Κώστας Σαμαράς
Σήμερα που ήρθε ο γιος μου από το σχολείο μου είπε το εξής: Μαμά στο σχολείο είπε η δασκάλα να αλλάξουμε θέσεις στα θρανία και….. κανένα παιδί (ως συνήθως λέω εγώ) δεν ήθελε να καθίσει μαζί μου και όλοι έλεγαν όχι με το Στέλιο όχι με το Στέλιο φύγε από δώ φύγε από κει δεν θέλουμε να καθίσουμε με τον Στέλιο !!!! Τον ρωτάω η δασκάλα τι είπε? Tίποτα μαμά … και συμπληρώνει :
Όλοι με θεωρούν προβληματικό και δεν θέλουν να καθίσουν μαζί μου….. Η δασκάλα μετά είπε: Στέλιο μήπως θελεις να καθίσεις μόνος σου όπως καθόσουν και πριν; / Και όλοι μαζί μαμά με μια φωνή ζητωκραύγασαν Ναιιιιι ναιιιιιι !!!!!
Ο Στέλιο είναι στην έκτη τάξη και το μοιράζομαι αυτό μαζί σας αισθανόμενη πως κάποιος θα ακούσει κάποιος θα ευαισθητοποιηθει.. Δυσλεξία έχει δεν έχει ψώρα ούτε είναι κολλητικό… Το σχολείο τι κάνει εκτός από τις εκδηλώσεις τις πολιτιστικές που δεν λέω καλές είναι αλλά και το «κάντο να ακουστεί» ενός παιδιού που είναι μόνο του στα διαλείμματα και όπου το απομονώνουν επανειλημμένα από την πρώτη δημοτικού μέχρι την έκτη που είμαστε φέτος λόγω προκατάληψης και ρατσισμού εκ μέρους των γονιών -προέκταση παιδιών λέω εγώ!!!
Το να έρχομαι στη θέση του άλλου πράγμα απολύτως φυσικό και το οποίο γεννιόμαστε με αυτό και που λέγεται ενσυναίσθηση θεωρείται λιγότερο σοβαρό για κάποιο παιδί να μην το έχει; Σίγουρα όχι!!!!
Οι συμμαθητές όπου έχουν περάσει όλοι από το σπίτι μας έχουν κεραστεί ο Στέλιος τους έχει χαρίσει παιχνίδια έχει μοιραστει μαζί τους στιγμές γέλιου και παιχνιδιού εκτός σχολείου, τους έχουμε προσκαλέσει και σε βόλτες και ουδέποτε τον κάλεσαν. Ούτε μια φορά ούτε τα παιδιά , ούτε οι γονείς τουλάχιστον έστω και από υποχρέωση! Στα πάρτυ δεν τον καλούν ποτέ και εμείς καλέσαμε όλη την τάξη όπου όλοι ήρθαν και περάσανε και πολύ ωραία απ΄οτι είπαν τα παιδιά! Μια φορά ένα παιδάκι κάλεσε όλα τα αγόρια εκτός ναι καλά μαντέψατε του γιου μου! Εκείνη τη μέρα ήταν πολύ στεναχωρεμένος.
Στον διευθυντή είχαμε πάει εγώ και ο μπαμπάς του και περιγράψαμε περιστατικά εκφοβισμού που είχαν γίνει ουκ ολίγα κατά καιρούς και μάλιστα κάποιο παιδί τον μπλόκαρε από το παιχνίδι ώστε να μην παίζει ούτε μπάλα και του έβαλε την κουκούλα να μην αναπνέει καθώς επίσης του έλεγε και αισχρολογίες όπου το παιδί σε πιο μικρή τάξη δεν ήξερε καν τι σήμαιναν και βρισιές και άλλα πολλά.
Το είπαμε λοιπόν στο διευθυντή και παραπονεθήκαμε για αυτά και η απάντηση ήταν άμα θέλετε μπορείτε να αλλάξετε σχολείο από εμάς έχετε το ελεύθερο να φύγετε! Αφου δεν αφήνετε το σχολείο να κάνει τη δουλειά του!
Επίσης μας έριξε ευθύνες ότι εμείς φταίμε που η δασκάλα που τον είχε αναλάβει να τον βοηθήσει για τη δυσλεξία και που θα την πληρώναμε εμείς, μας άφησε λέγοντας ότι δεν θα συνέχιζε λόγους υγείας. Μήπως φταίγαμε και γι’ αυτό εμείς;
Ωραία λοιπόν έχουμε φτάσει στην έκτη δίχως φίλους στο σχολείο μόνος στα διαλείμματα Τι κάνει το σχολείο λοιπόν δεν μπορεί να κάνει κάτι; H δασκάλα γιατί δεν μιλάει στα παιδιά; Είναι πιο σημαντικοί οι βαθμοί παρά να γίνουν άνθρωποι που να ξέρουν να φέρονται; Γιατί τόσος ρατσισμός και απομόνωση σε ένα παιδί, οι γονείς τι κάνουν; Θα ήθελαν να είναι στη θέση μας;
Μια μαμά θα το πω κι αυτό της είπα ότι ο γιος της έκανε bullying κυρίως σε μικρότερη τάξη και είχαμε πάει νοσοκομείο δύο φορές με κλωτσιά στα γεννητικά όργανα, ευτυχώς που δεν έπαθε τιποτα το παιδί , και μου είπε ότι και καλά δεν ήξερε και γιατί δεν μου το’ λεγες (ενώ ο διευθυντής είπε θα το αναλάμβανε εκείνος).
Τελικά όχι μόνο δεν πήρε τηλέφωνο όπως είπε για να πει έστω ένα συγγνώμη ή να τα βρουν να τα πουμε από κοντά αλλά με διέγραψε και από το facebook …..τα συμπεράσματα δικά σας….Τόσος ρατσισμός, πόσα να αντέξει ένα μικρό παιδί;
Αυτά είχα να πω γιατί δεν είναι όλα ευχάριστα στη ζωή. Όσο και να το παλεύεις είναι σαν να παλεύεις μόνος, σε θάλασσα χωρίς σωσίβια και να φταις και για το ναυάγιο. Δυστυχώς στα ελληνικά σχολεία, επικρατεί ένας γολγοθάς για όσους γονείς μιλάω και είναι στη θέση μας μόνο αυτοί μας καταλαβαίνουν!
Ελένη
