Κώστας Σαμαράς
Από τα αρχαία χρόνια η Ελλάδα έχει τους δικούς της στοιχειωμένους θρύλους γεμάτους από τρομακτικές ιστορίες για να τρώνε τα παιδιά όλο το φαγητό τους και να κάνουν ορισμένους να μένουν ξάγρυπνοι τις νύχτες.
Οι λάτρεις του ανεξήγητου έχουν πολλές ανατριχιαστικές ιστορίες να μας πουν για αραχνιασμένα αρχοντικά, στοιχειωμένα μέρη, απόκοσμες οντότητες, ανατριχιαστικά ουρλιαχτά και μυστήριους θορύβους, που πολλοί από εμάς έχουμε ακούσει μια κρύα νύχτα του χειμώνα γύρω από τη φωτιά ή κατά τη διάρκεια μιας διανυκτέρευσής μας στη φύση.
Μια πόρτα που τρίζει, μια φευγαλέα κίνηση, μια σκιά που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, ένας κρότος που μοιάζει να προήλθε από το… πουθενά αρκεί να δημιουργηθεί ο πιο φρικιαστικός αστικός θρύλος και να στοιχειώσει το μυαλό μας…
Πού ξεκινά ο μύθος και πού η πραγματικότητα; Όρια δυσδιάκριτα για τους φίλους που γοητεύονται από το αλλόκοτο και μεταφυσικό και για τους επίδοξους ghostbusters που τρέχουν στο κατόπι των εγχώριων φαντασμάτων.
Και αν η σύγχρονη πραγματικότητα διέλυσε όλη τη μυστηριώδη ατμόσφαιρα από αρκετά στοιχειωμένα μέρη της Ελλάδας αφήνοντας τα φαντάσματά τους άστεγα (βίλα Καλλέργη στο Πικέρμι, κόκκινο σπίτι στη Θεσσαλονίκη, νεοκλασικό της Σοφίας Λασκαρίδου στην Καλλιθέα, κόκκινο σχολείο στην Καλλιθέα, νεοκλασικό στην οδό Άγρας στο Παγκράτι, βίλα Καζούλη στην Κηφισιά), μην τρομάζετε… Υπάρχουν 10 ακόμα τρομακτικά μέρη στην Ελλάδα, που ακόμα και οι κυνηγοί φαντασμάτων του Conjuring, Εντ και Λορέιν Γουόρεν θα… πέθαιναν να εξερευνήσουν…
Ο πύργος των ονείρων, Νέο Φάληρο
Η σημερινή εικόνα του πάλαι ποτέ νεοκλασικού στολιδιού της οδού Σμολένσκι 4 στο Νέο Φάληρο, εκτός από αποκαρδιωτική είναι παραπάνω από ικανή να σου προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας.
Μισογκρεμισμένο, με έναν πεθαμένο φοίνικα να δεσπόζει στην πρόσοψη και την αφρόντιστη βλάστησή του να οργιάζει, το άλλοτε πανέμορφο οίκημα αποτελεί ιδανικό σκηνικό για τη γέννηση τρομακτικών ιστοριών με φαντάσματα…
Το μέγαρο ήταν ιδιοκτησία του φιλόδοξου και συνάμα ιδιόρρυθμου Κυριάκου Κουρτάλη ή Καρτάλη, γιο βιομηχάνου με βλέψεις να γίνει τενόρος. Το όνειρό του ναυάγησε γρήγορα καθώς ο πατέρας του που δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα για αυτό του απαγόρευσε κάθε προσπάθεια.
Αργότερα ο Κουρτάλης το μόνο που ποθούσε διακαώς ήταν να αποκτήσει κάποιο ανώτερο αξίωμα στην τοπική κοινωνία. Έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχος όμως έχασε τις εκλογές και έκτοτε όλοι συνήθιζαν να τον αποκαλούν «κύριο Δήμαρχο» ή «κύριο Υπουργό».
