Κώστας Σαμαράς
Η ιστορία μιας Ελληνίδας νοσηλεύτριας που πήρε την απόφαση να αφήσει την Ελλάδα και να εργαστεί στη Γερμανία, δείχνει μέσα από τα δικά της λόγια πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι συνθήκες εργασίας στον τομέα της υγείας.
Η Δέσποινα Ζαμπατέλη, νοσηλεύτρια στο επάγγελμα, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να ξεκινήσει μια νέα επαγγελματική πορεία στη Γερμανία.
Η ίδια εργάζεται σήμερα στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ντίσελντορφ και μιλά στο bangladeshnews.gr για την εμπειρία της. «Ήρθα σε γερμανικό νοσοκομείο για δουλειά και σώθηκα» λέει χαρακτηριστικά και συνεχίζει:
«Κάτι πολύ σημαντικό, που ισχύει ακόμη και τώρα, είναι ότι ερχόμενη να δουλέψω στη Γερμανία ένιωσα άνετα στο εργασιακό περιβάλλον που βρήκα. Παρά το γεγονός ότι δεν είχα μεγάλη εμπειρία και δεν γνώριζα τη γλώσσα. Χρειάστηκε μόνο μια μικρή εμπειρία από τα ελληνικά νοσοκομεία, κατά την πρακτική μου, για να καταλάβω ότι δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να δουλέψω σε τέτοιες συνθήκες».
Η εμπειρία από τη δουλειά στη Γερμανία
Η ίδια ανέφερε: «Ήρθα λοιπόν στη Γερμανία και βρήκα δουλειά στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ντίσελντορφ. Η ονομασία; Uni Klinik Düsseldorf. Κάτι σαν το γερμανικό “Παπαγεωργίου”». Όπως εξηγεί, ο μισθός και οι συνθήκες εργασίας δεν συγκρίνονται με όσα ισχύουν στην Ελλάδα. «Για ποιο λόγο να επιστρέψω; Για να ταλαιπωρηθώ;» είπε με νόημα.
Η συμπεριφορά των συναδέλφων
«Εδώ αναγνωρίζουν την αξία σου και σου δίνουν τα μέσα για να δουλέψεις αποτελεσματικά και να δεις το αποτέλεσμα του κόπου σου. Ισχύει άραγε το ίδιο στην Ελλάδα; Να ξεκινήσω με τα θετικά: Ακούω και στεναχωριέμαι πολύ για κακές συμπεριφορές γιατρών απέναντι στους νοσηλευτές. Αυτά εδώ δεν συμβαίνουν. Φυσικά υπάρχουν διαφωνίες και εντάσεις, είναι λογικό, αλλά κακή ή προσβλητική συμπεριφορά δεν υπάρχει. Ακόμα και ως αλλοδαπή, η συμπεριφορά που εισπράττω είναι σαφώς καλύτερη από ό,τι θα εισέπραττα σε ελληνικό νοσοκομείο. Τα ρεπό που δικαιούμαστε, ανάλογα με το τμήμα, είναι περίπου 8 τον μήνα. Μπορεί να δουλέψω 8 μέρες συνεχόμενα και να πάρω 2 μέρες ρεπό, ή να δουλέψω 5 μέρες και πάλι να πάρω τις ίδιες μέρες ρεπό» είπε.
Μιλώντας για τον τρόπο λειτουργίας του γερμανικού συστήματος υγείας τόνισε: «Είναι απαιτητικοί και αυστηροί, όχι επειδή έχουν ελλείψεις ακόμη και στα αυτονόητα, όπως στην Ελλάδα, αλλά γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημά τους. Σαν επαγγελματίες που προσφέρουν την καλύτερη δυνατή θεραπεία στους ασθενείς. Αυτή είναι η φιλοσοφία τους και ισχύει για όλους».
Οι μεγάλες διαφορές Ελλάδας και Γερμανίας
Κάνοντας σύγκριση ανάμεσα στα ελληνικά και τα γερμανικά νοσοκομεία είπε: «Για παράδειγμα, στον χώρο συγκέντρωσης των νοσηλευτών δεν υπάρχει τηλεόραση όπως στην Ελλάδα. Θυμάμαι όταν έκανα πρακτική στο “Ιπποκράτειο” έβλεπαν ελληνικά σίριαλ, ενώ απ’ έξω γινόταν χαμός με τους ασθενείς. Αυτά εδώ δεν υπάρχουν. Δεν μας λείπουν ούτε υλικά ούτε μηχανήματα. Η ασφάλεια και η καθαριότητα στους χώρους είναι πολύ ικανοποιητική.
Το πιο σημαντικό; Πληρωνόμαστε κανονικά και στην ώρα μας. Ακόμα και για τις εφημερίες είναι απολύτως τυπικοί. Δεν έχει νόημα να έρθει κάποιος εδώ αν είναι να περάσει τα ίδια προβλήματα που περνά στην Ελλάδα.
Οι μισθοί κυμαίνονται από 1.500 έως 3.000 ευρώ. Για να είμαι ειλικρινής, το επάγγελμα της νοσηλεύτριας είναι δύσκολο και κουραστικό, ακόμα κι αν το αγαπάω. Νιώθω ότι αναγνωρίζεται η αξία μου, αλλά όταν γυρίζω σπίτι το βράδυ και δεν νιώθω τα πόδια και τη μέση μου, η εξάντληση είναι δεδομένη. Αυτή η δουλειά σε φθείρει σωματικά και ψυχολογικά» σημείωσε.
Οι δυνατότητες εξέλιξης και οι ασθενείς
«Αυτή την περίοδο κάνω μεταπτυχιακό για να περάσω σε διοικητική θέση. Ευτυχώς εδώ υπάρχουν ευκαιρίες εξέλιξης και η αναξιοκρατία είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα συγκριτικά με την Ελλάδα.
Όσο για τους Γερμανούς ασθενείς; Είναι ήσυχοι και σε καμία περίπτωση φωνακλάδες όπως οι Έλληνες. Δεν θα σε βρίσουν ούτε αυτοί, ούτε οι γιατροί. Αν συμβεί, οι γιατροί θα έχουν συνέπειες. Όλα είναι οργανωμένα και υπάρχουν φορείς που προστατεύουν τους εργαζόμενους.
Θέλω να τονίσω ότι οι Γερμανοί παίρνουν πολύ σοβαρά το 8ωρο. Το “ξεζουμίζουν”. Όποιος θέλει να έρθει εδώ να το έχει στο μυαλό του. Στην Ελλάδα, με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα, δεν επιστρέφω με τίποτα. Ο λόγος είναι καθαρά οικονομικός.
Και ας μου λείπει η πατρίδα, ειδικά το καλοκαίρι. Αν αλλάξουν τα πράγματα και δείξουν ότι η χώρα μας θα σωθεί, τότε πολύς κόσμος θα επιστρέψει. Μέχρι τότε… Μια τελευταία συμβουλή για τις συναδέλφισσες στην Ελλάδα: Ας αλλάξουν επάγγελμα όσες μπορούν. Δεν το λέω ειρωνικά, το λέω από αγάπη και ανησυχία. Οι συνθήκες πλέον δεν προσφέρονται για αυτή τη δουλειά. Είναι ανυπόφορες» κατέληξε.
