Κώστας Σαμαράς
Σύμφωνα με τον Cengiz Aktar γνωστό Τούρκο πολιτικό επιστήμονα, η σημερινή Τουρκία του Ρ.Τ. Ερντογάν προετοιμάζεται για πολεμική σύγκρουση με την Κύπρο και την Ελλάδα κατ΄επέκταση, σε μια προαποφασισμένη κίνηση εδώ και μεγάλο διάστημα.
Η Τουρκία λόγω των πολλών και διαφορετικού τύπου εσωτερικών της προβλημάτων, θα κινηθεί με πολεμικές διαθέσεις στην κυπριακή ΑΟΖ.
Η ουσία όμως του άρθρου του είναι ότι ο Τούρκος ειδικός που ζει στο εξωτερικό έχοντας δικές του έγκυρες πηγές στο εσωτερικό της χώρας, ομιλεί με πλήρη σαφήνεια για πολεμική ρήξη της Τουρκίας και με τις ΗΠΑ στον γεωγραφικό χώρο της Κύπρου.
Συγκεκριμένα αναφέρει ο ίδιος ότι «όταν οι αυτοκράτορες τύπου Ερντογάν κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους σε εγχώρια προβλήματα όπως η οργάνωση FETO, τότε ταυτόχρονα συνηθίζουν να προκαλούν ή ακόμη και να ξεκινούν εξωτερικές πολεμικές συγκρούσεις για να επανασυνδέσουν τις μάζες γύρω από τον σοβινισμό, για να τις κάνουν να ξεχνούν το γεγονός ότι λιμοκτονούν, αλλά και για να τις κρατήσουν αδύναμες και παραλυμένες στα κελεύσματα τους.
Παρόλο που η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν θα πάει να πολεμήσει σε οποιοδήποτε πόλεμο, οι μάζες αισθάνονται ευτυχείς, παρά τα άδεια στομάχια τους από τέτοιες πρακτικές.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις όμως σηματοδοτούν και το τέλος αυτών των καθεστώτων.
Η ελληνική στρατιωτική χούντα βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο όταν ανέτρεψε τον πρόεδρο Μακάριο και τον αντικατέστησε με τον Νίκο Σαμψόν.
Το καθεστώς των Ελλήνων συνταγματαρχών κατέρρευσε μετά την εισβολή της Τουρκίας στο νησί και οι συνταγματάρχες οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη.
Ομοίως, το 1982, η στρατιωτική χούντα της Αργεντινής, ξεκίνησε μια πολεμική προσπάθεια για να σωθεί από μια καταστροφική οικονομική κρίση και μιας μεγάλης κλίμακας λαϊκή αντίσταση, εισβάλλοντας στα νησιά των Φώκλαντ.
Η Βρετανία έστειλε γρήγορα το ναυτικό της και κατέλαβε γρήγορα τα νησιά. Το καθεστώς της χούντας που κατέστρεψε την Αργεντινή από το 1976 κατέρρευσε το 1983 και οι ηγέτες της οδηγήθηκαν στη δικαιοσύνη.
Το σημερινό καθεστώς Ερντογάν αρέσκεται και αυτό σε αυτό το είδος περιπέτειας. Απλά θυμηθείτε τον ενθουσιασμό των Τούρκων εθνικιστών του ΑΚΡ κατά τη διάρκεια της εισβολής στη συριακή περιοχή της Αφρίν στις αρχές του έτους.
Οι φανατικοί οπαδοί του Τούρκου Προέδρου αρκούν, για να δημιουργήσουν μια πατριωτική ευφορία στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Ενώ όλα τα αντιπολιτευτικά πολιτικά κόμματα, εκτός του φιλοκουρδικού αντιπολιτευόμενου Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος (HDP), ακολούθησαν σε αυτό το «πανηγύρι» χωρίς καμία αμφιβολία.
Όχι μόνο τα πολιτικά κόμματα όμως, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων θα ακούσει χαρούμενα τα τύμπανα του πολέμου.
Όλοι οι Τούρκοι πολίτες σήμερα, έχουν πλέον την πεποίθηση ότι η χώρα τους περιβάλλεται από εχθρούς, για αυτό είναι πάντα έτοιμοι να ενταχθούν στις τάξεις των ΕΔ, για να πολεμήσουν αυτούς τους εχθρούς.
