Κώστας Σαμαράς
Όταν ο Ricardo Bofill έτυχε να βρεθεί σε ένα παρατημένο εργοστάσιο τσιμέντου το 1973, είδε αμέσως αμέτρητες πιθανότητες.
Γεννήθηκε το La fábrica και σχεδόν 45 χρόνια μετά, οι εγκαταστάσεις μεταμορφώθηκαν πλήρως σε ένα εκπληκτικό και μοναδικό σπίτι.
Το εργοστάσιο, που βρίσκεται λίγο έξω από την Βαρκελώνη, είχε κλείσει μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και έπρεπε να γίνουν αρκετές επισκευές όταν ο Ricardo Bofill και η ομάδα του το αγόρασαν.
Μετά από χρόνια, ο αποφασισμένος αρχιτέκτονας προχώρησε διαμορφώνοντας το εξωτερικό της ιδιοκτησίας με βλάστηση και να επιπλώσει το εσωτερικό για να είναι μοντέρνο και λειτουργικό.
Το La fábrica είναι μία δουλειά που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα και ο Bofill έχει αφιερώσει όλη του την ζωή στο να το μεταμορφώσει.
Οι βιομηχανικές καμινάδες που κάποτε γέμιζαν τον αέρα με καπνό τώρα είναι μέσα στο πράσινο, ένα τέλειο παράδειγμα του αποτελέσματος που μπορεί να έχει η δημιουργική σκέψη.
Κάθε δωμάτιο είναι σχεδιασμένο να έχει την δική του χρήση και δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους.
“Νιώθω λες και ζω σε ένα κλειστό σύμπαν που με προστατεύει από τον έξω κόσμο και την καθημερινή ζωή,» γράφει ο Bofill.
«Η ζωή συνεχίζεται σε σταθερό ρυθμό εδώ, με μικρή διαφορά ανάμεσα στην δουλειά και την διασκέδαση.»
Υπάρχουν πολλά σημεία εσωτερικά και εξωτερικά για χαλάρωση σε όλη την ιδιοκτησία.
Η ομάδα του Bofill έχει διαμορφώσει ειδικά και κάποια δωμάτια ως στούντιο.
Εξωτερικά, τα κτίρια είναι καλυμμένα με γρασίδι αλλά και με ευκαλύπτους, φοίνικες και ελιές.
Αυτό δίνει στο κτίριο μία «μυστηριώδη και ρομαντική ατμόσφαιρα που το κάνει μοναδικό.»
“Η τραπεζαρία που βρίσκεται στο ισόγειο είναι το σημείο συνάντησης της οικογένειας.»
Παρά την εκπληκτική μεταμόρφωση, το εργοστάσιο είναι μία δουλειά που δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Το La fábrica θα έχει πάντα πράγματα που πρέπει να γίνουν, κάτι που το κάνει ακόμα πιο γοητευτικό.
Με αρκετή δημιουργική σκέψη, κάθε χώρος μπορεί να γίνει κάτι καινούργιο και πανέμορφο.
