έπεισε να αρχίσει να μελετά το Βουδισμό. Και κατάφερε να εντρυφήσει και να διεισδύσει τόσο σε αυτόν, που λίγο καιρό αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα από τη Δύση που χρίστηκε Βουδίστρια μοναχή στο Μπουτάν. Ίδρυσε δε και τη φιλανθρωπική οργάνωση “Άνοιξε την καρδιά σου στο Μπουτάν”, η οποία βραβεύτηκε πέρυσι από τη Βρετανή πρωθυπουργό, Τερέζα Μέι.
“Δεν έχασα τίποτα. Αντίθετα, κέρδισα τόσα πολλά” εξομολογείται μιλώντας στο Time η γυναίκα με το απίστευτο ταξίδι ζωής. Πλέον, χαρακτηρίζει την εμπειρία που έζησε στην Τζακάρτα ως “μάλλον χρήσιμη”, καθώς λειτούργησε ως “αφύπνιση” αφού για πρώτη φορά δεν είχε τον έλεγχο της ζωής της. Όπως υποστηρίζει μάλιστα, όταν αναγνώρισε το ληστή που παραλίγο να αφαιρέσει τη ζωή της, ένιωσε μόνο “συμπόνοια” για αυτόν, τονίζοντας ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή κάθε άλλο παρά θα χαρακτήριζε τον εαυτό της συμπονετικό ή “καλό”. Και ήταν αυτό το συναίσθημα που την οδήγησε στο να αναζητήσει τον πραγματικό της εαυτό, καθώς ούτε και η ίδια δεν πίστευε μέχρι εκείνη την στιγμή ότι θα μπορούσε να νιώσει έτσι για τον εν δυνάμει δολοφόνο της. “Η ζωή μου πλέον έχει νόημα” επισημαίνει.
