Κώστας Σαμαράς
Η Ειρήνη Γεωργή, δημιουργική διευθύντρια σε digital advertising agency, έρχεται αντιμέτωπη με την ερώτηση: «Πώς νιώθεις για τα αγόpια κάτω των 30;».Στη ανάρτηση της εξηγεί λεπτομερώς πώς νιώθει για τα αγόpια κάτω των 30 ετών. Αναφερόμενη σε μία
πρόσφατη εμπειρία της από νυχτερινή έξοδό της στο Γκάζι, η 41χρονη ουσιαστικά περιγράφει πώς τη φλερτάρουν έξω κατά πολύ μικρότεροι της άνδρες. 
Η ίδια φτάνει μάλιστα στο συμπέρασμα πως όλο το Γκάζι έχει γεμίσει με… κοντούς άντρες, με αποτέλεσμα η ίδια να βλέπει ανενόχλητα ως εκεί που φτάνει το μάτι της (λόγω των κοντών).
Αναλυτικά η ανάρτηση της στο Facebook:
«Xτες βράδυ στο Γκάζι πρέπει να είχαν βγει τσάρκα πολλοί κοντοί. Δεν ξέρω πώς και γιατί, μπορεί να βγαίνουν με την Άνοιξη, ίσως το Χειμώνα φοβούνται μην τους πάρει ο αέρας ή μην πνιγούν με τη βροχή -αν και λέει νωρίτερα έβρεχε κι εκεί. Πάντως κάποια στιγμή στο πρώτο μπαρ, συνειδητοποιώ ότι μπορώ να δω ανενόχλητα ως εκεί που φτάνει το μάτι, γεγονός που δεν έχει ματαξανασυμβεί.
Στο δεύτερο μαγαζί, κέντρο Γκαζιού, δεν υπάρχει πιο μέινστριμ επιλογή, πάμε μήπως δούμε Φίλη ψηλή που δουλεύει εκεί. Πάλι κοντοί, παντού κοντοί, κοιτάζω Ψηλή Ξανθιά Φίλη με συμπόνοια. Όχι ότι εδώ κάτω που βρίσκομαι δηλαδή τα δεδομένα είναι ελπιδοφόρα, αλλά ρε παιδί μου το γνωστό, όταν πίνεις ένα ποτό, θες ένα σημείο αναφοράς, κάπου να ξεκουράσεις το βλέμμα, να ατενίζεις νωχελικά πίνοντας το ουίσκι γουλιά-γουλιά, να απολαμβάνεις τη θέα έστω από μακριά.
Στο πάσο που μας τοποθετεί η υποδοχή, δίπλα δυο παιδάκια ενθουσιάζονται με την άφιξή μας. Λόγω ύψους, αρχικά ο ενθουσιασμός επικεντρώνεται στη δική μου άφιξη, γιατί παιδάκια φτάνουν Ψηλή Ξανθιά Φίλη μόνο το ένα πάνω στο άλλο (αλλά το αλκοόλ γεφυρώνει τα χάσματα και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά). Παιδάκι Νο 1 ρωτάει μήπως θα ήθελα να χορέψω με το φίλο του γιατί λέει του αρέσω πολύ του φίλου του. Χμ. ΟΚ, νωρίτερα ήμασταν στο «Πάρτι για Ηλικιωμένους» και όταν ήμανε 15, δηλαδή πριν από έτη 35+, αυτή η φράση ήταν ευρέως διαδεδομένη, αλλά είχα την εντύπωση ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει. Κρίμα που δεν έφερα μαζί το λεύκωμα, να του δώσω να μου γράψει.
Πάντως είμαι βέβαιη ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Συγκεκριμένα, έχω ζήσει και την τεχνική χορού στα rnbμπάδικα που θα μπορούσε και να ονομάζεται Τεχνική Γονιμοποίηση, που ο άλλος έρχεται και προσαρτάται στην οπίσθια όψη σου και κουμπώνει με όλα τα εξαρτήματα να εφάπτονται ασφυκτικά, και σε κρατάει κι απ’ τη μέση μην και ξεφύγεις, και κουνιέστε ρυθμικά και μπορεί σε εννιά μήνες να αποκτήσετε δίδυμα (δεν ξέρουμε τι φύλο, θα το αποφασίσουν όταν μεγαλώσουν).
Και, το πιο σημαντικό, ποτέ δεν είπε κανείς στο φίλο του να σου ζητήσει πρώτα την άδεια. Μια και καλή, άδεια εγκυμοσύνης.
Αλλά Παιδάκι Νο 2 είναι πολύ ντροπαλό. Επίσης, έχει αυτό το σώμα που το βλέπεις και καταλαβαίνεις ότι κανένας φίλος του στο γυμναστήριο δεν του είπε ποτέ «σήμερα καλύτερα να κάνεις πόδια». Από τη μέση και πάνω Χαλκ (γνωστός και ως Χουλκ), από τη μέση και κάτω μπαρίστα που διαβάζει Μπουκάι, σε καφέ που σερβίρουν γάλα αμυγδάλου και κάπκεϊκς χωρίς γλουτένη.