Από τότε ο Κουρτάλης φαίρεται να έχασε τα λογικά του, αποτραβήχτηκε και έζησε απομονωμένος στο σπίτι του μέχρι και το θάνατό του. Οι παλαιότεροι κάτοικοι μάλιστα έλεγαν ότι συνήθιζε συχνά να βγαίνει στο μπαλκόνι και να τραγουδάει άριες.
Ο θρύλος λέει ότι τις νύχτες το φάντασμα του Κουρτάλη τριγυρίζει στους έρημους διαδρόμους του αρχοντικού μονολογώντας: «μακριά από τον πύργο, είναι δικός μου», ένω άλλες φορές, πίσω από τους μισογκρεμισμένους τοίχους το ακούν να τραγουδάει άριες…
Βασιλίσσης Όλγας 261-263, Θεσσαλονίκη
Λέγεται ότι το σπίτι ανήκε σε δυο αδερφούς Εβραίους οι οποίοι το είχαν μετατρέψει σε χαρτοπαικτική λέσχη. Κατά τον πόλεμο, όταν ξεκίνησε η σφαγή των Εβραίων από τους Γερμανούς, οι πολίτες πήγαιναν να κρύψουν εκεί τα τιμαλφή και όποια άλλα αντικείμενα αξίας ήθελαν να σώσουν.
Σύμφωνα με το θρύλο, οι ψυχές των δυο αδερφών αλλά και εκείνων που σφαγιάστηκαν εκεί στοίχειωσαν το σπίτι το οποίο ρίχνει βαριά τη σκιά του σε όποιον τυχαίνει να περάσει απλά απέξω…
Κάποιοι που έχουν μείνει εκεί νύχτα αναφέρουν ανατριχιαστικούς θορύβους, ουρλιαχτά και οντότητες που κυκλοφορούν στα δωμάτια και στο υπόγειο ενώ λέγεται ότι μια φοβερή κατάρα πέφτει πάνω σε όποιον προσπαθεί να το γκρεμίσει.
Από τις πιο γνωστές ιστορίες που σχετίζονται με το οίκημα είναι το τραγικό τέλος των δυο εργολάβων που το πήραν με σκοπό να το κατεδαφίσουν. Λίγο μετά τη μέρα που υπέγραψαν τα συμβόλαια, ο ένας πέθανε από ανακοπή καρδιάς και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα ταξιδεύοντας προς Αθήνα…
Οικία Κοντού, Βόλος
Αν βρεθείτε στο δρόμο Βόλου-Τσαγκαράδας, κοντά στην είσοδο του χωριού Άνω Λεχώνια, θα δείτε το έρημο και σχεδόν ετοιμόρροπο αρχοντικό της οικογένειας Κοντού.
Ο Νικόλαος Κοντός ήταν πρόξενος της Ρωσίας στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε εκεί με τη σύζυγό του και τα τέσσερα παιδιά τους, τον Κωνσταντίνο, την Ελένη, την Κατίνα και τη Θέλξη. Τα τρία πρώτα παιδιά όμως πέθαναν από φυματίωση και για να μη στιγματιστεί η οικογένεια εκείνη την εποχή, άφησαν να διαδοθεί η φήμη ότι στο ρόφημά τους έπεσε ένα σαμιαμίδι με αποτέλεσμα τα παιδιά να δηλητηριαστούν και να πεθάνουν. Μάλιστα το μνημείο που κοσμεί τον οικογενειακό τάφο είναι ένα τραπέζι, τρία καρεκλάκια και η καράφα με το σαμιαμίδι στο χείλος της, ενισχύοντας το θρύλο.
Στην Κατοχή το οίκημα χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο της Γκεστάπο και πολλοί ήταν αυτοί που βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν εκεί.
