Κώστας Σαμαράς
Ένας περίεργος ήχος από την τουαλέτα σε μια πτήση διαμέσου της χώρας προκαλεί μεγάλη ανησυχία στην αεροσυνοδό Λέσλι.
Δεν έχει ιδέα ότι το παιδί μέσα θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της.
Η Λέσλι τρίβει τον κρόταφό της με το ένα χέρι, ενώ κατευθύνεται προς το αεροπλάνο της.
Είχε έναν πονεμένο πονοκέφαλο που της θύμιζε τη νύχτα που πέρασε διασκεδάζοντας σε ένα από τα πιο δημοφιλή κλαμπ της Ατλάντα.
«Έιμι!» φώναξε η Λέσλι όταν είδε την συνάδελφό της. «Παρακαλώ, πες μου ότι έχεις κάποιο φάρμακο για τον πονοκέφαλο;»
Η Έιμι κοίταξε τη Λέσλι και γύρισε τα μάτια της.
«Φυσικά και έχω, αλλά θα έπρεπε να ξέρεις καλύτερα από το να διασκεδάζεις την νύχτα πριν από μια πτήση διαμέσου της χώρας.»
«Τι άλλο να κάνω, να επισκεφτώ μουσεία;» αναστέναξε η Λέσλι. «τουλάχιστον το πάρτι με κρατάει απασχολημένη.»
Η Έιμι έδωσε μια φιλική κλωτσιά στη Λέσλι και οι γυναίκες μπήκαν στο αεροπλάνο μαζί.
«Μια μέρα, όλα θα πάνε καλά για σένα, Λέσλι», είπε η Έιμι. «Απλώς πίστεψε.»
Η Λέσλι και η Έιμι άρχισαν αμέσως να προετοιμάζουν την πτήση για την επιβίβαση των επιβατών, κάνοντας την παρουσίαση ασφαλείας και φροντίζοντας να τακτοποιηθούν όλοι οι επιβάτες.
Τέλος, η Λέσλι πήγε στην κουζίνα του αεροπλάνου και πήρε τα χάπια για τον πονοκέφαλο.
«Αναρωτιέμαι αν η Έιμι θα ενοχληθεί αν ξαπλώσω λίγο στις αίθουσες ανάπαυσης», είπε η Λέσλι.
Κατευθυνόταν να μιλήσει με την συνάδελφό της, όταν ένας περίεργος ήχος την έκανε να σταματήσει.
Η Λέσλι σταμάτησε και άκουσε προσεκτικά.
Μετά από λίγο, αποφάσισε ότι το είχε φανταστεί. Ίσως η Έιμι είχε δίκιο για το ότι διασκέδαζε υπερβολικά.
Είχε ήδη σχεδιάσει να επισκεφτεί αρκετά κλαμπ όταν θα προσγειώνονταν στο Λος Άντζελες, αλλά ίσως να το έκανε πιο ήρεμα και να παράλειπε κάποια από αυτά.
Όταν η Λέσλι πέρασε μπροστά από την πόρτα της τουαλέτας, άκουσε ξανά έναν ήχο σαν γατάκι να κλαίει.
Δεν υπήρχε περίπτωση να υπήρχε γάτα στο αεροπλάνο, οπότε έπρεπε να ήταν παιδί που έκλαιγε.
Η Λέσλι χτύπησε την πόρτα της τουαλέτας. Όταν δεν απάντησε κανείς, άνοιξε την πόρτα και έριξε μια ματιά μέσα.
Ένα δευτερόλεπτο αργότερα, άρχισε να φωνάζει.
Λίγο αργότερα, η Λέσλι συνειδητοποίησε ότι το ταρακουνημένο πακέτο που την είχε τρομάξει ήταν ένα μικρό αγόρι.
Εκλαιγε και την κοιτούσε με δακρυσμένα μάτια.
«Μην το κάνεις αυτό!» είπε η Λέσλι στο μικρό αγόρι που την είχε ξαφνιάσει.
«Τι κάνεις εδώ μέσα;»
Το αγόρι αγκάλιασε τα γόνατά του και άρχισε ξανά να κλαίει.
Τώρα που είχε ξεπεράσει το σοκ της, η Λέσλι ένιωσε λύπη για το αγόρι. Κάθισε μπροστά του.
