Κώστας Σαμαράς
Μία αφοσιωμένη μητέρα, που εργάστηκε ακούραστα για να συντηρήσει τα δύο της παιδιά, βρέθηκε εκδιωγμένη από το σπίτι της από αυτά, τα οποία επιθυμούσαν να επωφεληθούν οικονομικά μετά τον τραγικό θάνατο του πατέρα τους.
«Μπορείτε να τη σώσετε, γιατρέ;» ικέτευσε ο Τοντ Γουίλσον τον γιατρό που ετοιμαζόταν να κάνει καισαρική στη σύζυγό του.
«Να είστε σίγουρος, κύριε Γουίλσον, η γυναίκα σας θα είναι μια χαρά. Αφήστε το σε εμένα», τον διαβεβαίωσε ο γιατρός πριν εισέλθει στο χειρουργείο.
Μισή ώρα αργότερα, ο Τοντ άκουσε τα κλάματα των νεογέννητων γιων του, γεμίζοντάς τον με ανακούφιση και ευγνωμοσύνη.
Ο γιατρός είχε καταφέρει να φέρει στον κόσμο τόσο την Όλιβ όσο και τα δίδυμα, Κόουλ και Ηλία.
Ο Τοντ και η Όλιβ δεν είχαν λάβει τυπική εκπαίδευση. Η Όλιβ εγκατέλειψε το σχολείο όταν έμαθε ότι ήταν έγκυος, ενώ ο Τοντ ήταν πάντα κτηνοτρόφος.
Ζούσαν ευτυχισμένοι στο μεσαίου μεγέθους ράντσο τους, όπου καλλιεργούσαν διάφορα προϊόντα και εκτρέφανε ζώα.
Παρά την έλλειψη εκπαίδευσης, η μεγαλύτερη επιθυμία τους ήταν να προοδεύσουν οι γιοι τους.
«Εσείς οι δύο θα γίνετε γιατροί», δήλωσε περήφανα ο Τοντ, καθώς κρατούσε τα δίδυμα για πρώτη φορά.
Για αυτόν, το να σώζεις ζωές ήταν το πιο ευγενές επάγγελμα, και οραματιζόταν ένα λαμπρό μέλλον για αυτούς στον τομέα της ιατρικής.
Η Όλιβ αφοσιώθηκε στο ρόλο της ως νοικοκυρά, μεγαλώνοντας τα παιδιά τους, ενώ ο Τοντ εργαζόταν ακούραστα για να εξασφαλίσει ότι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους να γίνουν γιατροί.
Ωστόσο, η τραγωδία χτύπησε όταν ο Τοντ σκοτώθηκε σε μια επίθεση από βουβάλια, αφήνοντας την Όλιβ μόνη να φροντίζει τους έφηβους γιους τους.
Οι δυσκολίες ήρθαν γρήγορα, και η οικογένεια βρέθηκε υπό πίεση από άλλους κτηνοτρόφους που ήθελαν να αγοράσουν τη γη τους.
Για να επιβιώσει, η Όλιβ εργάστηκε ως υπηρέτρια σε μία έπαυλη πλούσιου άνδρα.
Παρά την απαιτητική δουλειά, την αντιμετώπιζε με επιμέλεια και αξιοπρέπεια, κερδίζοντας τελικά τη συμπάθεια του εργοδότη της, του κυρίου Γουίλιαμς.
Εκείνος αναγνώρισε την αφοσίωση και την καλοσύνη της, συχνά της έδινε επιπλέον αμοιβή, την οποία αποταμίευε προσεκτικά για τις σπουδές των παιδιών της.
Τα χρόνια πέρασαν και τα δίδυμα εισήχθησαν στο πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν ιατρική, κυρίως από σεβασμό στα όνειρα του αείμνηστου πατέρα τους.
Δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να σώζουν ζωές, αλλά ήταν αποφασισμένοι να μην απογοητεύσουν τη μητέρα τους.
Η στάση τους άλλαξε όταν ένας πλούσιος κτηνοτρόφος τους προσέγγισε με μία δελεαστική πρόταση να αγοράσει τη γη του πατέρα τους.
Τα πειστικά του λόγια άναψαν τη φαντασία τους, γεμίζοντάς τους με όνειρα πλούτου και πολυτέλειας.
«Θα μπορούσατε να ζήσετε άνετα χωρίς να κουνήσετε το δαχτυλάκι σας αν πουλήσετε αυτή την περιουσία», πρότεινε, κοιτάζοντας με απαξία το ταπεινό τους σπίτι.
Τα αγόρια ενθουσιάστηκαν και αποφάσισαν ότι έπρεπε να συζητήσουν την προσφορά με τη μητέρα τους.
Εκείνο το βράδυ, κάθισαν στο δείπνο γεμάτοι ενθουσιασμό και αγωνία.
