Κώστας Σαμαράς
Για τους θανάτους συγγενικών της ανθρώπων που την έχουν συγκλονίσει μίλησε η Ελισάβετ Μουτάφη.
«Ο χαμός της γιαγιάς και του παππού μου, οι οποίοι με μεγάλωσαν, με πόνεσε πολύ. Πρόσφατα, όμως, έχασα τον πατέρα μου, στον οποίο είχα μεγάλη αδυναμία, είχα μια εξάρτηση από εκείνον.
Το να χάνεις τον γονιό σου, και μάλιστα σε μια ηλικία κατά την οποία συνειδητοποιείς πράγματα, μοιάζει δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Νιώθω ότι δεν μπορώ να το διαχειριστώ, αλλά μάλλον το κάνω με έναν τρόπο. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου», δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Hello»
Αυτές δεν ήταν οι μόνες απώλειες που τη στιγμάτισαν και την πόνεσαν. Το βαπτιστήρι της άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 13 ετών.
«Από εκεί και πέρα, πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου και κατάλαβα τη ματαιότητα των πραγμάτων. Μια τέτοια απώλεια αλλάζει τον τρόπο της σκέψης σου. Δεν ξέρω αν μπόρεσα να σταθώ στους γονείς του.
Ήμουν εκεί επειδή ήθελα κι επειδή δεν μπορούσα να μην είμαι εκεί. Μόνο έτσι ένιωθα και κοντά στο παιδί, στον Μιχάλη μου. Το ζήσαμε τρία χρόνια αυτό με την αρρώστια του. Δεν ξέρω αν είμαι δυνατή, ξέρω όμως ότι αυτό το παιδί έδινε δύναμη και σε μένα και στους γονείς του. Εκείνοι, από την άλλη, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι που έχω γνωρίσει. Το λέω και ανατριχιάζω. Τους θαυμάζω όσο δεν μπορείς να φανταστείς».
«Ο πόνος είναι τεράστιος, αλλά δεν είναι κάτι που μπορώ να ορίσω, είναι φρικτά δύσκολο. Αυτές οι δύο απώλειες έχουν γράψει μέσα μου και δεν ξεπερνιούνται. Τι να σου πω, ότι είμαι καλά; Δεν είμαι. Τι κρατάς από τον πατέρα σου; Το χαμόγελό του!
Ο πατέρας μου κατάφερνε με αυτό του το χαμόγελο να μου παίρνει το άγχος, να με πηγαίνει παρακάτω, καθώς είμαι πολύ αγχωτική. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην είναι στα πάντα δίπλα μου, από τότε που πήγα να δώσω εξετάσεις στη δραματική σχολή και με συνόδεψε μέχρι τώρα που 45άρισα.
Ήταν τόσο δίπλα μου που πονάει πολύ τώρα που λείπει», συμπλήρωσε για τον θάνατο του πατέρα της.