«Συγγνώμη που φώναξα», είπε η Λέσλι. «Με τρόμαξες. Είμαι η Λέσλι, ποιο είναι το όνομά σου;»
Το αγόρι σκούπισε τη μύτη του. «Το όνομά μου είναι Μπεν.»
Η Λέσλι βοήθησε το αγόρι να σηκωθεί.
Το άφησε να καθίσει σε μια από τις θέσεις των μελών του πληρώματος ενώ αυτή έψαχνε τη λίστα επιβατών για το όνομά του.
Ήταν πιθανώς η πρώτη φορά του αγοριού στο αεροπλάνο και δεν φαίνεται να το απολάμβανε.
Η Λέσλι συνοφρυώθηκε. Έλεγξε ξανά τη λίστα επιβατών αλλά δεν βρήκε το όνομα του αγοριού!
Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που η Λέσλι είχε κληθεί να παρηγορήσει ένα παιδί.
Η σκέψη αυτή την γέμισε νοσταλγία για το σπίτι της, αλλά τώρα δεν ήταν η ώρα για να το σκεφτεί.
Έκατσε δίπλα στον Μπεν και έβαλε το χέρι της στο μπράτσο του.
«Μπεν, αγόρι μου, είσαι χαμένος; Μπορώ να σε βοηθήσω αν μου πεις πού να βρω την οικογένειά σου.»
Ο Μπεν ξέσπασε σε λυγμούς. Κρατούσε μια χαρτοσακούλα σφιχτά στο στήθος του, παρατήρησε η Λέσλι.
Αυτό την έκανε να νιώσει νευρικότητα λόγω όλων των τρομακτικών ιστοριών που είχε ακούσει για ουσίες που φέρνουν οι επιβάτες στις πτήσεις.
«Τι έχει η τσάντα, Μπεν;» ρώτησε η Λέσλι.
«Είναι τα φάρμακα της γιαγιάς,» απάντησε το παιδί.
«Θα πεθάνει χωρίς αυτά τα φάρμακα, και θα είναι όλη δική μου η ευθύνη!»
Στις επόμενες ώρες, η Λέσλι κατάφερε να μάθει όλη την ιστορία από τον Μπεν.
Ήταν το μικρότερο αγόρι σε μια μεγάλη οικογένεια.
Ενώ οι μεγαλύτεροι αδελφοί του περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους παίζοντας αθλήματα και μπλέκοντας σε καβγάδες, ο Μπεν ονειρευόταν να γίνει επιστήμονας.
Η μητέρα του δεν εκτίμησε τις εκρηκτικές παρενέργειες της προσπάθειας του Μπεν να βρει θεραπεία για όλες τις ασθένειες.
Είχε ελπίσει πολύ να κάνει τη μητέρα του περήφανη και να κερδίσει μια αγκαλιά από εκείνη, αλλά αντί γι’ αυτό, τον έκανε να καθίσει στην γωνία.
«Θέλω απλώς να με κοιτάξει με την ίδια αγάπη και περηφάνια που δείχνει στους μεγαλύτερους αδελφούς μου όταν τα πάνε καλά.»
Ο Μπεν ξέσπασε σε κλάματα. «Γι’ αυτό έκλεψα την τσάντα με τα φάρμακα της γιαγιάς.»
Όταν η γιαγιά του Μπεν αρρώστησε, η οικογένεια αποφάσισε να τη επισκεφτεί στο Σιάτλ και να της φέρει τα φάρμακά της.
Ο Μπεν είχε χαθεί από την οικογένειά του στο αεροδρόμιο.
Τελικά, είχε εντοπίσει ξανά τη μητέρα του και την ακολούθησε στο αεροπλάνο.
«Αλλά δεν ήταν η μαμά μου,» έκλαψε ο Μπεν. «Και τώρα είμαι στο λάθος αεροπλάνο.
Ήθελα να είμαι ο ήρωας που θα έδινε τα φάρμακα στη γιαγιά, αλλά τώρα είμαι ο κακός. Αυτή θα πεθάνει εξαιτίας μου.»
Η Λέσλι είχε ενημερώσει όλες τις αρμόδιες αρχές όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο Λος Άντζελες.
Ένιωθε απαίσια για τον Μπεν, αλλά ήταν έτοιμη να αφήσει πίσω της όλη την κατάσταση.
