Κώστας Σαμαράς
Στη σκιά του πένθους και της αβεβαιότητας, περνά το πρώτο έτος μετά τον θάνατο της Κύρας. Η απώλεια της συζύγου του ξεριζώνει την καρδιά του Τζόρνταν, ενώ τον βυθίζει στην πρόκληση να γίνει
μονογονέας δίδυμων παιδιών. Εκείνη την ημέρα, μαζί με τα παιδιά, επισκέπτονται τον τάφο της Κύρας, ελπίζοντας να διατηρήσουν τη μνήμη της ζωντανή, αν και εκείνη δεν είναι πια κοντά τους.
Όμως, η μέρα παίρνει μια αναπάντεχη τροπή όταν ένας ξένος, ο Ντένις, εμφανίζεται και ισχυρίζεται ότι είναι ο βιολογικός πατέρας των παιδιών.
Ο Ντένις, ένας άντρας από το Σικάγο, λέει ότι ήταν παλιός φίλος της Κύρας – μια πληροφορία που ο Τζόρνταν δεν γνώριζε ποτέ. Τα λόγια του ρίχνουν μια σκιά πάνω σε όλα όσα πίστευε ο Τζόρνταν για την οικογένειά του.
Ισχυρίζεται ότι τα δίδυμα είναι τα βιολογικά του παιδιά, μια κατηγορία που τον συγκλονίζει. Παρά την οργή και την αμηχανία του, ο ξένος επιμένει και του προσφέρει ακόμα και χρήματα για να πάρει τα παιδιά μαζί του.
Ο Τζόρνταν, ταραγμένος και άφωνος, τον απορρίπτει και επιστρέφει σπίτι, αλλά οι αμφιβολίες τον κατατρώνε.
Στο σπίτι, ενώ φροντίζει τα παιδιά, ο Τζόρνταν δεν μπορεί να διώξει από το μυαλό του την σκέψη ότι η Κύρα ίσως του είχε κρύψει κάτι. Οι αναμνήσεις από τη σχέση τους έρχονται ξανά στην επιφάνεια,
και αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν η σχέση τους ήταν όπως την είχε φανταστεί. Ήταν όλα μια ψευδαίσθηση; Γιατί δεν του είχε μιλήσει ποτέ για το παρελθόν της; Και γιατί δεν του είχε πει τίποτα για τον Ντένις;
Μέσα σε αυτή την εσωτερική αναστάτωση, ο Τζόρνταν βυθίζεται σε έναν κυκεώνα αμφιβολιών και ερωτημάτων. Τι θα γινόταν αν είχε κάνει λάθος για την Κύρα; Τι αν δεν του είχε πει ποτέ την αλήθεια;
Αυτές οι σκέψεις τον βασανίζουν και αμφισβητούν ό,τι πίστευε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η σκέψη της απώλειας των παιδιών τον καταρρακώνει, αλλά ο φόβος για την αλήθεια τον στοιχειώνει.
Ένα τηλεφώνημα στον Ντένις ακολουθεί, και είναι μια απόφαση που πρέπει να πάρει μόνος του. Παρά το γεγονός ότι οι κατηγορίες του Ντένις εξακολουθούν να τον ταράζουν βαθιά, ο Τζόρνταν συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί
να τα παρατήσει. Σε μια συναισθηματική συζήτηση, του εξηγεί ότι αγαπά τα παιδιά και ότι είναι τα παιδιά του, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο βιολογικός τους πατέρας. Ο Ντένις δείχνει κατανόηση,
αλλά και βαθιά μεταμέλεια για όλα όσα έχει παραλείψει. Στο τέλος, του προσφέρει μια ευκαιρία συμφιλίωσης, αλλά ο Τζόρνταν θέτει σαφείς όρους: ο Ντένις θα είναι ο παππούς των παιδιών, τίποτα περισσότερο.
Αυτή η απόφαση γίνεται το θεμέλιο για μια αργή, αλλά σταθερή θεραπεία. Ο Ντένις, που βασανίζεται από τις δικές του ενοχές και τον πόνο της απώλειας της κόρης του, θα γίνει μέρος της οικογένειας.
Τα παιδιά μεγαλώνουν υπό την κοινή φροντίδα του Τζόρνταν και του Ντένις, με τον γηραιότερο άντρα να προσπαθεί να είναι εκεί για τα εγγόνια του και να επανορθώσει τα λάθη του παρελθόντος.
Μάλιστα, αποφασίζει να μείνει μαζί τους για να βοηθήσει στην ανατροφή των παιδιών, και αυτή η αλλαγή κάνει τον πόνο από την απώλεια της Κύρας λίγο πιο ανεκτό.
Η ζωή συνεχίζεται, και η οικογένεια ενώνεται ξανά, όχι μόνο με το αίμα, αλλά με το δεσμό της αγάπης και της εμπιστοσύνης που χτίζουν ο ένας για τον άλλον. Ο Τζόρνταν συνειδητοποιεί ότι η οικογένεια
δεν καθορίζεται μόνο από βιολογικούς δεσμούς, αλλά από τους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να είναι εκεί για τους άλλους. Και έτσι, από τη σκιά του πένθους και της αμφιβολίας, αναδύεται μια νέα μορφή οικογένειας, πιο δυνατή από ποτέ.