Δεν πρόκειται όμως για στρατιωτικούς «περιπάτους». Η σύγκρουση για παράδειγμα με κράτη του Καυκάσου είναι αδύνατη, το Ιράν και το Ιράκ είναι εξίσου πολύπλοκοι αντίπαλοι και η Τουρκία είναι ήδη απασχολημένη στη Συρία.
Δεν μπορεί επίσης κανείς να δικαιολογήσει έναν πόλεμο με τη Βουλγαρία και σε περίπτωση σύγκρουσης με την Ελλάδα, η Αθήνα όχι μόνο θα διαμαρτυρηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά διαθέτει και ως χώρα ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ως εκ τούτου, ο μόνος πιθανός στόχος μιας εξωτερικής πολεμικής κλιμάκωσης φαίνεται να είναι η Κύπρος, για πολλούς λόγους.
Ερντογάν και ο Τσαβούσογλου εδώ και αρκετό καιρό διαμαρτύρονται δυναμικά και απειλούν όλες τις προσπάθειες εξερεύνησης φυσικού αερίου γύρω από την Κύπρο.
Μια τέτοια κίνηση δεν θα συμβάλλει μόνο στην άμβλυνση των οικονομικών και ενεργειακών δυσχερειών της χώρας, αλλά θα σημάνει έναν άγριο πόλεμο για το φυσικό αέριο.
Από το 1983 η Τουρκία ισχυρίζεται, διατηρεί και επιμένει ότι η αυτό-ανακηρυσσόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ) είναι ανεξάρτητο κράτος.
Τώρα, η διαπραγμάτευση εξ ονόματος αυτού του «κυρίαρχου κράτους» θα μπορούσε να γίνει μόνο αν αποτελεί εκ των πραγμάτων μέρος του τουρκικού εδάφους.
Ομοίως, η τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι ο επίσημος εκπρόσωπος της ΤΔΒΚ.
Έτσι, η μόνη άμεση επιλογή θα ήταν μια ταχεία προσάρτηση της ΤΔΒΚ στην Τουρκία. Αν αυτό δεν θα είναι αρκετό, η Άγκυρα θα ξεκινήσει μια στρατιωτική σύγκρουση με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Ωστόσο, τα πραγματικά γεγονότα στον τομέα αυτό, όντως, είναι μαύρα.
Σχετικά με το ζήτημα της έρευνας φυσικού αερίου γύρω από το νησί της Κύπρου, η σκληρή ρητορική της τουρκικής κυβέρνησης είναι πραγματικά μοναδική.
Η Άγκυρα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο δύο χώρες μέλη της ΕΕ, την Κύπρο και την Ελλάδα, αλλά τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ, τον Λίβανο, την Αίγυπτο και τη Συρία.
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι μέρος του προβλήματος, η Ρωσία επίσης δεν είναι ικανοποιημένη από τη ρητορική και τις φιλοδοξίες της Τουρκίας στην Α.Μεσόγειο.
Από μια άλλη προοπτική, το θέμα αυτό είναι σχεδόν εξατομικευμένο για την Άγκυρα. Οι Τούρκοι θα πολεμήσουν όμως για αυτό το θέμα πλέον, με όλες τις δυνάμεις του κόσμου!
Δεν θα είναι δύσκολο να μαντέψουμε τους τίτλους των κυβερνητικών μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Θα χαρούν να μιλούν για την «πολύτιμη μοναξιά” της Τουρκίας, όπως την χαρακτήρισε ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.
Αλλά μια τέτοια πολεμική επιχείρηση δεν θα τελείωνε διαφορετικά από αυτής της ελληνικής ή της αργεντίνικης χούντας.
Ας δούμε στην συνέχεια όμως πιο προσεκτικά τη Ρωσία. Η Κύπρος είναι στην ουσία προστατευόμενη από τη Ρωσία, η οποία διαθέτει σημαντική παρουσία με μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον στο νησί.
Για να μην αναφέρουμε την εγγύτητα του νησιού με τη Συρία, η οποία έχει καταστεί ο κυριότερος ρωσικός δορυφόρος στη Μέση Ανατολή. Η Ρωσία είναι βασικός παράγοντας στην ανατολική Μεσόγειο τώρα.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η Άγκυρα, κάνοντας μια κίνηση για να διεκδικήσει μερίδιο σε κυπριακά ενεργειακά πεδία, έχει ως στόχο να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Πώς ταιριάζει αυτό το ενδιαφέρον της Ρωσίας;
Επιπλέον, όλοι οι εμπλεκόμενοι στον τομέα της ενέργειας γνωρίζουν ότι η ρήτρα «ανάληψη ή πληρωμή” της συμφωνίας Ρωσίας -Τουρκίας για το φυσικό αέριο καθιστά τη Τουρκία εξαρτημένη από το ρωσικό φυσικό αέριο για τουλάχιστον οκτώ ακόμη χρόνια.
