Κώστας Σαμαράς
Ο υπέροχος Μανώλης Γρηγοράκης το είπε όπως ακριβώς είναι: «Τα αποβράσματα που είδαν την τραγωδία σαν γήπεδο για πολιτικό παιχνίδι τα καταπίνει το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης των κανονικών ανθρώπων. Ξέρετε, αυτό πάνω από φυλές και χρώματα, έθνη και θρησκείες, ομάδες και κόμματα. Αυτό που είναι κι η απόδειξη ότι η ελπίδα δεν κάηκε ολοσχερώς σε τούτο τον τόπο».
Όντως η ελπίδα σε αυτόν τον τόπο δεν χάθηκε και ευτυχώς το βλέπεις στην αυθόρμητη ενεργοποίηση ενός κοινωνικού ρεύματος αλληλεγγύης που σαρώνει την σκατοψυχιά και το μίσος των ψεκασμένων των social media.
Το βλέπεις στις γεμάτες αγάπη κινήσεις των απλών πολιτών που ψάχνουν έναν τρόπο να βοηθήσουν όπως μπορούν εκείνους που το έχουν ανάγκη. Μια τέτοια κίνηση έκαναν και οι φίλοι της Αργυρούς και του Κώστα, δυο νέων παιδιών που είδαν το σπίτι τους να καταστρέφεται ολοσχερώς μαζί με όλα τους τα υπάρχοντα στο Μάτι.
Ο Ανδρέας, ο Βαγγέλης, ο Ηλίας και η Αμάντα, οι φίλοι των παιδιών 24 ώρες μετά τη χειρότερη μέρα της ζωής τους, τους έκαναν να χαμογελάσουν ξανά με μια απλή κίνηση αλληλεγγύης. Ένα status γεμάτο αγάπη, και ανθρωπιά:
Οι φίλοι μας Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού και Kostas Daskas είδαν χτες το σπίτι τους να καταστρέφεται ολοσχερώς, μαζί με όλα τους τα υπάρχοντα και τώρα πρέπει να ξαναφτιάξουν τη ζωή τη δική τους και των δυο παιδιών τους από το μηδέν. Κινητοποιηθήκαμε μερικοί φίλοι αυτοβούλως για να τους βοηθήσουμε φτιάχνοντας αυτή την καμπάνια. Όσο μπορείτε, ό,τι μπορείτε… Κάθε βοήθεια μετράει πολύ.
Εδώ και η σελίδα για την πρωτοβουλία αυτή: https://www.facebook.com/argiroandkostas/
ΥΓ. Κοινοποιήστε όσο περισσότερο μπορείτε
Μια υπέροχη πράξη αλληλεγγύης για δυο παιδιά που σε ένα βράδυ έχασαν τα πάντα, αλλά συνεχίζουν να χαμογελούν από ευγνωμοσύνη γιατί όπως λέει και η Αργυρώ ανήκουν στους τυχερούς. Έχασαν μόνο όσα μπορούν να αντικατασταθούν:
Λαμβάνω χιλιάδες μηνύματα στήριξης και αλληλεγγύης και σας ευχαριστώ. Είμαστε τυχεροί, ζούμε! Χαμογελάμε για τα παιδιά μας, χαμογελάμε για τη ζωή που χαρίστηκε. Δεν έχουμε σπίτι, υπάρχοντα, ρούχα, αλλά έχουμε ελπίδα. Θέλω τη συμβουλή και τη βοήθειά σας. Αλλά πρώτα από όλα να σας πω ότι η λέξη ευχαριστώ είναι πολύ μικρή και λίγη για να εκφράσει στον καθένα από εσάς ξεχωριστά το πόση ευγνωμοσύνη νιώθω για την ΑΝΘΡΩΠΙΑ σας και τη μεγαλοψυχία σας. Σας θυμίζω ότι είμαστε από τους τυχερούς! Γιατί ακόμα κι αν δεν έχεις ούτε πενήντα ευρώ στην άκρη, ναι είμαστε από αυτούς παιδιά, ο μισθός πήγαινε νοίκι σούπερ μάρκετ λογαριασμούς και βενζίνη, ακόμα κι αν δεν έχεις δεύτερο ρούχο να φορέσεις (ευτυχώς χωράω και στα ανδρικά εγώ θα βολευτώ), αν στέκεσαι στα πόδια σου και τα παιδιά σου ζούνε και χαμογελάνε, ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ.