Όταν όμως ανακάλυψε τις ρυθμίσεις που έκανε η αεροπορική εταιρεία για τον Μπεν, η Λέσλι σοκαρίστηκε.
Κοίταξε το αγόρι που τώρα ήταν υποχρεωμένη να φροντίσει και να μοιραστεί το δωμάτιο του ξενοδοχείου της μαζί του.
Αυτό δεν ήταν δίκαιο. Είχε κάνει μια λίστα με τα κλαμπ που ήθελε να επισκεφτεί στο Λ.Α., αλλά τώρα έπρεπε να κάνει babysitting αντί γι’ αυτό.
«Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχω πάρει ποτέ. Ελπίζω μόνο να είναι αρκετό.»
Πολλές φορές είχε στείλει μήνυμα στην Έιμι και τον άλλο συνάδελφό της, τον Μπράντον, αλλά κανένας από τους δύο δεν ήθελε να φροντίσει τον Μπεν για εκείνη.
Είχε σκεφτεί ακόμα και να βρει μια ντόπια babysitter, αλλά συνειδητοποίησε ότι δεν μπορούσε να το αντέξει οικονομικά.
Έπρεπε να εξοικονομήσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα για να στείλει πίσω στο σπίτι.
Οι δύο τους έτρωγαν σιωπηλά μια πίτσα που είχε παραγγείλει η Λέσλι για δείπνο, όταν το τηλέφωνό της χτύπησε.
Το σήκωσε, και το στομάχι της έπεσε όταν άκουσε τι της είπε ο καλών.
«Το μωρό μου είναι άρρωστο;» ρώτησε η Λέσλι.
«Τι συνέβη, μαμά; Ο Τζο τα πήγαινε καλά την τελευταία φορά που μιλήσαμε. Τον πήγες στον γιατρό;»
«Ναι,» απάντησε η μητέρα της Λέσλι.
«Και μας παρέπεμψε σε ειδικό. Έχουμε ραντεβού αργότερα αυτή την εβδομάδα.
Είπαν κάτι για γενετική ασθένεια και ίσως χρειαστεί να έρθεις κι εσύ για εξετάσεις, γιατί είσαι η μητέρα του.»
«Ό,τι χρειαστεί, αρκεί ο Τζο να γίνει καλύτερα,» απάντησε η Λέσλι.
Όταν έκλεισε την κλήση, η Λέσλι έπεσε σε μια γωνία και έκλαψε.
Ευχόταν με όλη της την καρδιά να μπορούσε να τυλίξει τον γιο της στην αγκαλιά της, να μυρίσει τα μαλακά, σγουρά μαλλιά του και να του πει ότι όλα θα πάνε καλά.
Δυστυχώς, ο Τζο ήταν πολύ μακριά από το χέρι της.
Το πρόγραμμα της πτήσης της δεν την είχε επιστρέψει στο σπίτι της για πάνω από έναν μήνα.
Όσο κι αν προσπαθούσε να ξεχάσει τη λαχτάρα για τον γιο της με πάρτι και αλκοόλ, τίποτα δεν μπορούσε να σταματήσει την καρδιά της από το να πονάει.
«Κυρία Λέσλι;» Ο Μπεν πλησίασε και έβαλε το χέρι του στο μπράτσο της.
«Νομίζω ότι πρέπει να πάρεις αυτά για τον Τζο.»
Η Λέσλι ένιωσε κύμα δακρύων να έρχεται ξανά καθώς κοίταζε τη σακούλα με τα φάρμακα που της πρόσφερε ο Μπεν.
«Αν δεν μπορώ να σώσω τη γιαγιά μου, τουλάχιστον μπορώ να σε βοηθήσω,» είπε ο Μπεν. «Πάρε τα για τον Τζο, να γίνει ξανά καλά.»
«Έχω μια καλύτερη ιδέα.» Η Λέσλι άρχισε να πληκτρολογεί στο τηλέφωνό της.
«Θα σε πάω στη γιαγιά σου στο Σιάτλ, Μπεν. Μετά, θα γυρίσω σπίτι στο Μιζούλα για να δω τον γιο μου.»
Η Λέσλι έκλεισε αεροπορικό εισιτήριο για τον Μπεν με δικά της έξοδα.
Μετά, κανονίστηκε να πάρει άδεια και να συνοδεύσει τον Μπεν στην πτήση του, ενώ θα πήγαινε και αυτή στο σπίτι της.
