Κώστας Σαμαράς
Ο αρραβωνιαστικός μου με ταπείνωσε στην εκκλησία – το μετάνιωσε ένα λεπτό αργότερα
Ήταν η μέρα που πάντα ονειρευόμουν. Στεκόμουν έτοιμη να παντρευτώ τον άνδρα που αγαπούσα περισσότερο από κάθε άλλον στον κόσμο, και όλα έμοιαζαν τέλεια. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη προσμονή, και τα χαμόγελα στα πρόσωπα των φίλων και των συγγενών μας υπόσχονταν μια αξέχαστη τελετή.
Ωστόσο, καθώς κατέβαινα το διάδρομο, το όνειρό μου μετατράπηκε σε έναν αδιανόητο εφιάλτη.
Ο Κρις και εγώ γνωριστήκαμε πριν από δύο χρόνια, και από τη στιγμή που διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας, υπήρχε μια βαθιά σύνδεση μεταξύ μας. Η σχέση μας άνθιζε γρήγορα, και σύντομα ήμουν πεπεισμένη ότι αυτός ήταν ο άνδρας με τον οποίο ήθελα να περάσω τη ζωή μου.
Ο Κρις έφερε περιπέτεια και ανεμελιά στη ζωή μου, και η βαθιά κατανόηση που μου έδειχνε έμοιαζε με το κομμάτι που έλειπε από το παζλ της ζωής μου για τόσο καιρό. Ήμασταν αχώριστοι. Ωστόσο, όπως σε όλες τις σχέσεις, υπήρχαν και σκιές.
Ο Κρις πάλευε συνεχώς με τη ζήλια, ειδικά λόγω της στενής φιλίας μου με τον Ιωσήφ, έναν παλιό φίλο από την παιδική μου ηλικία.
Παρά τις επανειλημμένες διαβεβαιώσεις μου ότι ο Ιωσήφ και εγώ είμαστε απλώς καλοί φίλοι και ότι δεν υπήρχε τίποτα ρομαντικό μεταξύ μας, η αμφιβολία έτρωγε τον Κρις. Προσπαθούσε να το κρύψει, αλλά ένιωθα πως η ζήλια του φούντωνε ξανά και ξανά.
Η πρότασή του, ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ, ήταν για μένα μια ολική έκπληξη. Ήμουν υπερβολικά ευτυχισμένη και απάντησα αμέσως θετικά. Σύντομα, ριχτήκαμε με ενθουσιασμό στις προετοιμασίες για τον γάμο. Ενώ εγώ φρόντιζα τις περισσότερες λεπτομέρειες – τα λουλούδια, το φαγητό, την τοποθέτηση των τραπεζιών – ο Κρις ανέλαβε τις προσκλήσεις και τον φωτογράφο.
Η καλύτερη μου φίλη και παράνυμφος, η Μάγια, ήταν στο πλευρό μου καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της απαιτητικής περιόδου και έγινε το συναισθηματικό μου στήριγμα.
Όμως, ένα αθώο αστείο έμελλε να καταστρέψει τα πάντα. Ένα απόγευμα, κατά τη διάρκεια ενός χαλαρού γεύματος με τον Κρις, τον Ιωσήφ και τη Μάγια, έκανα ένα σχόλιο που για μένα ήταν απλώς μια διασκεδαστική σκέψη. Έκανα ένα αστείο ότι ο Ιωσήφ και η Μάγια θα ήταν ένα χαριτωμένο ζευγάρι, χωρίς να καταλαβαίνω πόσο θα επηρέαζε αυτή η αθώα κουβέντα τον Κρις.
Το πρόσωπό του σκοτείνιασε για ένα δευτερόλεπτο, αλλά δεν έδειξε κάτι άλλο.
Την ημέρα του γάμου, ένιωθα παράξενα νευρική αλλά και γεμάτη ελπίδα. Όταν ξεκίνησε η μουσική και άρχισα να περπατώ αργά στο διάδρομο, ανυπομονούσα να σταθώ μπροστά στον Κρις και να του πω το «ναι» μου. Όμως, όσο πλησίαζα, τόσο άλλαζε η έκφραση στο πρόσωπό του.
Η άλλοτε απαλή τρυφερότητα στα μάτια του αντικαταστάθηκε από μια απρόσμενη ψυχρότητα. Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Όταν τελικά έφτασα στο βωμό, ο Κρις άρπαξε ξαφνικά το μικρόφωνο. Στη στιγμή που άρχισε να μιλάει, η καρδιά μου διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια. Με κατηγόρησε δημόσια ότι είχα σχέση με τον Ιωσήφ και δήλωσε μπροστά σε όλους τους καλεσμένους μας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να παντρευτεί κάποια σαν κι εμένα – κάποια που ήταν «βαρετή».
