Κώστας Σαμαράς
Επιστροφή στην ιστορία απαιτείται σύμφωνα με τα νέα δεδομένα στην φύλαξη της μεγάλης σε έκταση ελληνικής επικράτειας και συγκεκριμένα στα χερσαία σύνορα με Αλβανία και Τουρκία, αλλά και στα δεκάδες νησιά μας που απειλούνται καθημερινά από πολλών ειδών κινδύνους.
Πολλά νησιά μας σήμερα είναι ακατοίκητα (για τους γνωστούς λόγους) ξεχασμένα από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, με πρόσφατο παράδειγμα την Κίναρο, όπου σήμερα την «φυλάει» μόνη της μια ηλικιωμένη γυναίκα.
Την ιδέα ανέφερε σε άρθρο ο κ. Γιάννης Τομαδάκης από την ιστοσελίδα thrakinea.gr, μόνο όμως για τον Έβρο και αποτελεί πραγματικά μια «βουτιά» στο ένδοξο ελληνικό αυτοκρατορικό παρελθόν μας, μακριά από σημερινές αγκυλώσεις και πολιτικά συμφέροντα.
Ακρίτες αποκαλούνταν από τους Βυζαντινούς οι φύλακες των συνόρων, που την εποχή εκείνη τα ονόμαζαν «άκρες».
Οι ακρίτες αντικατέστησαν τους milites limitaneos (στρατός που φύλαγε τα σύνορα) των αυτοκρατορικών χρόνων της Ρώμης, τους οποίους οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είχαν εγκαταστήσει μονίμως για να προφυλάξουν τη χώρα από αιφνιδιασμούς και επιδρομές των βαρβάρων.
Στους ακρίτες δωρίζονταν κτήματα για να τα καλλιεργούν και απαλλάσσονταν από τους φόρους, με μόνη υποχρέωση να φυλάσσουν τα σύνορα από τις επιδρομές των Αράβων και των απελατών (μεσαιωνικοί εισβολείς).
Ήταν δηλαδή ένα είδος μόνιμων μισθοφόρων φρουρών και στρατιωτών.
Σήμερα οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν προσαρμοστεί ειδικά στο μεγαλύτερο μέρος τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα λόγω των συνεχών τουρκικών «παραβιάσεων”, αλλά και στα ελληνοαλβανικά, λόγω της ανεξέλεγκτης δράσης συμμοριών που εισέρχονται εντός ελληνικού εδάφους για να κλέψουν και να προβούν σε άλλες αξιόποινες πράξεις (ναρκωτικά, κλοπή βοτάνων, ξυλείας κά).
Η ελληνική πολιτεία οφείλει να σκεφθεί την δημιουργία ενός νέου σύγχρονου σώματος «Ακριτών-αγροτών-ψαράδων», οι οποίοι με γνώμονα την εντοπιότητα και την καλή γνώση του χώρου που κινούνται, θα αποτελούσαν του σύγχρονους φύλακες της Ελλάδος.
Στους ανθρώπους αυτούς θα παραχωρούνταν συγκεκριμένη έκταση γης, οικία και όλα τα απαραίτητα εργαλεία και συστήματα και αφού περνούσαν μια βασική εκπαίδευση για τα νέα καθήκοντα τους, θα δημιουργούσαν τα « αυτιά και τα μάτια» του ελληνικού Πενταγώνου στα δεκάδες μικρονήσια και χερσαία εδάφη στα μεγάλα σε έκταση σύνορα μας.
Έτσι με αυτόν τρόπο, θα τοποθετήσουμε νέους ανθρώπους που κατάγονται από αυτές τις περιοχές σε ευαίσθητα σημεία της ελληνικής μεθορίου που σήμερα ρημάζουν και το κυριότερο θα είχαμε φύλαξη και έλεγχο της καταστάσεως από πρώτο χέρι.
Ο θεσμός του «ακρίτα-φύλακα» κατά κάποιον τρόπο σήμερα ισχύει από το ελληνικό πολεμικό ναυτικό με την επάνδρωση των Φάρων, πολλοί από τους οποίους λειτουργούν σε απομονωμένα νησιά μας, με άξια στελέχη μας.
Το θεσμό αυτόν του Ακρίτα έχουν υιοθετήσει μάλιστα και οι Ρώσοι με ειδικό σώμα συνοριοφυλάκων στην αχανή πραγματικά ρωσική επικράτεια, αποδίδοντας στους δικούς τους Ακρίτες-φύλακες οικία με όλα τα απαραίτητα καθώς και μισθό, οπλισμό, συστήματα επικοινωνιών και άλλα προνόμια.
Οι νέοι που πραγματικά θα επιθυμούσαν να μείνουν στην περιοχή που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, έχοντας ως βασικές επαγγελματικές διεξόδους, την γη και την θάλασσα (αλιεία και γεωργία), θα πρέπει η ελληνική πολιτεία να τους δώσει την δυνατότητα να το πράξουν.
Τα χωριά μας, ειδικά αυτά στην παραμεθόριο, ρημάζουν και κυρίως αδειάζουν, για αυτό απαιτείται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επάνδρωσης τους με τέτοιους Ακρίτες-φύλακες για δύο κυρίως λόγους.
Α. Της έγκαιρης προειδοποίησης για τυχόν εχθρικές ενέργειες και δράσεις παράνομων εγκληματιών.
Β. Για την εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας σε ξεχασμένες περιοχές που σήμερα, ειδικά στα μικρά νησιά μας και στον Έβρο βρίθουν από μετανάστες.
Απώτερος στόχος θα είναι η προσέλκυση γηγενών κατοίκων σε ακριτικές περιοχές, για να ξαναζωντανέψουν κάποια στιγμή με δεδομένη την οικονομική κρίση.
Η συνεργασία στρατού και αστυνομίας για αυτόν το σκοπό θα πρέπει να είναι συνεχής και στενή, με στόχο την εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας ώστε να μπορέσουν όποιοι θέλουν σε αυτήν την δύσκολη περίοδο, να γυρίσουν πίσω στις πατρογονικές εστίες τους, στις οποίες άφησαν «χωράφια αθέριστα» και θάλασσες γεμάτες με ψάρια.
Το πρόγραμμα, μπορεί να εφαρμοστεί πιλοτικά στην αρχή, ώστε ακόμη και σε ενδεχόμενο αποτυχίας να μην υπάρχει οποιοδήποτε κόστος, αν και εκτιμάμε ότι αυτό θα πετύχει 100% λόγω επιθυμίας πολλών νέων να γυρίσουν πίσω στις εστίες τους, μιας και στην πόλη η ζωή έχει γίνει αφόρητη από πολλές απόψεις.
Το μισθολογικό κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό θα είναι σχετικά μικρό, σε σχέση με την δημιουργία μεγάλων μονάδων των ενόπλων δυνάμεων ή μετακίνησης αστυνομικών δυνάμεων.
Το κύριο θέμα όμως είναι ότι πρόκειται για ένα δοκιμασμένο και άκρως επιτυχημένο «πρόγραμμα» που εφάρμοσαν κατά κόρο οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου, με το οποίο διατήρησαν για αιώνες ελληνική την περιοχή των ανατολικών συνόρων της Μικράς Ασίας.
Πρόκειται για μια λύση που μας έρχεται από το μακρινό και ένδοξο παρελθόν μας για να σώσει ενδεχομένως την χώρα μας.
