Κώστας Σαμαράς
Της Αγίας Αικατερίνης, λοιπόν, σήμερα (χρόνια πολλά στις εορτάζουσες!) που, όπως σημειώνει ο Βασίλης Λαμνάτος («Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας»)…
«ο λαός μας παραδέχεται πως την ημέρα αυτή (της γιορτής της) βρέχει τόσο πολύ που τα νερά της βροχής παρασύρουν και τα γιοφύρια ακόμα.»!! Άντε να δούμε τι θα κάνει σήμερα!
Συμπληρώνει ο Φίλιππος Βρετάκος («Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των»): «Την ημέραν της εορτής της συνήθως βρέχει, διότι θέλει να ευεργετήση τους ανθρώπους, ως συνάγεται από την παροιμίαν «Η άγια Κατερίνα το δανείζεται το νερό» (Γορτυνία). Η βροχή κατά τα τέλη Νοεμβρίου είναι ωφέλιμος. Αν όμως ο καιρός δεν είναι βροχερός, η Αγία υποτίθεται ότι επιθυμεί να δανεισθή από άλλον άγιο και να βρέξει την ημέρα της εορτής της για να ευεργετήσει τους ανθρώπους.»
Αλλά, η αγία Αικατερίνη, εκτός από ωφέλιμη αρωγός στην καλλιέργεια, παρουσιάζεται συχνά και ως σύμμαχος των κοριτσιών στην εύρεση του πολυπόθητου γαμπρού! Αναφέρει ο Δημήτρης Λουκάτος στα «Φθινοπωρινά Λαογραφικά» του: «Έχουμε όμως από τα Νησιά μας λαογραφικές μαρτυρίες και για μαντικές επικλήσεις στην Αγ.Αικατερίνη, νά’ρθει κι αυτή (με τη σειρά της) στον ύπνο των κοριτσιών, και να τους αναγγείλει το γαμπρό.» Και συνεχίζει:
«Να πως έχει καταγράψει ένα τέτοιο έθιμο «Ονειρομαντείας» στην Κίμωλο, το 1963, ο συνάδελφος Γ.Κ.Σπυριδάκης:
-Της Αγίας Αικατερίνης, την παραμονή το βράδυ, οι οικογένειες πάνε στην Εκκλησία άρτους, με σφραγίδες (ευλογητικές). Μετά τον Εσπερινό, ο παπάς θα δώσει στην κάθε κοπέλα, ή και σε νέο, μια σφραγίδα (=κομμάτι σφραγισμένο) από τον άρτο. Αυτό το κομμάτι η κοπέλα θα το βάλει κάτω από το μαξιλάρι, πριν κοιμηθεί, και θα πει:
-Αγιά μου Κατερίνα μου, δετόρου θυγατέρα, που πέρασες την έρημο, την Αίγυπτο, την κολυμπήθρα του γιαλού, τη μαρμαροχρυσοπηγή, να μη φας, να μην πιεις, αν δεν έρθεις να μου πειςή καλό ή κακό για τον νέο π’αγαπώ.
Αυτό θα πει τρεις βραδιές. Κι εκείνη (η αγία Κατερίνα) θα πάει να της το πει στ’όνειρό της ποιόν θα πάρει.»
Ανάλογο έθιμο, διασωζόμενο από τον Αρ.Μ.Ταταράκη, παραθέτει κι ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του («Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριότεραι εορταί των»)