Δεν καταλαβαίνω το σώμα του. Επίσης, δεν καταλαβαίνω το μαλλί του. Αυτό το έχουν κοινό και τα δύο Παιδάκια, και περίπου άλλοι εκατό μέσα στο μαγαζί, αυτό το γύρω-γύρω ξυρισμένο και από πάνω μια ηλίθια τούφα που ντρέπεται και η ίδια γι’ αυτό που της έχει συμβεί. Και θέλω να τους πω ότι ακόμα δεν έχουν πατήσει τα 30 που πέφτουν οι μάσκες και κυρίως οι τρίχες, και ένα μεγάλο ποσοστό αγοpιών αρχίζουν και συνειδητοποιούν με σοκ και φρίκη ότι το μαλλί τους θέλει να μείνει λίγο μόνο του να σκεφτεί, αλλά στην πραγματικότητα θα ρίξει μαύρη τούφα πίσω του και θα κάνει γκόουστινγκ ανεπιστρεπτί. Και θέλω να τους πω ότι ξέρεις κάτι, αυτό που έχεις τώρα πάνω στο κεφάλι σου μπορεί να είναι το χάιλάιτ του μαλλιού σου έβερ, αυτή μπορεί να είναι η καλύτερή του στιγμή.
Δηλαδή μια μέρα θα κοιτάς αυτό το στόρι που ανέβασες στο ίνσταγκραμ τώρα μαζί μου, ίσως να αναρωτιέσαι στο πίσω μέρος του μυαλού σου ποια είναι αυτή η ξένη κυρία με τα βuζιά, αλλά δεν θα σε νοιάζει γιατί τότε είχες μαλλιά αλλά τα είχες έτσι, και τότε θα χτυπάς την καράφλα σου στον τοίχο.
Όμως αρχίζουν να πέφτουν χαρτάκια απ’ το ταβάνι και αμέσως Παιδάκι Νο 1, ενώ συγχρόνως τραβάει φωτογραφίες, βάζει το χέρι του πάνω από το ποτό μου να μην πέσουν τα χαρτάκια μέσα. Και συγκινούμαι λίγο και μου ‘ρχεται να του πω δεν πειράζει, ξέρεις πόσα τέτοια ποτά με χαρτάκια έχω πιει εγώ, και αμέσως θυμάμαι παρόμοιο περιστατικό, δηλαδή όχι παρόμοιο αλλά αυτό θυμάμαι τώρα, δεν φταίω εγώ, που είμαι σε πρώτο ραντεβού με Άχρηστο Παλιοκαpγιόλη και δεν έχω φάει όλη μέρα στη δουλειά και τρώω τα φιστίκια με το ποτό μου, και μου λέει μην τα τρως αυτά, οι άλλοι στην τουαλέτα, πιάνουν τ΄ @ι@ τους και μετά δεν πλένουν τα χέρια τους και πιάνουν τα φιστίκια που τρως εσύ τώρα ανέμελα, και τον κοιτάζω πολύ σοβαρά και του λέω «ξέρεις πόσα @ι@ έχω γλείψει εγώ;»
Κοινωνικό Παιδάκι Νο 1 αποφασίζει ότι γουστάρει και Ψηλή Ξανθιά Φίλη αλλά γουστάρει και μένα (τουλάχιστον εμένα με φτάνει), και κάπως πάει να χορέψει μαζί μου και Ντροπαλό Παιδάκι Νο 2 – Χουλκ ζηλεύει και Κοινωνικό Παιδάκι Νο 1 έρχεται και μου λέει ότι Ντροπαλό Παιδάκι Νο 2 – Χουλκ είπε «μην μου την πειράζεις». Και awwwww, τι γλυκό, παρόλο που είναι κτητικό και λιγουλάκι σeξιστικό και κυρίως σουρεαλιστικό.
Κάποια στιγμή αργά, Παιδάκια απελπίζονται και φεύγουν, αφού Κοινωνικό Παιδάκι Νο 1 προσπαθεί να πείσει Ψηλή Ξανθιά Φίλη να βγούμε για καφέ όλοι μαζί. Δεν ξέρω αν Ψηλή Ξανθιά Φίλη είπε «ναι» για να τον ξεφορτωθεί, γιατί απ’ το σκύψιμο θα την έχει πιάσει η μέση της, και θεωρητικά πάντα μιλώντας, εύκολα θα μπορούσε να το βάλει να περπατάει πάνω της, να της κάνει ρεφλεξόλοτζι. Νωρίτερα, Κοινωνικό Παιδάκι Νο 1 μου λέει ότι το συναρπάζει η ηλικία μου, η απάθειά μου καθρεφτίζεται στο ουίσκι στωικά, γιατί πρώτον οι τσ@@ες έχουν καταστρέψει τα σημερινά παιδιά, και επίσης δεν ξέρεις πόσο συναρπαστικά είναι τα αρθριτικά.
Πάντως, είχε και ιδιοφυείς στιγμές, να τα λέμε κι αυτά, γιατί στην αρχή της βραδιάς με ρωτάει πόσων χρονών είμαι, λέω 41, ξεροκαταπίνει, το σκέφτεται, λέει: «Πώς νιώθεις για τα αγόpια κάτω των 30;»
