Κώστας Σαμαράς
Μέχρι το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1986 ο Νταρ Ρόμπινσον είχε συμμετάσχει σε αμέτρητες επικίνδυνες σκηνές στο σινεμά, ντουμπλάροντας μερικά από τα σημαντικότερα ονόματα του κινηματογράφου. Δεν είχε ποτέ κανένα σοβαρό τραυματισμό (ούτε καν κάταγμα στην καριέρα του) παρά το γεγονός ότι φλέρταρε σε καθημερινή βάση με τον θάνατο. Εμπνευστής ο ίδιος πολλών παράτολμων, αλλά καλά μελετημένων σχεδίων, συνήθιζε να λέει πως το μόνο που δεν μπορούσε να ελέγξει ήταν οι «ασήμαντες» λεπτομέρειες. Και –τελικά- μία τέτοια ευθύνεται για τον τραγικό θάνατό του, κατά τη διάρκεια μιας απλής σκηνής. Μιας σκηνής ρουτίνας, που θα φάνταζε εύκολη ακόμη και για τους λιγότερο μυημένους στο χώρο, αλλά αποδείχθηκε αρκετή για να του κόψει το νήμα της ζωής.
Ο… εφευρέτης του σταντ
Κασκαντέρ υπήρχαν πολύ πριν ο Νταρ Ρόμπινσον αποφασίσει να ασχοληθεί με αυτή την ριψοκίνδυνη τέχνη. Εκείνος, όμως, πέρασε το επάγγελμα σε άλλο επίπεδο. Το επηρέασε σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να μπορεί να χωριστεί ο χρόνος σε εποχή πριν τον Ρόμπινσον και μετά από αυτόν. Στο βιογραφικό του βρίσκει κανείς 19 μοναδικά ρεκόρ και άλλες 21 πρωτιές, σε πράγματα που δεν είχε δοκιμάσει ποτέ κανείς μέχρι τότε. Επιδόσεις του χάρισαν μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες και φυσικά του εξασφάλιζαν τις μελλοντικές δουλειές του.
Η ταινία που τον έκανε διάσημο στο χώρο ήταν «ο Πεταλούδας». Το θρυλικό φιλμ με πρωταγωνιστή τον Στιβ ΜακΚουΐν, τον οποίο αντικαθιστούσε όπου κρινόταν απαραίτητο. Από τότε ο μεγάλος ηθοποιός ζητούσε πάντα τον Ρόμπινσον, αλλά δεν ήταν ο μόνος. Ο Κλιντ Ίστγουντ, ο Μπαρτ Ρέινολντς και ο Κρίστοφερ Πλάμερ –μεταξύ άλλων- οφείλουν μέρος της φήμης τους στα «μαγικά» που έκανε ως ντουμπλάζ τους.
Όλα ξεκίνησαν από ένα τραμπολίνο
Ο Νταρ Άλεν Ρόμπινσον (όπως ήταν το πλήρες όνομά του) γεννήθηκε το 1947 κι από μικρός ασχολήθηκε με τη γυμναστική καθώς ο πατέρας του κατασκεύαζε τραμπολίνο. Από το συγκεκριμένο όργανο ξεκίνησε και το πάθος του για τις επικίνδυνες καταστάσεις. Η έκκριση αδρεναλίνης ήταν το μόνο πράγμα που έκανε τον νεαρό να νιώθει καλά. Σύντομα άρχισε να έχει σημαντικές διακρίσεις στη γυμναστική, σε τέτοιο βαθμό ώστε να «αναγκάσει» το περιοδικό Life να τον φιλοξενήσει στο εξώφυλλό του όταν ήταν μόλις 9 ετών!
Η γυμναστική, όμως, δεν ήταν αρκετή για να καλύψει το πάθος του για περιπέτεια. Η ενηλικίωση τον βρίσκει στα κινηματογραφικά πλατό, έτοιμο για όλα. Και όταν λέμε όλα, στη δική του περίπτωση, το εννοούμε.
Πήδηξε χωρίς προστατευτικά μέτρα από ελικόπτερο, από ύψος 95 μέτρων. Έκανε ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο και πιάστηκε στον αέρα σε δεύτερο –επίσης κινούμενο- αεροσκάφος. Βούτηξε σε γκρεμούς και έπεσε στο Γκραντ Κάνιον με αυτοκίνητο, το οποίο εγκατέλειψε ενώ αυτό βρισκόταν στο κενό, ανοίγοντας αλεξίπτωτο. Και –ανάμεσα σε άλλα- έκανε μπάντζι τζάμπινγκ από το CN Tower του Τορόντο, βουτώντας από ύψος 270 μέτρων. Με τέτοιο παρελθόν δεν ήταν καθόλου παράξενο που έφτασε στο σημείο να αμείβεται με 100.000 δολάρια για κάθε σκηνή στην οποία έπαιρνε μέρος!
Επιτυχημένος παντού
Ο Ρόμπινσον ήταν από εκείνο το είδος ανθρώπου που δεν συναντάς συχνά. Τα κατάφερνε με ό,τι ασχολιόταν. Ξεκίνησε με επιτυχίες στη γυμναστική, ακολούθησε μια καλή πορεία στους στίβους. Κατόρθωσε, μάλιστα, σε νεαρή ηλικία να μετατρέψει σε «must» ένα τραμπολίνο δικής του έμπνευσης, το οποίο μετέτρεψε τη μικρή οικογενειακή επιχείρηση σε χρυσορυχείο.