«Φοβάμαι,» είπε ο Μπεν καθώς μπήκαν μαζί στην πτήση.
«Τι θα γίνει αν η γιαγιά είναι ήδη νεκρή εξαιτίας του λάθους μου; Η μαμά μου δεν θα με αγαπάει πια.»
Η Λέσλι του χάιδεψε τα μαλλιά.
«Η μαμά σου σε έχει αγαπήσει πάντα, Μπεν, και θα σε αγαπάει πάντα.
Αυτό κάνουν οι γονείς. Είμαι σίγουρη πως έχει ανησυχήσει πολύ και θα είναι χαρούμενη που σε βλέπει ασφαλή.»
Ο Μπεν δεν φαινόταν να πιστεύει τη Λέσλι, ακόμα κι όταν όλη του η οικογένεια έτρεξε να τον αγκαλιάσει όταν έφτασαν στο Σιάτλ.
Η Λέσλι παρακολουθούσε καθώς η μητέρα του Μπεν τον κάλυπτε με φιλιά και ορκιζόταν να μην τον αγνοήσει ξανά.
Δυστυχώς, η επανένωση της Λέσλι με την οικογένειά της δεν ήταν το ίδιο χαρούμενη.
Η Λέσλι σοκαρίστηκε όταν είδε πόσο χλωμός και αδύναμος είχε γίνει ο Τζο από την τελευταία φορά που τον είχε δει.
Ένιωθε τόσο εύθραυστος στην αγκαλιά της.
Η Λέσλι έμεινε ξύπνια αργά το βράδυ μιλώντας με τη μητέρα της και αναλύοντας τις διάφορες εξετάσεις που είχαν γίνει στον Τζο.
Ένιωθε συντριμμένη, ανήμπορη και τρομερά ένοχη.
Όταν τελικά πήγε για ύπνο, η Λέσλι τρύπωσε στο δωμάτιο του Τζο και κουλουριάστηκε δίπλα του.
Έθαψε το πρόσωπό της στα μαλακά μαλλιά του, που μύριζαν καρύδα, και του υποσχέθηκε, στον εαυτό της και στον Θεό, ότι θα έκανε ό,τι χρειαζόταν για να δει τον γιο της υγιή και ευτυχισμένο ξανά.
Καθώς περνούσαν οι μέρες, η κατάσταση του Τζο δεν βελτιωνόταν.
Ο ειδικός δεν μπορούσε να καταλάβει τι συνέβαινε με το παιδί. Εν τω μεταξύ, εκείνος φαινόταν να εξασθενεί μέρα με τη μέρα.
Η Λέσλι ζήτησε επιπλέον μέρες άδειας, αλλά η αεροπορική εταιρεία δεν ήταν ιδιαίτερα κατανοητική.
Αρνήθηκαν να την πληρώσουν για τον χρόνο άδειας, παρόλο που ο Τζο ήταν άρρωστος.
Μετά από άλλη μια εβδομάδα φροντίδας του Τζο και πληρωμής για ιατρικές επισκέψεις, τα χρήματα άρχισαν να στερεύουν.
Η μητέρα της Λέσλι ζούσε με σύνταξη και πάντα βασιζόταν στη Λέσλι για να πληρώνει τις ανάγκες του Τζο, ενώ αυτή φρόντιζε το παιδί.
Τώρα, οι γυναίκες έπρεπε να βρουν έναν τρόπο να προχωρήσουν.
«Ίσως να βρω δουλειά εδώ,» είπε η Λέσλι. «Ίσως κάτι που να πληρώνει καλύτερα.»
«Αξίζει να το δούμε πάντως,» είπε η μητέρα της Λέσλι και ανασήκωσε τους ώμους. «Αν χρειαστεί, μπορώ να πουλήσω το σπίτι.»
Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, χτύπησε η πόρτα και όλα άλλαξαν.
Η Λέσλι άνοιξε την πόρτα και βρήκε ένα γνωστό πρόσωπο να την κοιτάζει.
«Μπεν;» Παρατήρησε τότε ότι η οικογένεια που αναγνώρισε από το αεροδρόμιο ήταν μαζί του.
«Τι συνέβη;»
«Έχω κάτι για εσένα και τον Τζο.» Ο Μπεν έδωσε στη Λέσλι έναν φάκελο.