Η κακοδαιμονία που συνοδεύει το αρχοντικό το οποίο «πήρε» τις ψυχές των τριών μικρών παιδιών, καθώς και οι άνθρωποι που δολοφονήθηκαν εκεί με φρικτό τρόπο, προκαλεί ανατριχίλα σε όποιον περνά απέξω…
Το πηγάδι των ψυχών, Κηφισιά
Ανάμεσα σε νεόδμητες μεζονέτες και ασφαλτοστρωμένους δρόμους, βρίσκεται καλά κρυμμένο από τις καλαμιές, ένα ιδιαίτερο μέρος που κουβαλάει παμπάλαιους μύθους που μαγνητίζουν τους φίλους του μεταφυσικού.
Ο λόγος για το πηγάδι των ψυχών, που όπως λέει ο θρύλος είναι το μέρος όπου κατοικούν οι ψυχές των νεκρών. Οι ιστορίες που λέγονται τις κρύες, σκοτεινές νύχτες γύρω από τη φωτιά, θέλουν τους νεκρούς να βγαίνουν από το πηγάδι και να τριγυρίζουν γύρω από αυτό όταν πέφτει το σκοτάδι, σαν καταραμένες, απόκοσμες φιγούρες.
Η πιο γνωστή φήμη που φτάνει μέχρι και στις μέρες μας, λέει για έναν κάτοικο της περιοχής κάποιο βράδυ του 1945 να πυροβολεί με το δίκαννο μια τέτοια οντότητα. Την επόμενη ημέρα, ο άνθρωπος αυτός κατέληξε νεκρός από αιφνίδια αρρώστια.
Όπως προδίδουν οι καλαμιές που το κρύβουν καλά και το κάνουν αόρατο σε όσους δεν το γνωρίζουν, το πηγάδι έχει ακόμα νερό αλλά το στόμιό του σήμερα είναι καλά σφραγισμένο με τσιμέντο. Πάνω στο σφράγισμα υπάρχουν χαραγμένα παράξενα σύμβολα που κανείς δεν γνωρίζει αν είναι τυχαία ή όχι…
Κέντρο Εκπαίδευσης Διαβιβάσεων (ΚΕΔΒ), Χαϊδάρι
Οι τρομακτικές ιστορίες που συνοδεύουν σκοπιές σε στρατόπεδα και φυλάκια δεν έχουν τελειωμό. Ωστόσο, μια από τις πιο γνωστές -που φτάνει ολοζώντανη μέχρι και σήμερα- είναι αυτή που έρχεται από τη δεκαετία του ’80.
Στη βορινή πλευρά του στρατοπέδου, εκεί που ήταν ο χώρος των κρατητηρίων την περίοδο της Κατοχής, φύλαγε «γερμανικό» νούμερο σκοπιά (δηλαδή τα ξημερώματα 02.00-04.00) ένας στρατιώτης.
Κάποια στιγμή μέσα στο βράδυ πλησιάζει στο σημείο της σκοπιάς μια μαυροντυμένη κοπέλα η οποία φαινόταν ιδιαίτερα τρομαγμένη. Ο φαντάρος της έπιασε κουβέντα για να την ηρεμήσει και μετά από λίγο η κοπέλα έφυγε. Το ίδιο περιστατικό επαναλήφθηκε δυο – τρεις φορές όταν είχε σκοπιά ο συγκεκριμένος φαντάρος. Στη τελευταία τους συνάντηση τους η κοπέλα ξέχασε την τσάντα της και μέσα σε αυτή ο στρατιώτης βρήκε το πορτοφόλι με την ταυτότητά της και έμαθε πού έμενε. Έτσι στην επόμενη έξοδό του πήγε από το σπίτι της για να της επιστρέψει την τσάντα.
Ωστόσο, εκεί τον περίμενε ένα σοκ, καθώς όταν χτύπησε την πόρτα, άνοιξε η μητέρα της κοπέλας και του είπε ότι η κόρη της είχε πεθάνει πριν από τρεις μήνες…
Λέγεται ότι κανείς δεν πίστεψε την ιστορία του φαντάρου και ότι το νέο παιδί αυτοκτόνησε στο μέρος εκείνο όταν ξαναφύλαξε σκοπιά. Η ιστορία λέει ακόμα ότι τα επόμενα χρόνια σημειώθηκαν κι άλλες αυτοκτονίες στη συγκεκριμένη σκοπιά και αρκετοί στρατιώτες παρουσίασαν ψυχολογικά προβλήματα.