Ο τύπος, όμως, δεν είχε ως κίνητρο το χρήμα, αλλά τον κίνδυνο. Γι’ αυτό και δεν ήταν διατεθειμένος να σταματήσει πουθενά. Ο πρώτος ρόλος του στη μεγάλη οθόνη ήταν το 1968 στο Star, όπου υποδύθηκε λίγο-πολύ τον εαυτό του. Έναν ακροβάτη. Την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε ως στάντμαν του Κλιντ Ίστγουντ στο Paint Your Wagon, για να ακολουθήσουν δεκάδες ταινίες και αμέτρητες σκηνές που έκοβαν την ανάσα.
Παράλληλα υπήρξε λόγω ανάγκης και εφευρέτης. Η δική του παρουσία ωθούσε τους σκηνοθέτες στο να ζητούν ακόμη πιο παράτολμα πλάνα κι εκείνος ήταν εκεί πρόθυμος να τους ικανοποιήσει. Επειδή τα περισσότερα από αυτά δεν είχαν δοκιμαστεί ποτέ, ο Ρόμπινσον σχεδίαζε όργανα και τεχνικές που θα τον βοηθούσαν να τα βγάλει πέρα. Πολλά από αυτά στη συνέχεια παραδίδονταν ως εξοπλισμός σε πυροσβεστικές υπηρεσίες και διασώστες. Υπό αυτή την έννοια, αθέατα και σιωπηλά, έσωσε ζωές. Δεν κατάφερε, όμως, να προστατέψει τη δική του.
Σχεδιάζοντας το τέλος
Πριν από κάθε γύρισμα αυτός και η ομάδα του σχεδίαζαν με κάθε λεπτομέρεια το πώς θα γυριζόταν η σκηνή. Ακολουθούσε δοκιμή στην πράξη και επανασχεδιασμός, εάν αυτό κρινόταν απαραίτητο. Ο Ρόμπινσον ζούσε με τον κίνδυνο, αλλά δεν ήταν ένας τρελός που θα ρίσκαρε τη ζωή του, αφήνοντας την τύχη να αποφασίσει. Η μεθοδικότητα και η σχολαστικότητα υπήρξαν σύντροφοί του σε αυτό το ταξίδι ποτ τον είχε κρατήσει για 19 χρόνια στην κορυφή και μάλιστα σώο και αβλαβή.
Όπως έλεγε, μόνο μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια θα μπορούσε να ανατρέψει ένα τόσο μελετημένο πλάνο. «Δεν μπορείς να παρατραβάς για πολύ την τύχη σου» είχε πει κάποτε κατά τη διάρκεια αφιερώματος στην αμερικανική τηλεόραση. Ακόμη κι αυτός γνώριζε πως απλά υπάρχουν κάποιες φορές που τα πράγματα απλά πηγαίνουν στραβά. Όπως κι έγινε…
Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχοντας πια γυναίκα κι ένα παιδί 18 μηνών, ίσως πλησίαζε η ώρα να πει ο Νταρ οριστικό αντίο στις δραστηριότητές του και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, που θα του επέτρεπε να τους χαρεί περισσότερο. Εκείνος όμως έμεινε μέχρι τέλους πιστός μόνο στην ανάγκη του να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Πριν από κάθε γύρισμα αυτός και η ομάδα του σχεδίαζαν με κάθε λεπτομέρεια το πώς θα γυριζόταν η σκηνή. Ακολουθούσε δοκιμή στην πράξη και επανασχεδιασμός, εάν αυτό κρινόταν απαραίτητο. Ο Ρόμπινσον ζούσε με τον κίνδυνο, αλλά δεν ήταν ένας τρελός που θα ρίσκαρε τη ζωή του, αφήνοντας την τύχη να αποφασίσει. Η μεθοδικότητα και η σχολαστικότητα υπήρξαν σύντροφοί του σε αυτό το ταξίδι ποτ τον είχε κρατήσει για 19 χρόνια στην κορυφή και μάλιστα σώο και αβλαβή.
Όπως έλεγε, μόνο μια «ασήμαντη» λεπτομέρεια θα μπορούσε να ανατρέψει ένα τόσο μελετημένο πλάνο. «Δεν μπορείς να παρατραβάς για πολύ την τύχη σου» είχε πει κάποτε κατά τη διάρκεια αφιερώματος στην αμερικανική τηλεόραση. Ακόμη κι αυτός γνώριζε πως απλά υπάρχουν κάποιες φορές που τα πράγματα απλά πηγαίνουν στραβά. Όπως κι έγινε…
Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχοντας πια γυναίκα κι ένα παιδί 18 μηνών, ίσως πλησίαζε η ώρα να πει ο Νταρ οριστικό αντίο στις δραστηριότητές του και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, που θα του επέτρεπε να τους χαρεί περισσότερο. Εκείνος όμως έμεινε μέχρι τέλους πιστός μόνο στην ανάγκη του να ξεπεράσει τον εαυτό του.