Είμαι με ένα κινητό που χαροπαλεύει και δε μπορώ να ανταποκριθώ αλλά μόλις μαζέψουμε τα κομμάτια μας, θα επανέλθω και θα προσπαθήσω να βοηθήσω κι εγώ όπως μπορώ με την οικογένειά μου.
Η σκέψη μας να είναι με ανθρώπους που θρηνούν σήμερα αγαπημένους τους, τόσο άδικα. Παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν. Ηλικιωμένοι που πέθαναν ανήμποροι. Μανάδες που δεν μπόρεσαν να σώσουν τα παιδιά τους. Σκεφτείτε λίγο, μέσα στην πολυάσχολη ζωή σας, αυτούς τους ανθρώπους που πέθαναν αγκαλιασμένοι. Που κάηκαν ζωντανοί περικυκλωμένοι από την πύρινη κόλαση. Τη μάνα που βρέθηκε με το μωρό της σφιχτά αγκαλιασμένο, στάχτη. Όλα αυτά τα σκυλιά που τρέχανε να γλιτώσουν ενώ καιγόντουσαν ζωντανά. Εκείνη την τεράστια φωτιά να γλείφει τον ουρανό και να καταπίνει σπίτια, κήπους, μικρά δάση, αυτοκίνητα, περιουσίες. Το Μάτι ήταν ένας εκπληκτικός τόπος. Με πεύκα. Με πουλιά. Με χελώνες. Με χαρούμενα παιδιά. Με οικογένειες που εδώ δε ζούσαν απλά φτιάχνανε αναμνήσεις. Μέναμε εδώ. Δεν ήταν το εξοχικό μας. Εδώ ήταν το σπίτι μας. Το σπίτι μας. Με τα χαζά πολύχρωμα ΙΚΕΑ μας. Με τις πολύχρωμες κορνίζες με εμάς να κάνουμε γκριμάτσες. Κι εκείνο το art wall που είχα ξεσηκώσει από το pinterest με μαεστρία. Με τα παιχνίδια των μωρών. Ω ένας ολόκληρος κόσμος το δωμάτιο εκείνο.
Χάθηκαν όλα.
Αν είχε γίνει νύχτα, θα είχαμε καεί όλοι.
Καταλήγω με τα εξής ερωτήματα:
1. Πώς ξεκίνησε η πυρκαγιά; 2. Γιατί δεν παίρνει κανείς την ευθύνη για τη ρυμοτομία στον οικισμό και σε ολόκληρη τη Νέα Μάκρη; Πρόσβαση στη θάλασσα δεν υπάρχει παρά από ένα δρομάκι. Είναι χτισμένα ΟΛΑ. 3. Πού είναι ο Ψινάκης; Μύκονο;
Ένα μεγάλο μπράβο στους διασώστες και σε όλους τους εθελοντές και πάλι να σας πω ευχαριστώ ευχαριστώ κυρία Μαργαρίτα, ευχαριστώ Χρήστο που άφησες το σπίτι σου στον Μαραθώνα να έρθεις να γλιτώσεις τη μαμά και τη θεία μου, ευχαριστώ κυρία Μαργαρίτα που μας άνοιξες το σπίτι σου, ευχαριστώ Ανδρέα, Δημήτρη, Ηλία κι όλους σας για όλο αυτό που ξεκινάτε, ευχαριστώ Ρένα, που με πήρες να με ρωτήσεις τι χρειάζομαι, ευχαριστώ Ουρανία, για το ότι με έκανες να γελάσω την πιο δύσκολη ώρα, ευχαριστώ Ανθή για τα ρούχα, ευχαριστώ Άγγελε, Θανάση, Βαγγέλη, Νικολέττα, Άννα ευχαριστώ, ευχαριστώ τους φίλους μου για τα τηλεφωνήματά τους και τη στήριξη, ευχαριστώ τον καθένα από εσάς, που επαναλαμβάνω με την πρώτη ευκαιρία θα ευχαριστήσω ξεχωριστά και δεόντως και ελπίζω να καταφέρω με κάποιον τρόπο να ανταποδώσω όπως μπορώ, με κάθε τρόπο το πόσο μα πόσο μα πόσο ευγνώμων νιώθω.