Η Λέσλι άνοιξε τον φάκελο. Μέσα ήταν μια επιταγή. Όταν είδε το ποσό, το σαγόνι της έπεσε.
«Τι είναι αυτό; Δεν μπορώ να το δεχτώ,» μουρμούρισε.
«Είναι πάνω από εκατό χιλιάδες δολάρια!»
«Θέλουμε να το πάρεις,» είπε η μητέρα του Μπεν και έκανε ένα βήμα μπροστά.
«Ξεκινήσαμε μια καμπάνια χρηματοδότησης για τη θεραπεία της μητέρας μου, αλλά εκείνη…» η γυναίκα έβαλε το χέρι στο στόμα της.
«Έφυγε από τη ζωή πριν μερικές μέρες.»
Ο πατέρας του Μπεν προχώρησε και αγκάλιασε τη γυναίκα του καθώς ξέσπασε σε κλάματα.
«Αποφασίσαμε μαζί ότι πρέπει να σας δώσουμε τα χρήματα, για τον Τζο,» συνέχισε ο Μπεν.
«Ανακοινώσαμε και στην καμπάνια χρηματοδότησης τι σκοπεύαμε να κάνουμε,» πρόσθεσε ο πατέρας του Μπεν, «οπότε όλα είναι νόμιμα.»
Η Λέσλι πίεσε την επιταγή στο στήθος της καθώς τα δάκρυα άρχισαν να γεμίζουν τα μάτια της.
«Σας ευχαριστώ πολύ όλους,» έκλαψε. «Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχω ποτέ λάβει. Ελπίζω μόνο να είναι αρκετό.»
Ο Μπεν έτρεξε και αγκάλιασε τα πόδια της Λέσλι.
«Θα είναι αρκετό, είμαι σίγουρος γι’ αυτό! Και όταν ο Τζο γίνει καλά μια μέρα, θα έρθω εδώ για να παίξω μαζί του.»
Η Λέσλι χαμογέλασε και του χάιδεψε τα μαλλιά. «Θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτος να μας επισκεφτείς εδώ, Μπεν.»
Η επιταγή ήταν σχεδόν το ακριβές ποσό που χρειαζόταν η Λέσλι.
Μετά από αμέτρητους γιατρούς και θεραπείες, ο Τζο γύρισε ξανά στο παλιό του εαυτό έναν μήνα αργότερα.
Καθώς η Λέσλι τον έβλεπε να παίζει με τον σκύλο του γείτονα στο μπροστινό γκαζόν, ήταν δύσκολο να φανταστεί ότι υπήρξε μια εποχή που δεν ήταν γερός και γεμάτος γέλια.
«Και όλα αυτά χάρη στον Μπεν,» μουρμούρισε.
Ο γνωστός ήχος ενός αεροπλάνου που πετούσε από πάνω τράβηξε τα μάτια της Λέσλι στον ουρανό.
Θα γύριζε σύντομα στη δουλειά της. Μόλις είχε σκεφτεί και τον τέλειο τρόπο να ανταποδώσει την γενναιοδωρία της οικογένειας του Μπεν.
Έβγαλε το τηλέφωνό της και άρχισε να κάνει κλήσεις.
Την επόμενη μέρα, κάλεσε τη μητέρα του Μπεν για να της πει ότι η αεροπορική εταιρεία προσέφερε στην οικογένειά της μια γενναιόδωρη έκπτωση σε όλες τις πτήσεις για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτή την ιστορία;
Όλα τα παιδιά χρειάζονται προσοχή. Ο Μπεν ήταν απελπισμένος να κερδίσει την αγάπη της μητέρας του, γι’ αυτό και αντέδρασε ανόητα.
Αν η μητέρα του είχε συνειδητοποιήσει ότι ο γιος της ένιωθε παραμελημένος, θα μπορούσε να είχε ενεργήσει νωρίτερα για να εξασφαλίσει ότι θα ένιωθε πάντα αγαπητός.
Ο συναισθηματικός πόνος δεν μπορεί να αποφευχθεί για πάντα.
Αντί να αποσπά την προσοχή της από τον πόνο της νοσταλγίας για την οικογένειά της με πάρτι και καταστροφικές συνήθειες, η Λέσλι θα μπορούσε να είχε βρει έναν πιο υγιή τρόπο να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