Αρκετά χρόνια αργότερα, η σκοπιά αυτή καταργήθηκε με απόφαση του ΓΕΣ…
Οίκημα Γιδογιάννου 13, Άμφισσα
Βρίσκεται στην οδό Γιδογιάννου στον αριθμό 13 και αυτό από μόνο του το κάνει ακόμα πιο spooky. Το ερειπωμένο οίκημα της Άμφισσας, εδώ και δεκαετίες είναι το πιο γνωστό στοιχειωμένο σπίτι της Στερεάς Ελλάδας.
Οι κάτοικοι συνηθίζουν να το αποφεύγουν, ενώ η ιστορία που σέρνει πίσω του μιλά για μακάβρια περιστατικά, οντότητες, ανεξήγητα φαινόμενα, κραυγές και ό,τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιον να μείνει ξάγρυπνος τις νύχτες.
Η ιστορία φαίνεται να ξεκινά το 1940, τότε που ο πλούσιος ιδιοκτήτης του σπιτιού έκανε παράνομο δεσμό με μια από τις υπηρέτριές του. Η κοπέλα μένει έγκυος (έπειτα από βιασμό σύμφωνα με τις φήμες) και ο ιδιοκτήτης της ζητά να κάνει έκτρωση. Εκείνη αρνείται και εντέλει αυτή η απόφαση της κοστίζει τη ζωή, καθώς ο άρχοντας φοβούμενος την κατακραυγή της κοινωνίας την οδηγεί στο υπόγειο και την κρεμάει.
Από τότε, πολλοί αναφέρουν κραυγές που έρχονται από το υπόγειο του σπιτιού κατά τη διάρκεια της νύχτας, άλλοι λένε ότι έχουν δει ένα κοριτσάκι να τριγυρίζει στα δωμάτια, κάποιοι ακούν έπιπλα να μετακινούνται και ορισμένοι να χτυπά το τηλέφωνο χωρίς να είναι συνδεδεμένο…
Σπηλιά του Νταβέλη, Πεντέλη
Ένα διαχρονικό μυστήριο το οποίο εις τον αιώνα τον άπαντα θα συνοδεύουν δεκάδες μύθοι, θρύλοι, ανεξήγητα φαινόμενα και δοξασίες.
Το Σπήλαιο των Αμώμων και μετέπειτα γνωστό ως η Σπηλιά του Νταβέλη, βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της Πεντέλης και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της Αττικής για τους περιπατητές.
Ο θρύλος λοιπόν λέει ότι ο λήσταρχος Νταβέλης είχε ανακαλύψει τις στοές που ξεκινούσαν από τη σπηλιά και κατέληγαν μέχρι και το κέντρο της Αθήνας. Στο σημείο υπήρχε επίσης πανάρχαιος ναός του θεού Πάνα, ενώ απέξω έχει χτιστεί ένα μικρό εκκλησάκι για να ξορκίζει το κακό, όπως φημολογείται.
Μέσα και γύρω από τη σπηλιά έχουν παρατηρηθεί πολλά ανεξήγητα φαινόμενα. Από ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο ή τη θερμοκρασία και περίεργα φώτα, μέχρι έντονες μυρωδιές από όζον, σκιές, ακόμα και θεάσεις ΑΤΙΑ. Αρκετοί ακόμα έχουν υποστηρίξει ότι κατά την παραμονή τους στο χώρο της σπηλιάς βίωσαν απώλεια μνήμης και ένα είδος σύγχυσης. Ένα από τα πιο γνωστά φαινόμενα είναι ακόμα η περιβόητα παλάμη που είναι χαραγμένη στα τοιχώματα και λέγεται ότι μετακινείται από σημείο σε σημείο.
