Κώστας Σαμαράς
συγκεκριμένα στο Ιόνιο Πέλαγος από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλα (αύξηση 6 ν.μ. δηλαδή), αγνοώντας το Αιγαίο.
του Κίμωνα Χαραλάμπους
Η ανησυχία έγκειται στο γεγονός πως μία τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης, «δικαιώνει», τουλάχιστον στα «μάτια» της παγκόσμιας κοινής γνώμης και των διεθνών οργανισμών, τους ισχυρισμούς της Τουρκίας, η οποία επιμένει πως το Αιγαίο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί, λόγω ιδιομορφίας, με βάση τις πάγιες προβλέψεις του Διεθνούς Θαλασσίου Δικαίου, αλλά πρέπει να υπάρξει διμερής διαπραγμάτευση.
Με μία φράση, τμηματική επέκταση των ναυτικών μιλίων κατά 6 ν.μ. (Ιόνιο) ενδέχεται να αποκλείσει το Αιγαίο Πέλαγος από τις προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου.
Γι’ αυτό υπάρχουν φωνές που προειδοποιούν πως Ελλάδα πρέπει να κάνει συνολική διευθέτηση του ζητήματος, άρα να περιλάβει και τα νησιά του Αιγαίου σε αυτή την επέκταση.
Ειδάλλως, «μεγαλώνοντας» η κυβέρνηση την Ελλάδα στο Ιόνιο, ενδεχόμενα την… «μικρύνει» στο Αιγαίο.
Τι είναι τα όμως τα 12 ναυτικά μίλια;
Εν τάχει, το 1982 ψηφίστηκε η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, που περιλάμβανε την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων στα 12 Ναυτικά Μίλια από την κοντινότερη ξηρά, την στιγμή που η Ελλάδα θεωρούσε χωρικά ύδατα της τα 6 Ναυτικά Μίλια.
Μετά την υπερψήφιση της σύμβασης από την διεθνή κοινότητα, η Τουρκία δήλωσε πως θεωρεί αιτία πολέμου (casus belli) την εν λόγω επέκταση, αν την υιοθετούσε η Ελλάδα. Έκτοτε είναι πάγια θέση της Τουρκίας.
Ωστόσο, αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά της Ελλάδας η οριοθέτηση του εύρους της Αιγιαλίτιδας Ζώνης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του διεθνούς δικαίου.
O Ευάγγελος Βενιζέλος, αναφερόμενος στην «κίνηση Κοτζιά» δήλωσε:
«Μερική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης εκτός Αιγαίου, με τα χωρικά ύδατα στο Αιγαίο να παραμένουν στα 6 μίλια, σημαίνει αποδοχή, πρώτον, του θεμελιώδους τουρκικού επιχειρήματος περί “ειδικών συνθηκών” στο Αιγαίο και, δεύτερον, της τουρκικής πρακτικής καθώς η Τουρκία έχει διαφοροποιημένο μήκος χωρικών υδάτων. Τέτοιες κινήσεις που απασχολούν την εθνική πολιτική επί σαράντα πέντε χρόνια ούτε εξαγγέλλονται υπό τέτοιες ενδοκυβερνητικές συνθήκες, ούτε, πολύ περισσότερο, γίνονται έτσι, ως επικοινωνιακό αντίβαρο».
Από την πλευρά της Ν.Δ. ο Γιώργος Κουμουτσάκος επεσήμανε: «η επιλεκτική επέκταση των χωρικών της υδάτων, γίνεται πρόχειρα και αποσπασματικά επ’ ευκαιρία της παράδοσης-παραλαβής του Υπουργείου Εξωτερικών. Για ακόμη μία φορά, επιβεβαιώνεται η έλλειψη σοβαρότητας και συναίσθησης ευθύνης.»
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα, με το να προβαίνει σε επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο και όχι και στο Αιγαίο, δείχνει να παραδέχεται πως θέτει υπό διαπραγμάτευση το κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας βάσει του Διεθνούς Δικαίου, αποδεχόμενη ότι δεν έχει την ίδια εφαρμογή σε όλη την επικράτειά της, γεγονός που συνιστά πάγια θέση της Τουρκίας σε σχέση με το Αιγαίο.
Η Τουρκία υποστηρίζει πως το Αιγαίο αποτελεί «ειδική περίπτωση που απαιτεί όχι εφαρμογή των διεθνών κανόνων αλλά διμερή διαπραγμάτευση».
Για να υποστηρίξει μάλιστα την θέση της, έχει ΗΔΗ κάνει τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της στην Μαύρη θάλασσα και στην Μεσόγειο στα 12 ν.μ., εντούτοις εμμένει στην θεωρία της πως το Αιγαίο αποτελεί «ειδική περίπτωση» !!!
Και επειδή στην επικαιρότητα βρίσκεται το Barbaros, η Τουρκία διατείνεται πως μπορεί να κάνει έρευνες σε τμήματα της ελληνική υφαλοκρηπίδας, ακριβώς επειδή τα όρια στο Αιγαίο δεν μπορούν, σύμφωνα με την Άγκυρα, να χαραχτούν με βάση το Διεθνές Δίκαιο αλλά τις «ειδικές συνθήκες» και τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής».
Έτσι, ή άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων κατά 6 ναυτικά μίλια μόνο στο Ιόνιο, ενδεχόμενα, δείξει σε όλον τον πλανήτη πως η Ελλάδα αποδέχεται πως η εν λόγω επέκταση με βάση το Διεθνές Δίκαιο δεν έχει εφαρμογή σε όλη την επικράτειά της και δη στο Αιγαίο.
Ελπίζουμε να το καταλάβατε.
