Πέγκυ Σκουλού
«Καρφώθηκα σε μπετόβεργες, ζω και αναπνέω γιατί με έσωσε η Παναγία της Τήνου»
Ο 57χρονος οικοδόμος Μιχάλης Αναγνωστάκος, καρφώθηκε σε μπετόβεργα, μετά την πτώση του από το δεύτερο όροφο οικοδομής, στην περιοχή της Ηλιούπολης Ηρακλείου, σώθηκε χάρη στην Παναγία της Τήνου.
Η μπετόβεργα διαπέρασε πλήθος ζωτικών οργάνων, όπως τραχεία, καρωτίδα, οισοφάγο και αιμοφόρα αγγεία, και βγήκε από την πλάτη του, χωρίς, ευτυχώς, να επέλθει το μοιραίο.
Δύο μέτρα πριν καρφωθεί σε μπετόβεργα, πέφτοντας, το κοίταξε και προσευχήθηκε, στιγμή που θα του μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και την ψυχή του.
Ακόμη και στα κρίσιμα δευτερόλεπτα της πτώσης του, ο 57χρονος οικοδόμος, αντικρίζοντας την εφιαλτική εικόνα με τις πέντε σιδερόβεργες που βρίσκονταν στο ισόγειο της οικοδομής, δεν έχασε την ψυχραιμία του.
Με ταχύτατες κινήσεις στον αέρα, χτύπησε αρχικά το πόδι του στο μπαλκόνι τού πρώτου ορόφου, κάτι που, όπως αποδείχτηκε δευτερόλεπτα αργότερα, ήταν καθοριστικό για τη ζωή του, καθώς κατάφερε να γλιτώσει από άλλες πέντε μπετόβεργες.
Όπως επεσήμανε στη «Ν. Κρήτη» και την «ΚΡΗΤΗ TV» ο Μιχάλης Αναγνωστάκος «Ζω από θαύμα».
Οι στιγμές που ακολούθησαν στο ΠΑΓΝΗ ήταν συγκλονιστικές, με μια πολυπληθή ομάδα γιατρών διάφορων ειδικοτήτων, με επικεφαλής το θωρακοχειρουργό Γιάννη Δροσίτη, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα σπάνιο περιστατικό που πιθανόν να μην ξανασυναντήσουν ποτέ και έκαναν λόγο για θαύμα.
Ο 57χρονος οικοδόμος δεν φοράει ποτέ κομποσκοίνι
Όπως σημείωσε ο 57χρονος οικοδόμος “όταν πέφτεις από ύψος 7,5 μέτρων και καρφώνεσαι πάνω σε μπετόβεργα και δεν παθαίνεις τίποτα, είναι δώδεκα θαύματα μαζί. Ζω και αναπνέω γιατί με έσωσε η Παναγία. Στο χέρι μου φορούσα ένα κομποσκοίνι. Πίσω υπήρχε η φωτογραφία της Παναγίας της Τήνου. Πέφτοντας την είδα και είπα «Παναγιά μου, βοήθησέ με». Όντως έγινε θαύμα. Πρέπει, όμως, να σας αναφέρω ότι ποτέ δε φορώ κομποσκοίνι. Μία μέρα πριν το ατύχημα, έπαιζα με το εγγονάκι μου, και κάποια στιγμή φόρεσα το κομποσκοίνι με την Παναγία της Τήνου, το οποίο κατά λάθος έμεινε στο χέρι μου. Την κρίσιμη στιγμή όμως, που με περίμενε ο θάνατος, έπαιξε σωτήριο ρόλο”.
Περιγράφοντας πως έγινε το ατύχημα, τόνισε «ένας συνάδελφός μου δεν είχε καρφώσει τις τάβλες πάνω στο μπαλκόνι και όταν πήγα να περάσω, αφού αρχικά πίστευα ότι όλα είναι καρφωμένα, έπεσα σε «παγίδα». Έπεσα κάτω. Μόνο ο Θεός ξέρει πώς γλίτωσα. Καθώς έπεφτα έβλεπα τις έξι μπετόβεργες που υπήρχαν στο ισόγειο της οικοδομής. Για να τις αποφύγω, έκανα διάφορες κινήσεις στον αέρα. Χτύπησα το πόδι μου στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου και έτσι γλίτωσα από πέντε μπετόβεργες. Από την έκτη όμως δεν τα κατάφερα, με συνέπεια να με καρφώσει στο λαιμό και να περάσει στην πλάτη. Αν καρφωνόμουν και στις άλλες μπετόβεργες, θα ήμουν νεκρός. Ήταν ανώτερη δύναμη».
Ερωτηθείς αν είχε τις αισθήσεις του μετά το ατύχημα, ο 57χρονος οικοδόμος αναφέρει “ναι. Φώναζα τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τους φίλους, τους συγγενείς, εργολάβους. Έλεγα να μου βγάλουν το σίδερο από το λαιμό. Κάτοικοι της περιοχής ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ, την Αστυνομία και την Πυροσβεστική. Μέσα σε τρία λεπτά βρέθηκαν στο σημείο και τους ευχαριστώ πολύ. Άνδρες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας έκοψαν με ειδικό εργαλείο το σίδερο που προεξείχε από το σώμα μου, ώστε να μεταφερθώ στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Τη στιγμή που έκοβαν το σίδερο ένιωσα το «κούνημα». Ήταν σα να με χτυπούσε το ρεύμα. Από το σημείο εκείνο και μετά έχασα τον κόσμο. Νόμιζα ότι πέθαινα. Όταν συνήλθα, πίστευα ότι τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλά στον εαυτό μου, ασχέτως αν είχα μέσα μου ένα μέτρο σίδερο. Θυμόμουν ποια είναι τα παιδιά μου, η γυναίκα μου, ποιοι είναι οι φίλοι μου. Όλοι ήταν δίπλα μου και μου έδιναν κουράγιο. «Όλα θα πάνε καλά», τους έλεγα”.
Και συμπληρώνει “ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Γιάννη Δροσίτη και σε όλη την ομάδα γιατρών, αλλά και νοσηλευτικού προσωπικού. Αν δεν ήταν αυτοί, θα ήμουν χαμένος. Το θαύμα πέτυχε. Πήγαν όλα καλά με την ευλογία του Θεού. Η μπετόβεργα δεν πείραξε φλέβες, λάρυγγα, πνευμόνια, καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα. Ήταν μια ανώτερη δύναμη. Ήρθα πιο κοντά στο Θεό”.
Στο ερώτημα αν είναι καλά στην υγεία του σήμερα, απάντησε «ναι. Κάνω φυσικοθεραπείες στα χέρια του. Για δύο ώρες την ημέρα επισκέπτομαι το γιατρό μου».
Ο 57χρονος οικοδόμος, ο οποίος θα βγει στη σύνταξη σε ενάμιση περίπου χρόνο, θα ταξιδέψει πολύ σύντομα στην Παναγία της Τήνου, για να ανάψει ένα κερί για τους γιατρούς που κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες σε μια επέμβαση αρκετά δύσκολη.
«Το περιστατικό αυτό με έκανε να έρθω πιο κοντά στο Θεό. Ζήτησα κάτι πάνω στο θάνατο και έγινε. Θα πάω να ανάψω ένα κερί στην Παναγία της Τήνου. Εκεί με πάει η ψυχή μου. Το θαύμα είναι μέσα στην καρδιά μου», κατέληξε.
Αυτή ήταν η αληθινή ιστορία του 57χρονου οικοδόμου Μιχάλη Αναγνωστάκου που ανήμερα της Παναγίας μας συγκίνησε ακόμη περισσότερο