Η σπηλιά χρησιμοποιήθηκε ακόμα και από τον ελληνικό στρατό ο οποίος απαγόρευε την προσέγγιση των πολιτών, ενώ στις διάφορες εργασίες που έγιναν αργότερα, έκλεισαν με τσιμέντο ένα μεγάλο μέρος της σπηλιάς, σφραγίζοντας μαζί και τα ανείπωτα μυστικά της…
Ανάκτορο της Ροδοδάφνης, Πεντέλη
Η Σοφία Ντε Μπαρμπουά, η γνωστή Δούκισσα της Πλακεντίας είχε μια κόρη την Ελίζα την οποία λάτρευε. Όταν μάνα και κόρη βρίσκονταν στη Βηρυτό συνέβη ένα τραγικό γεγονός το οποίο η Σοφία δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει. Η μονάκριβή της Ελίζα αρρώστησε από πανώλη και πέθανε.
Αφού ταρίχευσε το σώμα της Ελίζας, η Σοφία το παίρνει και έρχεται στην Αθήνα όπου το τοποθετεί στο υπόγειο του σπιτιού της στον Κεραμεικό και καθημερινά θρηνεί πάνω από την πεθαμένη κόρη της, ενώ ταυτόχρονα συμπεριφέρεται λες και η Ελίζα είναι ακόμα ζωντανή. Ωστόσο, 10 χρόνια μετά, μια κρύα νύχτα του Δεκεμβρίου και ενώ Δούκισσα απουσιάζει, το σπίτι πιάνει φωτιά και το σώμα της κόρης της αποτεφρώνεται.
Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα για τη Δούκισσα η οποία λέγεται ότι έχασε τελείως τα λογικά της και ντυμένη πάντα στα λευκά, απομονώθηκε στη θερινή της κατοικία στο Καστέλο της Ροδοδάφνης στην Πεντέλη, την οποία σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Σταμάτης Κλεάνθης και άρχισε να τριγυρνά στο δάσος σαν απόκοσμη οπτασία.
Συγχρόνως, οι φήμες που ακολουθούσαν τη Σοφία, την ήθελαν να διατηρεί δεσμούς με λήσταρχους της εποχής, ακόμα και με τον Νταβέλη αλλά και να πραγματοποιοεί μυστικιστικές τελετές.
Μέχρι και σήμερα πολλοί μιλούν για τη Δούκισσα με το λευκό μανδύα και τα πέπλα που τριγυρνά γύρω από το ανάκτορο στην Πεντέλη, θρηνώντας σπαρακτικά και ψάχνοντας την κόρη της στο πρόσωπο των περαστικών…
Σανατόριο Πάρνηθας
O λόγος φυσικά για το πασίγνωστο ερειπωμένο κτίριο που λόγω του μικροκλίματος του βουνού για 30 χρόνια λειτούργησε ως σανατόριο για τους φυματικούς -σε αυτό είχε νοσηλευτεί και ο Γιάννης Ρίτσος-. Το κτίριο που είναι εγκαταλελειμμένο εδώ και δεκαετίες, βρίσκεται λίγα στροφές πιο κάτω από το καζίνο της Πάρνηθας και λειτούργησε επίσης ως ξενοδοχείο, αλλά και ως σχολή τουριστικών επαγγελμάτων πριν κλείσει οριστικά το 1985.
Σε συνδυασμό με το ξερό πλέον τοπίο μετά τις μεγάλες πυργκαγιές στην Πάρνηθα αλλά και το «Πάρκο των Ψυχών» που δημιούργησε απέναντί του ο γλύπτης Σπυρίδων Ντασιώτης το 2012, χρησιμοποιώντας απομεινάρια καμμένων κορμών, θέλοντας να «αποτυπώσει»τον ψυχισμό των απομονωμένων αρρώστων, το μέρος μοιάζει να περιβάλλεται από μια βαριά ατμόσφαιρα που σφίγγει σαν μέγγενη την καρδιά του επισκέπτη.