«Μαμά, πρέπει να μιλήσουμε», ξεκίνησε ο Κόουλ, νιώθοντας την διστακτικότητα της μητέρας του.
«Θέλουμε να δεχτούμε την προσφορά του Τζον για την πώληση της γης», πρόσθεσε ο Ηλίας, προετοιμαζόμενος για την αντίδρασή της.
Το κουτάλι της Όλιβ έμεινε μετέωρο στον αέρα, παγωμένο από την δυσπιστία.
«Δεν θα πουλήσω ποτέ αυτή τη γη», απάντησε, με σταθερή και σίγουρη φωνή, καθώς άφησε το κουτάλι της.
«Αν το κάνουμε τώρα, θα μπορούσαμε πραγματικά να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα», επέμεινε ο Ηλίας. «Τα πράγματα είναι δύσκολα αυτή τη στιγμή.»
«Δεν θα το ξαναπώ—αυτή η γη δεν πωλείται!» ανταπάντησε η Όλιβ, σηκώνοντας με αγανάκτηση από το τραπέζι.
«Ξέρουμε ότι ο μπαμπάς άφησε τη γη σε εμάς, μαμά.
Μιλήσαμε με τον δικηγόρο», πρόσθεσε ο Κόουλ. «Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε με αυτή.»
Την επόμενη μέρα, τα αγόρια ανάγκασαν τη μητέρα τους να φύγει από το σπίτι που είχε μοιραστεί με τον πατέρα τους, επιμένοντας να μείνει με συγγενείς.
Όταν όμως η Όλιβ ζήτησε βοήθεια από τα αδέρφια της, όλοι έβρισκαν δικαιολογίες για να την αποφύγουν.
Μόνη και απογοητευμένη, βρήκε καταφύγιο σε ένα άσυλο αστέγων.
Την ημέρα εργαζόταν για τον κύριο Γουίλιαμς, και τη νύχτα έβρισκε παρηγοριά ανάμεσα στους νέους της φίλους στο άσυλο.
Η ζεστασιά και η καλοσύνη της την έκανε γρήγορα αγαπητή στους άλλους κατοίκους, και δημιούργησε έναν στενό δεσμό με τον κύριο Γουίλιαμς, μοιραζόμενη την ιστορία της ζωής της μαζί του.
Η τραγωδία ξαναχτύπησε όταν η Όλιβ έφτασε στη δουλειά μία μέρα και βρήκε την έπαυλη γεμάτη κόσμο.
Ο κύριος Γουίλιαμς είχε φύγει από τη ζωή εκείνο το πρωί, και η νοσοκόμα του είχε καλέσει για βοήθεια.
Η Όλιβ θρήνησε την απώλεια ενός φίλου και μιας σταθερής δουλειάς.
Μέρες αργότερα, ένας δικηγόρος εμφανίστηκε στο άσυλο, οδηγώντας ένα ακριβό αυτοκίνητο.
Ενημέρωσε την Όλιβ ότι ο κύριος Γουίλιαμς της είχε αφήσει ολόκληρη την περιουσία του, με έναν όρο: δεν θα μπορούσε να τη μοιραστεί με τα παιδιά της ή τα αδέρφια της που της γύρισαν την πλάτη.
Ευγνώμων για αυτή την απρόσμενη ευλογία, η Όλιβ αποδέχτηκε τον πλούτο και τήρησε τις επιθυμίες του κυρίου Γουίλιαμς.
Μετέτρεψε το άσυλο, παρέχοντας στους κατοίκους του τροφή, ιατρική φροντίδα και ανακαινίσεις, φροντίζοντας τη νέα της οικογένεια εκεί.
Όταν οι γιοι της έμαθαν για την περιουσία της μητέρας τους, την πλησίασαν με ενθουσιασμό ζητώντας βοήθεια. Ωστόσο, η Όλιβ αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας ότι ο πλού
τος ανήκε σε αυτήν και στην αληθινή της οικογένεια—εκείνους που στάθηκαν δίπλα της στις πιο δύσκολες στιγμές της.
Μαθήματα από την Ιστορία:
1. Σεβασμός στα Ατομικά Όνειρα: Αν και η Όλιβ και ο Τοντ ήθελαν οι γιοι τους να γίνουν γιατροί, θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τα ενδιαφέροντά τους.
2. Η Εξαναγκασμένη Επιλογή Καριέρας μπορεί να δημιουργήσει δυσαρέσκεια.
3. Συνέπειες της Προδοσίας: Οι πράξεις των αγοριών να διώξουν τη μητέρα τους είχαν απρόβλεπτες συνέπειες.
4. Η ανθεκτικότητα της Όλιβ και η καλοσύνη που έδειξε στους άλλους την αντάμειψαν τελικά, δείχνοντας ότι οι κακές προθέσεις δεν μένουν ατιμώρητες.
Μοιραστείτε αυτή την ιστορία για να εμπνεύσετε και να ενθαρρύνετε άλλους!
