Κώστας Σαμαράς
Πρόσφατα το el.gr σας είχε παρουσιάσει μια είδηση για τον κλάδο της κτηνοτροφίας στην Ευρώπη, η οποία, όπως μας λένε, έχει υπερβεί τα όρια για τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και την απώλεια της βιοποικιλότητας και πρέπει επειγόντως να μειωθεί.
Αυτό είχε αναφέρει διεθνής έκθεση, η οποία βασίζεται στην δήθεν υπερθέρμανση, την ώρα που χιόνισε ακόμα και στις αφρικανικές ζούγκλες.
Με την έκθεση αυτή δείχνει να συμφωνεί η κυβερνητική εφημερίδα «Αυγή», η οποία σε άρθρο της αναρωτιέται κατά πόσο είναι εφικτή η προώθηση «συνθετικού κρέατος».
Όπως είχε σημειωθεί, η πίεση στους κτηνοτρόφους πρόκειται να ενταθεί καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός και η αύξηση του εισοδήματος αυξάνουν την ζήτηση για προϊόντα με βάση το κρέας, πέρα, όπως διατείνονται, από τα όρια και τις αντοχές του πλανήτη.
Ποιος είναι ο στόχος; Η προώθηση του μεταλλαγμένου κρέατος εργαστηρίου.
Μια σειρά από πρόσφατες μελέτες έχουν έρθει στην επικαιρότητα, οι οποίες δείχνουν ότι οι διατροφικές συνήθειες του σύγχρονου ανθρώπου φαίνονται να επηρεάζουν σημαντικά το κλίμα. Πιο συγκεκριμένα, η αυξανόμενη κατανάλωση κρέατος και κτηνοτροφικών προϊόντων, η οποία συνεπάγεται την αυξανόμενη ζήτηση και κατ’ επέκταση την περαιτέρω εντατικοποίηση της κτηνοτροφίας, φαίνεται να οδηγεί σε ολοένα μεγαλύτερη επιβάρυνση του κλίματος.
Και καταλήγει στο «ζουμί»:
(…)
Σήμερα, για τη δημιουργία του καθαρού κρέατος χρησιμοποιείται απλώς ένα δείγμα από τον μυ ενός ζώου (π.χ. από μια αγελάδα) το οποίο βρίσκεται εν ζωή. Από εκεί οι επιστήμονες συλλέγουν βλαστοκύτταρα τα οποία πολλαπλασιάζουν σε συνθήκες εργαστηρίου ώστε να δημιουργηθούν τελικά νέες ίνες μυϊκού ιστού. Από μόλις ένα δείγμα μπορούν να παραχθούν, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των εταιρειών που έχουν αναλάβει την έρευνα, χιλιάδες κιλά κρέατος. Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για την κατασκευή, οι οποίες εξαρτώνται επίσης από το είδος του κρέατος που θέλουμε να κατασκευάσουμε (π.χ. χοιρινό, μοσχαρίσιο ή κοτόπουλο).
Η δραστηριότητα αυτή έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον του επιχειρηματικού κόσμου και μια σειρά από νεοφυείς επιχειρήσεις έχουν εμπλακεί ιδιαίτερα ενεργά στην κατασκευή και διάθεση στην αγορά φτηνού και ελκυστικού ως προς τη γεύση κρέατος. Στην πράξη, η γεύση και το κόστος παραγωγής είναι οι ουσιαστικές προκλήσεις σε αυτό το επιχείρημα.
Για την ώρα, το «καθαρό» κρέας είναι απαγορευτικά ακριβό. Το πρώτο μπιφτέκι από καθαρό κρέας κόστιζε περισσότερο από 300.000 δολάρια, ενώ αντίστοιχα φέτος η τιμή των 100 γραμμαρίων που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός μπιφτεκιού βρίσκεται στις μερικές εκατοντάδες δολάρια. Η πρώτη δημόσια δοκιμή από «ειδικούς» έγινε τον Αύγουστο του 2013, όταν δύο κριτικοί γεύσης δοκίμασαν στο Λονδίνο το πρώτο μπέργκερ φτιαγμένο από καθαρό κρέας. Η ετυμηγορία τους ήταν ότι η γεύση του έμοιαζε με κρέας, αλλά ήταν αρκετά πιο στεγνό. Η επόμενη λοιπόν πρόκληση είναι η γεύση αλλά και η ασφάλεια. Όταν το καθαρό κρέας φτάσει στο κατάλληλο κόστος ώστε να διατεθεί στην αγορά, θα πρέπει να γίνουν εξονυχιστικές μελέτες ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο είναι ασφαλές να καταναλωθεί από το ευρύ κοινό.
Πιστεύεται ότι το καθαρό κρέας μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση μιας σειράς προβλημάτων που αφορούν τη σύγχρονη διατροφή και την κλιματική αλλαγή. Όπως ήδη αναφέρθηκε, από μόλις ένα δείγμα από μυ αγελάδας μπορεί να κατασκευαστούν χιλιάδες κιλά κρέατος, με αποτέλεσμα να μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των καταναλωτών χωρίς την αύξηση της κτηνοτροφικής παραγωγής. Κατά συνέπεια, οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κτηνοτροφίας μπορούν να περιοριστούν δραστικά. Επιπλέον, το κρέας αυτό δεν θα περιέχει τα υπολείμματα αντιβιοτικών και μικροοργανισμών που βρίσκονται στο συνηθισμένο κρέας και οφείλονται στις συμβατικές μεθόδους κτηνοτροφίας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι κάθε χρόνο δεκάδες εκατομμύρια ζώα θανατώνονται για να τραφεί η ανθρωπότητα. Πολλά από αυτά τα ζώα εκτρέφονται σε πολύ κακές συνθήκες στις μονάδες παραγωγής κτηνοτροφικών προϊόντων, επομένως το καθαρό κρέας αποτελεί μια πολύ ελκυστική εναλλακτική για τη διάσωση και διασφάλιση των δικαιωμάτων των ζώων. Τέλος, εάν το κόστος της παραγωγής καθαρού κρέατος γίνει προσιτό, μπορεί αυτό να συμβάλει στην αντιμετώπιση του παγκόσμιου επισιτιστικού προβλήματος και της πείνας. Βέβαια, για το τελευταίο δεν απαιτείται μόνο αφθονία τροφής αλλά και ένα διαφορετικό μοντέλο διανομής της παραγωγής, το οποίο εξαρτάται κυρίως από οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Επομένως, μένει να δούμε ποιες θα είναι οι εξελίξεις σε αυτό τον τεχνολογικό τομέα και ποια θα είναι η αξιοποίησή τους.
Ποιός είχε προειδοποιήσει για όλα αυτά;