Με αυτά τα λόγια, γύρισε και έφυγε, αφήνοντάς με σε κατάσταση απόλυτης ταπείνωσης και απόγνωσης.
Ενώ οι καλεσμένοι μουρμούριζαν σοκαρισμένοι, η Μάγια πλησίασε ξαφνικά. Με τρεμάμενη φωνή αποκάλυψε ότι είχε καταγράψει τον Κρις να φλερτάρει με τη φωτογράφο μας, τη Σούζαν. Μου έδειξε το βίντεο στο κινητό της, και ξαφνικά όλα έβγαλαν νόημα. Η ατμόσφαιρα στην αίθουσα άλλαξε αμέσως.
Μέσα σε λίγες ημέρες, ο Κρις αντιμετώπισε σοβαρές συνέπειες: οι γονείς του, βαθιά απογοητευμένοι από τη συμπεριφορά του, τον απέλυσαν από την οικογενειακή επιχείρηση και τον απέκλεισαν από τη διαθήκη τους.
Ο Κρις, ανίκανος να συνειδητοποιήσει τα δικά του λάθη, με κατηγορούσε για την αποτυχία της ζωής του. Ισχυριζόταν ότι εγώ κατέστρεψα τα πάντα, αλλά μέσα μου ήξερα ότι οι δικές του πράξεις τον είχαν οδηγήσει στην καταστροφή. Τώρα στέκομαι εδώ, ανάμεσα στα ερείπια της κάποτε μεγάλης μου αγάπης, προσπαθώντας με κόπο να κολλήσω τα σπασμένα κομμάτια της καρδιάς μου.
Φώναξα «Δεν θέλω!» στον δικό μου γάμο μετά από μια συζήτηση με τη μητέρα του γαμπρού
Υπάρχουν στιγμές στη ζωή που αλλάζουν τα πάντα, και αυτή ήταν μία από αυτές. Μόλις τριάντα λεπτά πριν κατέβω το διάδρομο, έμαθα μια αλήθεια που σχεδόν με έκανε να λιποθυμήσω. Ο Ράιαν και εγώ ήμασταν μαζί για δύο χρόνια. Η σχέση μας αναπτύχθηκε γρήγορα σε αγάπη, και σύντομα αρραβωνιαστήκαμε.
Όλα φαίνονταν τέλεια, και οι οικογένειές μας ανυπομονούσαν για τον γάμο. Ειδικά η μητέρα του Ράιαν, η Όντρεϊ, με υποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες, και πίστευα ότι είχαμε μια καλή σχέση.
Αλλά εκείνη την ημέρα, καθώς οι τελευταίες προετοιμασίες ολοκληρώνονταν και ήμουν έτοιμη ψυχολογικά για την τελετή, η Όντρεϊ με πήρε παράμερα. Το πρόσωπό της ήταν τεταμένο, τα χέρια της έτρεμαν ελαφρώς όταν μου έτεινε το κινητό της. Η καρδιά μου σταμάτησε όταν είδα το βίντεο στην οθόνη.
Έδειχνε τον Ράιαν – ή κάποιον που του έμοιαζε – σε μια τρυφερή στιγμή με μια άλλη γυναίκα. Το σακάκι που φορούσε ο άνδρας στο βίντεο ήταν το ίδιο που είχα χαρίσει στον Ράιαν πριν από λίγους μήνες.
Ο κόσμος γύρω μου άρχισε να θολώνει. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που έβλεπα, αλλά η Όντρεϊ με διαβεβαίωσε ότι ήταν ο Ράιαν. Οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες. Έπρεπε να ακυρώσω τον γάμο; Ή να συνεχίσω σαν να μην είχε συμβεί τίποτα; Τελικά, αποφάσισα να προχωρήσω με την τελετή.
Όταν όμως έφτασε η στιγμή των όρκων, δεν μπορούσα. Τα λόγια κόλλη
σαν στον λαιμό μου, και μια αλήθεια με πλημμύρισε. Η αγάπη μου για τον Ράιαν δεν ήταν αρκετή για να καλύψει την προδοσία του.
Γύρισα και έφυγα από την εκκλησία, αφήνοντας πίσω μου ό,τι είχα χτίσει μαζί του.