Εν τω μεταξύ, οι χώρες της περιοχής. Το Ισραήλ, η Κύπρος, ο Λίβανος, η Αίγυπτος και η Ελλάδα είναι πολυάσχολες υπογράφοντας διμερείς, τριμερείς εμπορικές, βιομηχανικές και στρατιωτικές συμφωνίες.
Η Τουρκία δεν περιλαμβάνεται σε καμία από αυτές τις συμφωνίες. Ακόμα και η Βουλγαρία εξέφρασε ενδιαφέρον για την ένταξη στο κοινό αγωγό αερίου Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου.
Τι γίνεται με τις διεθνείς μεγάλες εταιρείες, τις εταιρείες εξερεύνησης αερίου που δραστηριοποιούνται στην περιοχή;
Υπάρχει πλέον συμμετοχή στην Κύπρο εταιρειών κολοσσών όπως η ENI, η ExxonMobil, η Qatar Petroleum και η Noble Energy.
Παρόλο που το τουρκικό ναυτικό εκδίωξε το πλοίο εξερεύνησης της ΕΝΙ, το πλοίο της ExxonMobil κινήθηκε στην Λεμεσό χωρίς να ακουστεί το παραμικρό. Σημειωτέον, αυτό το λιμάνι χρησιμοποιείται από κοινού από τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκτός από τις δύο στρατιωτικές του βάσεις στο νησί, η Βρετανία μετέφερε και αρκετά πολεμικά πλοία στην Κύπρο.
Το βρετανικό πυρηνικό υποβρύχιο HMS Talent μαζί με τρία άλλα πυρηνικά υποβρύχια και τρία αμερικανικά αντιτορπιλικά με πυραυλικό σύστημα AEGIS, το USS Carney, το USS Ross και το USS Winston S. Churchill κινούνται στην Α. Μεσόγειο από τις αρχές Σεπτεμβρίου.
Το πλοίο διοίκησης και ελέγχου USS Mount Whitney έφτασε στη Θεσσαλονίκη, την δεύτερη μεγαλύτερη ελληνική πόλη για να εκπροσωπήσει το Ναυτικό των ΗΠΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Η Γαλλία χρησιμοποιεί και αυτή θαλάσσιες και αεροπορικές βάσεις στην Κύπρο στο πλαίσιο διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας που υπογράφηκε μεταξύ των κρατών το 2007.
Ως εκ τούτου, κοιτάζοντας όλους τους «παίκτες» και τα κράτη της περιοχής, δεν φαίνεται ότι οι Τούρκοι αξιωματούχοι να μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε σχέδια σχετικά με την εξερεύνηση του κυπριακού αερίου.
Αλλά το πρόβλημα με το καθεστώς Ερντογάν είναι ότι εδώ και αρκετό καιρό δεν υπακούει ούτε στην στοιχειώδη λογική, τη μετριοπάθεια ή τη συνεργασία.
Ακριβώς το αντίθετο.
Ακριβώς όπως η ελληνική χούντα ή η χούντα της Αργεντινής που απέτυχαν ελάχιστα στον υπολογισμό του πολιτικού κόστους των πράξεών τους και τελικά έφεραν πολύ πιο γρήγορα τη δική τους πτώση», καταλήγει ο ίδιος.
Στην ουσία μας προειδοποιεί ο Τούρκος ειδικός ότι ο Ερντογάν θα προκαλέσει ακόμα και πολεμικό επεισόδιο στην Κύπρο, ενεργοποιώντας αυτόματα την συμμετοχή στα τεκταινόμενα και των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων ως εγγυητές της κυπριακής ανεξαρτησίας.
Έτσι θα δημιουργηθεί ένα κλίμα που θα δώσει την αφορμή να «κτυπήσουν» οι ΗΠΑ την Τουρκία, ενώ η Ρωσία θα παραμένει παγερά αδιάφορη. Την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι μας.