Το κτίριο έχει λεηλατηθεί, έχει χρησιμοποιηθεί από περιθωριακά άτομα και έχει αφεθεί στην τύχη του όλα αυτά τα χρόνια, παράλληλα όμως δεν είναι λίγες οι τρομακτικές ιστορίες που συνοδεύουν κάθε αναφορά του, όπως σατανιστικές και αποκρυφιστικές τελετές, αλλά και για ουρλιαχτά ή κλάματα που ακούγονται τις νύχτες. Αρκετοί επίδοξοι ghostbusters έχουν επισκεφθεί και διανυκτερεύσει στο παλιό σανατόριο και κάνουν λόγο για μυστηριώδη φαινόμενα και παράξενους ήχους, χωρίς βέβαια να έχουν ποτέ επιβεβαιωθεί.
Ο πιο γνωστός θρύλος που συνοδεύει το παλιό σανατόριο είναι εκείνος που κάνει λόγο για ένα κοριτσάκι που έπασχε από φυματίωση και λίγο πριν πεθάνει ζήτησε να το μεταφέρουν σε μια πηγή εκεί κοντά, την Κυρά, για να πιει από το τρεχούμενο νερό. Η μικρή δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην πηγή, αφού στη διαδρομή άφησε την τελευταία της πνοή. Από τότε λοιπόν, πολλοί υποστηρίζουν ότι τα βράδια έχουν δει στην περιοχή ένα κατάχλωμο κοριτσάκι με άσπρο νυχτικό να περιφέρεται μόνο του και κλαίγοντας να ζητά από τους περαστικούς λίγο νερό…
Δροσουλίτες, Φραγκοκάστελλο
Προς τα τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου ο θρύλος λέει ότι αν βρεθείτε στη θέση Θυμέ Κάμπος των Σφακίων πριν ανατείλει ο ήλιος, θα δείτε τους Δροσουλίτες, την περίφημη στρατιά των πολεμιστών του Ηπειρώτη, Χατζημιχάλη Νταλιάνη.
Λέγεται ότι οι πολεμιστές με τις αστραφτερές πανοπλίες τους πεζή ή πάνω σε άλογα προελαύνουν πάνω από το Φραγκοκάστελο προς τη θάλασσα και το φαινόμενο διαρκεί για περίπου 8 λεπτά με τη δροσιά της αυγής, στην οποία οφείλουν και το όνομά τους. Το απόκοσμο αυτό φαινόμενο, μπορεί να το δεις κανείς μόνο αν βρίσκεται στην πεδιάδα και όχι στα γύρω υψώματα, ενώ ο θρύλος είναι τόσο γνωστός που έχει γίνει προσπάθεια να εξηγηθεί και επιστημονικά.
Οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι οι σκιές των στρατιωτών είναι οι άντρες του Νταλιάνη που σφαγιάστηκαν στο σημείο από τον Μουσταφά Μπέη και τα σώματά τους έμειναν εκεί άταφα. Λένε ακόμα ότι το 1890 ένα απόσπασμα Τούρκων είδε το φαινόμενο και πήρε θέση μάχης για να τους αντιμετωπίσει, ενώ το ίδιο συνέβη και στη διάρκεια της κατοχής, όταν Γερμανοί στρατιώτες πέρασαν τους Δροσουλίτες για αντάρτες και τους έριξαν με τα πολυβόλα τους.
Σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί το μυστήριο αυτό, κάποιοι κάνουν λόγο για φαινόμενο «αντικατοπτρισμού» από στρατιώτες της Λιβύης, άλλοι πάλι μίλησαν ότι πρόκειται για διάθλαση του φωτός.
Το 1928, ο δισέγγονος του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, Χρήστος Νταλιάνης, απευθύνθηκε στην Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών και το φαινόμενο χαρακτηρίστηκε ως μεταφυσικό…
