Κώστας Σαμαράς
«Αδελφέ μου ξαναγεννήθηκα». Αυτά ήταν τα λόγια που είπε ο πατροκτόνος της Ζακύνθου στον ετεροθαλή του αδερφό όταν τον επισκέφτηκε στις φυλακές του Ναυπλίου όπου κρατείται μετά την απολογία του σε εισαγγελέα και ανακριτή.
Ο 26χρονος Αλέξης ο οποίος σκότωσε με καραμπίνα τον 70χρονο πρώην ταχυδρόμο πατέρα του, δεν άντεξε όπως υποστηρίζει την κακοποίηση που δεχόταν επί σειρά ετών τόσο εκείνος όσο και τα αδέρφια του από το θύμα.
Το ποτήρι ξεχείλισε όταν η ανήλικη ετεροθαλής αδερφή του (από άλλο γάμο του πατέρα του), του εξομολογήθηκε πως ο 70χρονος την κακοποιούσε σεξουαλικά.
Μιλώντας στη «Real News», ο ετεροθαλής αδερφός του 26χρονου πατροκτόνου περιέγραψε: «Όταν πήγα στα κρατητήρια να τον δω, μου είπε με ανακούφιση: “Αδελφέ μου, ξαναγεννήθηκα”. Το εννοούσε. Δεν έχει μετανιώσει στιγμή γι΄αυτό που έκανε παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στη φυλακή» δηλώνει ο Τάσος, επιβεβαιώνοντας πως επί σειρά ετών εκείνος και τα αδέλφια του κακοποιούνταν από τον «βάρβαρο» όπως τον χαρακτηρίζει πατέρα τους.
«Έβλεπα ότι ο Αλέξης ήταν στεναχωρημένος, ότι κάτι τον βασάνιζε. Δε μιλούσε όμως ποτέ. Αυτό το κακό έχει ο αδελφός μου. Τα κρατούσε μέσα του. Τελικά δεν άντεξε».
Όπως εξηγεί ο Τάσος «όλα αυτά που λέγονται ότι μας χτυπούσε είναι αλήθεια. Εμένα δεν με είχε πειράξει σεξουαλικά, σε αντίθεση με τη μεγάλη μου αδελφή που έχει ήδη καταθέσει στον εισαγγελέα ότι είχε δεχθεί σεξουαλική κακοποίηση. Ό,τι είπε ο Αλέξης είναι αλήθεια. Ήταν πάρα πολύ βίαιος. Ζήλευε παθολογικά τη μητέρα μου. Δεν ήθελε να βγαίνει από το σπίτι. Ήταν βάρβαρος. Δε μπορούσαμε όμως να μιλήσουμε. Πολλές φορές μας είχε βάλει την καραμπίνα στο κεφάλι και απειλούσε να μας σκοτώσει. Οι ξυλοδαρμοί ήταν καθημερινό φαινόμενο.
Ο αδελφός μου δεν είχε πει τίποτα. Ήξερα όμως ότι η μόνη επαφή που είχε με τον πατέρα του ήταν προκειμένου να βλέπει τα δυο ανήλικα ετεροθαλή αδέλφια του από τον τελευταίο γάμο του. Κάποια στιγμή όμως, το κοριτσάκι του εξομολογήθηκε ότι ο πατέρας της την κακοποιούσε σεξουαλικά. Τότε ξεχείλισε το ποτήρι για τον Αλέξη. Σκέφτηκε ότι τόσα χρόνια έκανε τα ίδια σε εμάς. Μάλιστα μετά τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας των παιδιών, την επιμέλεια είχε μόνο ο πατριός μου. Αυτό τον τρέλανε.
«Άρχισε πάλι να απειλεί ότι θα τον σκοτώσει. Όχι μόνο αυτόν και τη μάνα μου. Όλους μας. Του έλεγε να φέρει τη μάνα μου και την αδελφή μου στο σπίτι του. Ο Αλέξης πιέστηκε και έφτασε σε αυτό το σημείο.
Θέλω να βγω και να φωνάξω ότι το παιδί μου είναι αθώο. Έχω πολλά μέσα μου. Πολλά. Και εκείνο το παιδί έχει πολλά μέσα του για να φτάσει σε αυτή την κατάσταση. Πήγαινε στα αδελφάκια του και όταν ερχόταν στο σπίτι μου έλεγε “Μάνα, είμαστε συνένοχοι”. Ένιωθα τύψεις. Στο παρελθόν υπήρξαν καταγγελίες αλλά δεν έγινε τίποτα. Μας απειλούσε. Φοβόμουν για τα παιδιά μου. Για τη ζωή μας. Την τελευταία φορά που με απείλησε και έβαλε το τουφέκι στο κεφάλι μου, μόλις ξημέρωσε έφυγα από το σπίτι μια για πάντα. Πήρα τον Αλέξη – τα άλλα παιδιά ήταν σε συγγενείς- και έφυγα. Ακόμα και που χώρισα φοβόμουν ότι θα μας κάνει κακό».
