Πέγκυ Σκουλού
Ο μικρός Γιάννης Παπαστεφανάκης είναι ένα από τα πρόσωπα του τελικού του Conference League μεταξύ του Ολυμπιακού και της Φιορεντίνα, που έληξε με τον θρίαμβο των ερυθρόλευκων.
Ο μικρός Γιαννάκης, σύμβολο ενότητας του ελληνικού ποδοσφαίρου, προσκεκλημένος του Βαγγέλη Μαρινάκη, σήκωσε το ευρωπαϊκό κύπελλο μαζί με τους παίκτες του Ολυμπιακού, πανηγυρίζοντας την ιστορική νίκη.
«Ένιωσα ότι δεν είμαι μόνο ο Γιάννης του ΠΑΟΚ, είμαι ο Γιάννης όλων των ομάδων», είπε ο ίδιος.
«Είμαστε 90 λεπτά αντίπαλοι, μια ζωή φίλοι»
Ο μικρός Γιάννης, που με κάθε εμφάνισή του στους αγωνιστικούς χώρους σκορπά την αγάπη και τον σεβασμό, μίλησε στο MEGA.
«Είμαστε 90 λεπτά αντίπαλοι, μια ζωή φίλοι. Δεν είμαι ο Γιάννης μόνο του ΠΑΟΚ, είμαι ο Γιάννης όλων των ομάδων».
Δείτε το βίντεο:
Αναφερόμενος στον ιστορικό αγώνα που έζησε από κοντά, λέει: «Συγγνώμη για την έκφραση, αλλά μας βγήκε η ψυχή με το να μπει το γκολ. Είχε κάνει τόσες ευκαιρίες ο Ολυμπιακός που περιμέναμε, περιμέναμε, περιμέναμε, θα λέγαμε ότι φτάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Όταν μπήκε το γκολ, όλο το γήπεδο σείστηκε, είχαν σηκωθεί όλοι όρθιοι».
«Ήρθε ο Τζολάκης και με πήρε για μια βόλτα αναγνωριστική, να συνειδητοποιήσω λίγο τι έχει γίνει. Ο Ελ Κααμπί μού έδωσε τη φανέλα του», λέει ο ίδιος.
Ο μικρός Γιαννάκης εξήγησε ότι η αγάπη του στον ΠΑΟΚ προέρχεται «από τον νονό», αφού, όπως λέει του έχει «βάλει ποντιακό λάδι».
Για τη μαθητεία του στο μουσικό σχολείο της πόλης που μένει, λέει: «Το να πάω σε μουσικό σχολείο, μου ήρθε επειδή ήταν η αδερφή μου και έμαθα ότι υπάρχει ένα μουσικό σχολείο στην περιοχή και διάλεξα να πάω εκεί για να μάθω κάποιο όργανο. Μου αρέσει το μπουζούκι».
Από την πλευρά της, η μητέρα του Γιάννη, Ελένη, επισημαίνει: «Εμείς προσπαθούμε, όχι μόνο στον Γιάννη αλλά και στα άλλα δύο παιδιά που έχουμε, να κάνουμε ό,τι είναι αυτό που τους ευχαριστεί, με ό,τι δυνάμεις έχουμε. Λίγο παραπάνω στον Γιάννη. Προσπαθούμε να έχει μία καθημερινότητα ίδια με τα άλλα παιδιά, να μη διαφέρει. Παλεύουμε, είναι ένας αγώνας, αλλά έχουμε τον Γιάννη που μας δίνει δύναμη και συνεχίζουμε με φτερά στα πόδια».
