Κώστας Σαμαράς
Χωρίς να αναλογιστεί τις συνέπειες για την παγκόσμια Ορθοδοξία και αδιαφορώντας για την ενότητα το Φανάρι ανακοίνωσε την πρόθεση για αυτοκεφαλία στην Ουκρανία δίνοντας με «παπικό συγχωροχάρτι” άφεση αμαρτιών στους σχισματικούς.
Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου σήμερα αποφάσισε να χορηγήσει κανονικό καθεστώς στο αυτοανακηρυγμένο “Πατριαρχείο Κιέβου” και την “Ουκρανική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία”, τους δύο σχισματικούς φορείς στην Ουκρανία.
Σημειώνεται πως από τότε που η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία κήρυξε ανάθεμα στον Φιλάρετο Ντενισένκο το 1997, καμία τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν σε κοινωνία με το «Πατριαρχείο Κιέβου».
Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία πάντως αρνήθηκε σε πρώτη φάση να σχολιάσει τις αναφορές των ΜΜΕ ότι η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης αναγνώρισε ως κανονικές τις δύο μεγαλύτερες θρησκευτικές σχισματικές οργανώσεις στην Ουκρανία.
Την ίδια στιγμή το Κρεμλίνο καλεί το Φανάρι να αποφύγει να λάβει οποιαδήποτε μέτρα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σχίσμα στον ορθόδοξο κόσμο.
«Πέρα από κάθε αμφιβολία, δεν θα θέλαμε να ληφθούν μέτρα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα βαθύ σχίσμα στον ορθόδοξο κόσμο”, δήλωσε στους δημοσιογράφους ο γραμματέας του προεδρικού Τύπου Ντμίτρι Πεσκόφ.
Ακολουθεί η ανακοίνωση:
Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς αὐτῆς συνεδρίας κατά τάς ἡμέρας 9-11 τ.μ. Ὀκτωβρίου 2018. Κατ᾿ αὐτήν ἐξητάσθησαν καί συνεζητήθησαν τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει περιλαμβανόμενα θέματα.
Τό ἱερόν σῶμα ἠσχολήθη ἰδιαιτέρως καί διά μακρῶν μέ τό ἐκκλησιαστικόν θέμα τῆς Οὐκρανίας, παρόντων καί τῶν Ἐξάρχων τῶν ἀποσταλέντων εἰς Οὐκρανίαν, ἤτοι τοῦ Πανιερ. Ἀρχιεπισκόπου Παμφίλου κ. Δανιήλ καί τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Edmonton κ. Ἱλαρίωνος, καί, κατόπιν διεξοδικῶν συζητήσεων, ἀπεφάσισε:
1) Νά ἀνανεώσῃ τήν ἤδη εἰλημμένην ἀπόφασιν ὅπως τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον χωρήσῃ εἰς τήν χορήγησιν αὐτοκεφαλίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας.
2) Νά ἀνασυστήσῃ τό ἐν Κιέβῳ τό γε νῦν Σταυροπήγιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἕν ἐκ τῶν πολλῶν ἐν Οὐκρανίᾳ Σταυροπηγίων Αὐτοῦ ἐκ τῶν παρελθόντων αἰώνων.
3) Κατά τάς κανονικάς προνομίας τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντι- νουπόλεως ὅπως δέχηται ἐκκλήτους προσφυγάς ἀρχιερέων καί ἄλλων κληρικῶν ἐκ πασῶν τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, νά δεχθῇ τάς σχετικάς αἰτήσεις τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο καί τοῦ Μακαρίου Μαλετίτς καί τῶν σύν αὐτοῖς, οἵτινες εὑρέθησαν ἐν σχίσματι ὄχι διά δογματικούς λόγους, καί νά ἀποκαταστήσῃ αὐτούς μέν εἰς τόν ἀρχιερατικόν ἤ ἱερατικόν αὐτῶν βαθμόν, τούς δέ πιστούς αὐτῶν εἰς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν.
4) Νά ἅρῃ τήν ἰσχύν τοῦ Συνοδικοῦ Γράμματος Ἐκδόσεως τοῦ ἔτους 1686, τοῦ ἐκδοθέντος διά τάς τότε περιστάσεις, διά τοῦ ὁποίου ἐδίδετο, κατ᾿ οἰκονομίαν, τό δικαίωμα εἰς τόν Πατριάρχην Μόσχας νά χειροτονῇ τόν ἑκάστοτε Μητροπολίτην Κιέβου, ἐκλεγόμενον ὑπό τῆς Κληρικολαϊκῆς Συνελεύσεως τῆς Ἐπαρχίας αὐτοῦ καί ὀφείλοντα νά μνημονεύῃ «ἐν πρώτοις” τοῦ ὀνόματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς ἔνδειξιν κανονικῆς ἐξαρτήσεως.
5) Νά κάμῃ ἔκκλησιν πρός πάσας τάς ἐμπλεκομένας πλευράς νά ἀποφεύγουν καταλήψεις Ναῶν, Μονῶν καί ἄλλων περιουσιακῶν στοιχείων, ὡς καί πᾶσαν πρᾶξιν βίας καί ἐκδικητικότητος, εἰς ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ.
