Κώστας Σαμαράς
Αυτές οι ξύλινες καρέκλες είχαν μείνει για πολλά χρόνια στο σπίτι των γονιών μας 😯 Στην αρχή φαίνονταν αρκετά απλές, μερικές φορές ακόμη και φθαρμένες, αλλά ήταν καλά φτιαγμένες και διατηρούσαν τη σταθερότητά τους ☺️ Εγώ και ο αδερφός μου αποφασίσαμε να τις ανακαινίσουμε με τα χέρια μας, και αυτό είναι το αποτέλεσμα 👇👇
Στο σπίτι των γονιών μας υπήρχαν παλιές ξύλινες καρέκλες — τέσσερις στο σύνολο, όλες καφέ, καλυμμένες με φθαρμένο βερνίκι και την επίδραση του χρόνου.
Στην αρχή φαίνονταν αρκετά απλές, μερικές φορές ακόμη και φθαρμένες, αλλά ήταν γερά φτιαγμένες και διατηρούσαν τη δύναμή τους. Μια μέρα, εγώ και ο αδερφός μου αποφασίσαμε να δώσουμε νέα ζωή σε αυτές τις καρέκλες.
Η δουλειά ξεκίνησε με το καθάρισμα. Αφαιρέσαμε το παλιό βερνίκι, λειάναμε το ξύλο, διορθώσαμε μικρές ρωγμές και τσιμπήματα. Όταν είδαμε την καθαρή επιφάνεια του ξύλου να λάμπει ξανά, η έμπνευση ήρθε από μόνη της.
Αποφασίσαμε ότι κάθε καρέκλα θα πρέπει να είναι μοναδική και να αντανακλά την ιστορία της.
Η πρώτη καρέκλα έγινε απαλό μωβ. Αυτή η απόχρωση την έκανε αμέσως απαλή και ζεστή, σαν να καλούσε κάποιον να καθίσει και να ονειρευτεί λίγο.
Οι άλλες δύο καρέκλες απέκτησαν πράσινο χρώμα. Αλλά δεν ήταν απλώς μια μονόχρωμη βαφή: στις θέσεις κάθισμα, ζωγραφίσαμε πολύχρωμους παπαγάλους ανάμεσα στα φύλλα. Φαινόταν να προσθέτουν ζωή και τροπική ατμόσφαιρα στο έργο μας.
Η τέταρτη καρέκλα ήταν η πιο τολμηρή. Την βάψαμε έντονο κίτρινο και προσθέσαμε μπλε σχέδια στην πλάτη και τα πόδια, που θύμιζαν μαροκινά πλακάκια.
Όταν τελειώσαμε, το αποτέλεσμα ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Οι καρέκλες ζωντάνεψαν, κάθε μία έγινε ένα ανεξάρτητο έργο τέχνης. Τις τοποθετήσαμε σε διάφορα δωμάτια του σπιτιού για να ευχαριστούν όχι μόνο με την εμφάνισή τους, αλλά και με την ιστορία τους.
Τώρα αυτές οι καρέκλες δεν είναι απλά έπιπλα, αλλά ένα σύμβολο ότι ακόμη και τα παλιά πράγματα μπορούν να αποκτήσουν νέα ζωή, αν αφιερώσεις λίγο χρόνο, κόπο και δημιουργικότητα.
