Κώστας Σαμαράς
«Κάποια στιγμή όλα μας πήγαν ανάποδα, όπως συμβαίνει σε πολύ κόσμο», αναφέρει η κυρία Στέλλα Παναγιωτοπούλου
Άστεγοι εδώ και οκτώ μήνες μια 50χρονη γυναίκα και ο 93χρονος πατέρας της στην Αμαλιάδα, αναγκάζονται να διανυκτερεύουν και να περνούν αρκετές ώρες της ημέρας στο αυτοκίνητο όπου έχουν χωρέσει όπως- όπως το βίος τους.
Η 50χρονη Στέλλα Παναγιωτοπούλου και ο υπερήλικας πατέρας της ο κύριος Παναγιώτης, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, όπως αναφέρει στο ρεπορτάζ του το «patris news», δημιούργησαν μια όμορφη ζωή δουλεύοντας παρά τις δυσκολίες. Ωτσόσο έμειναν μόνο με τα υπάρχοντα τους και το μικρό «φιατάκι» που από τον χειμώνα έχει γίνει το «σπίτι» τους.
Πέρασαν ένα καλοκαίρι με ζέστη, καύσωνα, αλλάζοντας θέση παρκαρίσματος γύρω από την παλιά τους γειτονιά στην οδό Σισίνη, για να αποφεύγουν τον ήλιο.
«Η κατάσταση είναι απερίγραπτη. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε κάτι τέτοιο. Έχουμε στείλει επιστολές με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε, εγώ χωρίς δουλειά επί χρόνια και χωρίς σπίτι, αλλά δεν γίνεται κάτι. Στην Μητρόπολη που απευθυνθήκαμε, μας είπαν να πάμε στο χώρο που λειτουργεί στα Σπάτα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε. Θα ήθελα να δουλέψω, να βρούμε ένα σπίτι και όχι να είμαστε κάπου χωρίς να κάνω κάτι. Δεν είναι λύση να πάμε σε ένα ίδρυμα. Απευθυνθήκαμε και στον δήμο και στον Συνήγορο του Πολίτη και σε κοινωνικές υπηρεσίες, αλλά δεν έχει γίνει κάτι. Να μπορέσουμε να νοικιάσουμε ένα σπίτι στην Αμαλιάδα, να ξέρω ότι ο πατέρας μου είναι ασφαλής, ώστε να μπορώ να βρω δουλειά και έξω από την πόλη. Τώρα δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο τα χρέη, ένα αυτοκίνητο που έχει γίνει σπίτι και τα υπάρχοντα μας στο αυτοκίνητο και σε μια αποθήκη…», εξομολογείται η κυρία Στέλλα Παναγιωτοπούλου.
Με παράπονο λέει: «Ήδη, ξεχαστήκαμε…» και συνεχίζει με παράπονο: «Περνάει όλος ο κόσμος, μας βλέπει με λύπη. Είναι ό, τι χειρότερο για εμάς. Περίπου 10 χρόνια άνεργη. Έχω τελειώσει Λογιστικά και έχω βγάλει και Πληροφορική. Έκανα διάφορες δουλειές, αλλά τώρα δεν έχουμε τίποτα».
Τα τελευταία χρόνια ζουν από την σύνταξη του κυρίου Παναγιώτη, που φτάνει κατά 3.000 ευρώ μειωμένη εδώ και χρόνια, στις 5.800 ευρώ το έτος, με τα χρέη τους να συσσωρεύονται.
Όπου έχουν απευθυνθεί για ενοικίαση σπιτιού, οι απαντήσεις είναι αρνητικές, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι θα καταβάλλουν το ενοίκιο.
«Θέλω να με εμπιστευτούν οι ιδιοκτήτες σπιτιών. Είμαστε άνθρωποι που είχαμε δουλέψει, είχαμε περιουσία και κάποια στιγμή όλα μας πήγαν ανάποδα, όπως συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Δεν θα κοροϊδέψουμε κανέναν», αναφέρει.
«Μια δουλειά και ένα σπίτι να νοικιάσουμε. Δεν είναι ανθρώπινο αυτό που ζούμε. Δεν είναι δίκαιο για τον πατέρα μου…», λέει χαρακτηριστικά.
«Που είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη;»
Ο κύριος Παναγιώτης βγήκε από το αυτοκίνητο, από την «καρέκλα» – «κρεβάτι» που έχει γίνει το κάθισμα του συνοδηγού, ρωτώντας αν μπορεί να πει κι αυτός κάτι στη δημοσιογράφο του «patris news».
«Ήρθαμε μετανάστες και φτιάξαμε τον οικισμό Κερτιζέϊκα στα Δουνέϊκα. Δουλέψαμε, δυσκολευτήκαμε, παλέψαμε, τα καταφέραμε όμως τίμια, και κάναμε τις οικογένειες μας. Δεν είναι δίκαιο αυτό. Πού είναι η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, οι αρχές;…», αναφέρει.
