Κώστας Σαμαράς
Για τον αγώνα των κατοίκων εδώ και πέντε χρόνια ώστε να υπάρξει δίοδος στη θάλασσα σε μία περιοχή περίπου 1000 μέτρων μεταξύ Πολύχρονου και Χανιώτης στην Χαλκιδική μίλησε στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης, ο Βασίλης Παπατέρπος, μόνιμος κάτοικος της περιοχής.
«Για ένα μέτωπο 1000 περίπου μέτρων δεν υπάρχει άλλο σημείο πρόσβασης στον αιγιαλό», όπως υπογραμμίζει ο ίδιος, παρά την ύπαρξη νόμου Τρίτση που προβλέπει διόδους ανά 350 μέτρα. Οι δύο αποφάσεις της πολεοδομίας, η μια του διοικητικού εφετείου και η αναστολή ασφαλιστικών μέτρων από το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν εφαρμόζονται, όπως υποστηρίζει. Ο κ. Παπατέρπος σχολίασε ακόμα ότι επιδιώκεται η ιδιωτικότητα της παραλίας από ξενοδοχειακές επιχειρήσεις οι οποίες δεν επιτρέπουν την πρόσβαση στον αιγιαλό για τους κατοίκους.
Οι σκηνές αλλοφροσύνης που βίωσε ο ίδιος μεταξύ άλλων κατοίκων το 2006 είναι, όπως εξηγεί «καρμπόν, ακριβώς ίδια με όσα εκτυλίσσονται» τώρα στην Αττική. «Το 2006 ο κόσμος πηδούσε τις μάντρες από τις βίλες για να μπορέσει να πάει στη θάλασσα και οι περισσότερες πόρτες ήταν κλειδωμένες», αποκαλύπτει. Σύμφωνα με την μαρτυρία του, οι πυρόπληκτοι κάτοικοι σώθηκαν τότε χάρη σε ιδιωτική δίοδο που υπήρχε στην περιοχή τους, η οποία όμως από το 2014 έκλεισε, καθώς το ξενοδοχείο πωλήθηκε.
«Μετά το ‘14 ξεκίνησε ένας αγώνας των κατοίκων της περιοχής με νόμιμες διαδικασίες που μας υπέδειξαν ο δήμος και η πολεοδομία και φτάσαμε στο σημείο να βγει απόφαση κατεδάφισης για τις μάντρες που κλείνουν την πρόσβαση», προσθέτει ο κ. Παπατέρπος, διευκρινίζοντας ότι δεν διεκδικούν την περιουσία κανενός. Μάλιστα, τον περασμένο Μάιο έγινε η πρώτη προσπάθεια κατεδάφισης, χωρίς όμως να ευδοκιμήσει, «γιατί παρουσιάστηκε κάποιο χαρτί πλαστό», σημειώνει.
Σύμφωνα με τον κ. Παπατέρπο, ο δήμος, ο οποίος οφείλει να διαθέσει τα μηχανήματά του για την κατεδάφιση, αδυνατεί να παράσχει τη βοήθεια του με δικαιολογίες όπως πχ έλλειψη χειριστή. Την ίδια ώρα, η περιοχή βρίσκεται σε υψηλό βαθμό επικινδυνότητας και σε περίπτωση πυρκαγιάς, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ίδιος, «θα καιγόμασταν σαν τα ποντίκια, γιατί κανένας δε θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του και να κάνει το πιο απλό πράγμα, να διαθέσει ένα μηχάνημα και να ρίξει μια μάντρα». Οι κάτοικοι βρίσκονται τώρα σε αναμονή προκειμένου να οριστεί ξανά ημερομηνία κατεδάφισης.
